‘A,B,C of D... weg ermee!’
Waar moet je heen met je rijkdom aan kennis en inzicht als je steeds in een geautomatiseerde mal van meerkeuzevragen wordt getoetst? Student Caroline van Sprang is er klaar mee, en ze wil essayvragen; nu en in de toekomst.
De opties zijn: fout, goed en de klassieker help-mijn-antwoord-staat-er-niet-tussen. De eerste keer dat die keuzes voor mijn ogen duizelden, was tijdens de Cito-toets, ik was élf. A,B,C,D, een sporadische E en F. Keuzestress. Enige vorm van inbreng? Met mijn pen op m’n buik geschreven, ja. En dat terwijl ik, net als ieder kind van elf, overstroomde van genialiteit.
Die beperkende letters hebben me wel tot de universiteit gebracht. Ik ben een über-nerd, ik wil alles onthouden en begrijpen. Sterk redeneren en met argumenten jongleren. Maar geen hond die geïnteresseerd is in m’n kunstjes, we hebben meerkeuzetentamens. Zestig keer vier opties, gepropt in tweeënhalf uur aan het eind van zeven weken. Dat is hem. Veel plezier.
Lubach quoten
Spontaan vliegen de theorieën over m’n schouders, schampend langs m’n brein. Hoe verwacht je ook anders, zonder koppelingen met de echte wereld? Ik heb behoefte aan essayvragen. Vragen toegespitst op het nu, waar ik mijn inbreng mag kneden. Waar ik Lubach kan quoten, nieuwsberichten aanhaal en ik ruimte heb voor woordgrappen. Vragen waarin ik kan testen of ik de lestof begrijp en kan toepassen op casussen. En andersom ontvang ik graag opmerkingen over wat ik goed doe en over wat ik fout doe.
Waarom geen essaytentamens? De pruttelende werkdruk van de hoogleraren? De gokvragen kijkt de computer na. Geen omkijken naar, voor de slimme geleerden. Essayvragen beoordelen vergt tijd en redeneer-inlevingsvermogen. Nu, tijdens corona moet het en kán het. Want thuis multiplechoicen smeekt om spieken, en dus moeten openboektentamens met essayvragen de norm zijn - op een enkele uitzondering na.
Boter-kaas-en-eieren
Blijft dat dan ook zo, ook na corona? Ik hoop het, want ik haal toch me een partij m’n hart op bij dit soort vragen. Ik wil betogen. Pochen met kennis en begrip, m’n mening laten horen. Klaar zijn voor de praktijk, de echte arbeidsmarkt. Ik wil mijn creativiteit combineren met mijn aangeleerde kennis.
Een potje boter-kaas-en-eieren tussen ABC en D bereidt me daar in ieder geval níet op voor.
Caroline van Sprang is student bestuurs-en organisatiewetenschappenen en ze volgt bijvakken media en cultuur aan de UvA en de VU.
