Bericht uit België: ‘Blijf in uw kot!’
Uitwisselingsstudent Sarah Van Meel moest deze week halsoverkop vanuit Diemen terug naar België. Daar verbaast ze zich over het verschil tussen de Nederlandse en de Belgische aanpak van het coronavirus. ‘Strengere maatregelen moeten opgelegd worden en nagevolgd, desnoods gooit Rutte het hele land op slot. Alsjeblieft.’
Hé noorderburen, ça va? Sinds begin deze week hebben jullie – eindelijk – strengere maatregelen. Geloof mij, dat is een goede zaak. De ophokplicht, daar wen je best aan. Had je mij een aantal weken geleden gezegd dat dit mijn dagelijkse realiteit ging zijn, dan had ik grote ogen getrokken. Maar kijk, hier zijn we dan!
Als Belgische studente aan de Universiteit van Amsterdam had ik nooit durven voorspellen dat mijn tweede semester er zo ging uitzien. Jullie waarschijnlijk ook niet. Ik woonde dit academiejaar in Diemen met een goede vriendin uit Hong Kong. We volgen samen het Erasmus Mundus programma. Ik herinner me hoe ze gedeprimeerd het nieuws las over de virusuitbraak in Wuhan en dan de rest van de dag aan haar computerscherm gekluisterd zat. Ze zei me dat dit een ongeziene ramp was.
Ik onderbrak haar (onheils)profetische woorden en stelde voor om samen te koken. Ze kwam uit Hong Kong, maar diep vanbinnen is ze een echte Bourgondiër net als ik. Terwijl wij kookten, kookte in China de doofpot over. En niet alleen in Wuhan. Gauw zou de hele wereld het bittere resultaat van de doofpotoperatie op het bord gepresenteerd krijgen. Dat had ik toen niet kunnen indenken, maar nu is dit de realiteit.
Mijn vriendinnen uit de studie zijn ondertussen naar huis vertrokken. Mijn vriendin uit Hong Kong vertrok twee weken geleden. In twee dagen tijd had ze dit besluit genomen. Tegelijk vertrok een andere goede vriendin naar Denemarken, aangezien de Deense grens dicht zou gaan. We namen haastig afscheid van elkaar.
Taxichauffeur
Ik fietste die avond met mijn vriendin uit Hong Kong naar onze plek in Diemen en probeerde alle indrukken die ik onderweg kreeg mijn hoofd in te prenten. De dag erna maakten mijn vriendin uit Hong Kong en ik dumplings voor onze vrienden en hielp ik haar met het pakken van haar koffer.
De dag vloog voorbij. En toen stond ik ’s avonds op straat. De taxichauffeur maakte een haastig gebaar dat ze diende in te stappen. Schiphol wacht niet. Tranen drupten op mijn trui, we gaven elkaar vele knuffels. Onvoorstelbaar nu, het aanraken van een andere mens! Sinds ze vertrok kon ik moeilijk ademen en ik stuurde prompt een berichtje naar onze Venezolaanse vriendin. ‘No mama linda, you don’t have corona. You have a broken heart.’ Juist, even vergeten dat dit ook nog bestond. Hoe gek dat de twee jaren internationale studie niet eindigden met een afscheidsfeest, maar met haastige berichtjes en slordig volgestouwde koffers.
Ik vertrok een dag na haar vertrek naar België. Het plattelandsdorpje waar ik woon lijkt wel uitgestorven, maar de zon straalt alsof of het zomer is en de velden hebben het helderste kleur groen. Ook ik word elke dag wakker met berichten over de vele mensen die sterven aan corona in Italiaanse overbevolkte en onderbemande ziekenhuizen. Een laatste bericht dat in het oog springt, is het bericht dat meldt dat de Nederlanders en Britten terugkrabbelen en hun groepsimmuniteitplan inruilen voor drastischere maatregelen tegen de verspreiding van het coronavirus. Oef.
Nonchalanter
Hoewel ik als Belgische merkte dat ik op vele vlakken nonchalanter ben dan de Nederlanders, was ik werkelijk geschokt door het je m’en foutisme dat jullie Nederlanders aan de dag brachten wat betreft voorzorgsmaatregelen tegen corona. Terwijl de Belgen zichzelf opsloten in hun kot, kwamen de Nederlanders met z’n allen samen op het strand. Gezellig toch.
Een Nederlandse vriend van me schudt zijn hoofd tijdens ons Skypegesprek. Ik heb net gedoucht en zit op te drogen in de zon. ‘Ik denk dat het een beetje collectieve schuldverschuiving is,’ legt hij uit. ‘Ieder schuift de schuld op de ander, want het is zijn/haar schuld niet dat al die andere mensen toevallig ook op deze plek rondwandelen.’ Ik lach, terwijl hij zegt dat de Nederlanders wel voorstander zijn van strengere regels, ‘zolang die regels maar niet teveel effect hebben op hun eigen leven’.
Mooi voorbeeld van de Not In My Back Yard. Gelukkig klopte onlangs president Rutte spreekwoordelijk op tafel en sprak hij de landsgenoten streng toe. Strengere maatregelen moeten opgelegd worden en nagevolgd, desnoods gooit hij het hele land op slot. Alsjeblieft.
Bedlinnen
Ik stel voor dat jullie het nu à la belge doen. Blijf in uw kot, blijf van elkaar en blijf positief! Negeer de innerlijke hamster en wees creatief met de tijd die plots vrijgekomen is. Wij Belgen hangen bedlinnen uit het raam om elkaar te steunen. Ik stel voor dat jullie een Nederlands symbool vinden om elkaar een hart onder de riem te steken. De Albert Heijn-hamster lijkt me minder geschikt, maar wat dacht je van wat oranje spullen uit het raam te hangen? Nu je die spullen toch niet op Koningsdag kan dragen, kan je ze even goed voor een ander doel gebruiken.
Sarah van Meel volgt de Erasmus Mundus Master aan de UvA.
