Ook de UvA ken ik vrij goed. Ik heb daar gestudeerd, ik heb er gewerkt en ik volg de UvA met bovengemiddelde belangstelling. Overigens heb ik de afgelopen twaalf jaar in verschillende functies mogen ervaren dat allerlei UvA’ers veel energie staken in het frustreren van mogelijke samenwerkingsverbanden.

Nu kan ik makkelijk beweren dat de UvA zelf in survivalmodus verkeert. Ik zou deze bewering ook kunnen illustreren met vele voorbeelden. Dat doe ik niet. Ik zou dan immers gebruik maken van dezelfde onbehoorlijke tactiek als onze UvA-decanen. Het lijkt mij beter om mij te richten op de vraag waarom de UvA-decanen zo'n bewering doen, terwijl zij natuurlijk heel goed zouden moeten weten dat het zowel onwaar als contraproductief is.

Welnu, in het begrip contraproductief ligt de werkelijkheid besloten. De UvA-decanen zien de samenwerking met de HvA niet zitten en daarom maken zij gebruik van een net zo beproefde als dubieuze Cruyffiaanse tactiek: je creëert een conflict waarbij waarheid en werkelijkheid ondergeschikt zijn aan het doel van – in dit geval – een snelle scheiding. Nogmaals, een scheiding is misschien wel een verstandige keuze maar maak alstublieft geen gebruik van grove leugens.

Eigenlijk doe ik Cruyff tekort als ik de UvA-decanen en Cruyff in één adem noem. Het is beter om te zeggen dat de decanen zich hebben laten inspireren door het jonge woudlopers handboek. Niet echt een heel ingewikkeld boek maar de UvA-decanen slagen er toch wonderwel in om de inhoud niet te snappen dan wel verkeerd toe te passen. Jammer, van decanen mogen we toch een kilootje meer kwaliteit verwachten.

Dan kan ik meer waardering opbrengen voor de reactie van de HvA-decanen. Ook zij schreven een soort van brandbrief maar dan zonder leugens en vileine kwaadsprekerij. Zij pleiten ervoor om alles in beeld brengen en om pas daarna weloverwogen te beslissen of HvA en UvA met elkaar doorgaan of niet. Dat lijkt mij een benadering die zowel wenselijk als logisch is. Het is in ieder geval verstandiger dan vergaande beslissingen te nemen op basis van onderbuikgevoelens en onwaarheden. Dat geeft mij het gevoel dat de UvA-decanen hun energie besteden aan moddergooien en dwergwerpen en dat zijn toch echt voorbeelden van verwerpelijk gedrag.

Hoe nu verder? De karavanen trekken verder op de ingeslagen weg maar wel met achterlating van een paar kamelen en wellicht ook na enkele voorlopige aanpassingen in de route. Ondertussen doen we gedegen onderzoek naar de kosten en opbrengsten van de samenwerking en we brengen in kaart of een bestuurlijke splitsing wenselijk is. De UvA-decanen hebben op de ingeslagen weg wel wat afval gedumpt, maar de HvA is erg goed in het opruimen van afval. Ook als die van anderen afkomstig is.

Paul van de Water is projectmanager aan de HvA.