Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Daniël Rommens
opinie

De Week | De Amsterdamse ziekte

Henk Strikkers,
22 maart 2016 - 13:52

De sidderingen liepen menig bètastudent donderdag over de rug, toen er berichten verschenen over een schurftpandemie in de Watergraafsmeer.

Het Science Park, toch wel het pareltje van de UvA-vastgoedvalorisatiekroon, zou gebukt gaan onder een stille killer van tere studentenhuidjes. En om de studenten niet alleen letterlijk maar ook nog eens figuurlijk de stuipen op het lijf te jagen werden de labjassen, die iedere student verplicht moet aantrekken, tot boosdoener gebombardeerd.

 

De symptomen van de Amsterdamse ziekte zijn liegen, bedriegen, lekken en politiseren

Er was echter een ziekte die veel sneller haar opmars maakte deze week: de Amsterdamse ziekte. Wat de symptomen zijn? Liegen, bedriegen, lekken, politiseren, niets willen verklaren en uiteindelijk allerlei zaken in achterkamertjes afkaarten. Even leek het erop dat de UvA en HvA eindelijk de transparantie zouden gaan betrachten die een onderwijsinstelling anno 2016 betaamt, maar deze week barstte er weer een bom. De namen van beoogde collegevoorzitter Geert ten Dam en rector magnificus Karen Maex lekten uit, waarna die eerste besloot om geheel op eigen initiatief een peperdure reputatiemanager in te huren. Je zou vermoeden dat een toekomstig collegevoorzitter zelf het woord moet kunnen voeren, maar niets bleek minder waar. En dat was niet het enige wat uitlekte. Alles lag op straat: van de salades met geitenkaas tijdens sollicitatiegesprekken tot de kandidatuur van de Kinderombudsman – de Amsterdamse ziekte woedde nietsontziend.


Ze maakte zelfs direct een eerste slachtoffer in de persoon van – hoe ironisch ook – Hans Amman, rasamsterdammer en beheerser van het soort Jordanees waar Danny de Munk jaloers op is. Amman, de veelbekritiseerde verantwoordelijke voor de vastgoedportefeuille van UvA en HvA, was de samenwerking tussen UvA en HvA liever kwijt dan rijk, terwijl toezichthouder Atzo Nicolaï juist voorstander is. Die hiccup in de relatie met zijn toezichthouder werd Amman fataal. Nicolaï zou in de achterkamertjes plompverloren hebben verteld dat ‘Amman toch zou vertrekken’, zonder dat Amman daarvan op de hoogte was.


En zo sleepte een lek, waarvan de dader op het kerkhof ligt, de UvA en HvA een nieuwe vertrouwenscrisis in. En dat niet alleen, wederom beloofde Dymph van den Boom haar emeritaat uit te stellen totdat er een stabiel nieuw college zou zitten. We hopen met haar mee dat de Amsterdamse ziekte niet lang meer zal woeden, want bij de lijdensweg die zij moet afleggen alvorens ze haar lier aan de wilgen kan hangen is het paasverhaal een walk in the park.