Volgende week vertegenwoordigt Claude Nederland in de halve finale van het Eurovisie Songfestival in Basel. Opvallend aan zijn muziek: hij zingt zowel in het Nederlands als in het Frans. En hij is niet de enige. Hoe komt het dat Nederlandse artiesten zo graag in het Frans zingen? Je hoort het in de nieuwste aflevering van Vraag 2, met universitair hoofddocent Franse letterkunde Jelle Koopmans, op Spotify.
In de nieuwste aflevering van Vraag 2 gaat redacteur Jip Koene op bezoek bij Jelle Koopmans, universitair hoofddocent Franse taal en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Volgens Koopmans is de Franse chansontraditie nog altijd een belangrijke inspiratiebron voor hedendaagse artiesten zoals Claude.
‘In de twintigste eeuw moesten schilders, schrijvers, zangers en andere kunstenaars naar Parijs,’ vertelt Koopmans. ‘“Parijs verplicht”, heette het dan.’
Volgens Koopmans klinkt die culturele aantrekkingskracht nog steeds door in de muziek. Franse chansons overstijgen grenzen en worden vertaald naar het Nederlands. Denk bijvoorbeeld aan Het Dorp van Wim Sonneveld en Laat me van Ramses Shaffy – vertalingen van La Montagne van Jean Ferrat (1965) en Ma dernière volonté van Serge Reggiani (1977).
‘Met deze evocatie van de chansontraditie,’ vervolgt Koopmans, ‘kiezen artiesten bewust voor het Franse levenslied – en dus niet voor de Italiaanse zomerhitjes of de moderne popmuziek.’
Luister naar het hele verhaal in de nieuwste podcastaflevering op Spotify.