Céline Zahno | De wereld meten: ik als een van de vele studenten
Mijn docent onderzoeksmethoden tekent de betrouwbaarheidsintervallen nauw, zodat de puntschatting een gevleugelde stip op het bord wordt. ‘Uit deze steekproef kunnen we met 95 procent zekerheid afleiden dat de waarde van de hele populatie tussen 3,56 en 3,96 ligt.’ Ik kom te laat binnen en ga zitten op de enige vrije stoel. Het is het eerste college van het semester en ik kijk rond – geen bekende gezichten.
Toen ik besloot naar Amsterdam te komen om politicologie te studeren, hield ik rekening met alle dingen die mijn leven hier mogelijk negatief zouden beïnvloeden. Ik begon vroeg met het zoeken naar huisvesting. Ik koos zorgvuldig mijn richting. Ik begon Nederlands te leren. Ik dacht echter niet aan de vele studenten die hetzelfde doen.
Tijdens de lunchpauze kauw ik op mijn kaasbroodje aan de gracht en tel de studenten die voorbij lopen. 35 binnen een minuut - dat zijn 2.100 studenten in het uur dat ik hier zit. De meeste spreken Engels met een accent, net als ik. Ik probeer te bedenken wat dat voor mij betekent. Ik ben er zeker van: het is niets positiefs.
We waren feedbackloos tijdens de nakijkstaking van vorig jaar, toen opgebrande junior-docenten van de faculteit Maatschappij & Gedrag weigerden werken van studenten te beoordelen om betere werkomstandigheden te eisen. Toen we het essay terugkregen dat we twee maanden eerder hadden ingeleverd, opende ik gretig het dossier. Er stonden drie opmerkingen in de kantlijn van mijn document. Mijn vriend had er vier. We begrepen het. Tegen die tijd wisten we alles over de toestroom van internationale studenten en de onbeheersbare werkdruk voor docenten.
Als ik het eerder had geweten, toen ik nog overwoog waar ik ging studeren, was ik misschien ergens anders heen gegaan. Ergens waar alle studenten in één collegezaal passen en discussiegroepen kleiner en levendiger zijn. Dit jaar heeft de UvA tegen aankomende studenten gezegd dat ze hun studie moeten heroverwegen als ze niet op tijd woonruimte vinden. Ook debatteert het bestuur over een numerus fixus voor Engelse programma's.
Voor veel internationale studenten betekent in het land van herkomst blijven achterblijven. De toegankelijkheid van een kwaliteitsinstelling als de Universiteit van Amsterdam kan een springplank zijn in hun leven. Het afsluiten van die weg laat hen achter met een wereld van weinig alternatieven. Een snelle blik op de post-Brexit-universiteitstarieven volstaat.
Waar moet je heen, behalve naar Nederland, als je een goede universiteit met Engelstalige programma’s wilt bezoeken? Zoals mijn docent onderzoeksmethode misschien zou zeggen: ‘Het meten van de wereld en het meten van de UvA levert onverenigbare resultaten op.’
Céline Zahno is politicologiestudent aan de UvA en afkomstig uit Zwitserland. Dit is haar eerste column voor Folia.
