Kirsty McHenry | Beslissing in afwachting
Columniste Kirsty McHenry opende haar computer en realiseerde zich dat de UvA Masterweek voor de deur stond. Maar hoe kies je in vredesnaam een goede opleiding? ‘Terwijl ik naar het smorgasbord aan opleidingen staar, lijkt het weer eens alsof alles mogelijk is.’
Nu het jaar ten einde loopt en de opwinding van de eerste academische maanden begint weg te ebben, kan het leven plotseling een beetje saai aanvoelen. Gelukkig verschijnt er, net als het gevoel van lusteloosheid begint toe te slaan, een nieuwe reeks mogelijkheden in mijn inbox. Ik open de e-mail en zie een verleidelijk overzicht van mogelijkheden voor mijn neus tijdens de komende Masterweek. En terwijl ik naar het smorgasbord aan opleidingen staar, lijkt het wel alsof alles mogelijk is.
Als studenten, net als ik, bang zijn om zich tot één keuze te moeten beperken, zullen ze zich waarschijnlijk voor een groot aantal mastersessies inschrijven, gewoon omdat het kán. Omdat de startdatum van de meeste opleidingen nog ver weg is, is het mogelijk om praktische overwegingen zoals collegegeld, zin en beschikbaarheid even opzij te schuiven en toe te geven aan de verleiding van alles wat aantrekkelijk lijkt.
Onverzadigbaar
Maar voor degenen onder ons die zonder duidelijk doel van de ene aantrekkelijke cursus naar de andere springen, wordt al snel duidelijk dat onze ogen groter zijn dan onze maag. Hoe onverzadigbaar onze nieuwsgierigheid ook is, realistisch gezien is er maar een beperkt aantal mogelijkheden die een persoon aankan. Dus, met beperkte tijd en geld, hoe beslissen we welke cursus (als die er al is) een verstandige investering is?
Voor de meesten van ons is het geen sinecure om te kiezen uit het brede aanbod van mogelijkheden dat voor ons ligt. Daar komt nog bij dat de financiële lasten van een tweede, niet-gesubsidieerde opleiding, in combinatie met de noodzaak om een jaar langer te wachten met een fulltime baan, betekenen dat een verkeerde keuze in eerste instantie een kostbare vergissing kan zijn. Het is dan ook logisch dat veel studenten zich onder druk gezet voelen om hun passies opzij te zetten ten gunste van een keuze die veiliger lijkt, maar ook saaier is. Dit wil niet zeggen dat zogenaamde ‘veilige’ opleidingen – die studenten praktische, marktgerichte vaardigheden en een duidelijk pad naar een baan bieden – per definitie saai zijn. Maar het is ook waar dat voor velen van ons de passies die ons het meest inspireren, meestal niet leiden naar een baanzekere toekomst.
Verlamd
Het probleem met het nemen van ingrijpende, levensbepalende beslissingen, zoals het kiezen van een studie, is dat er veel in het leven is dat zich niet laat voorspellen. We kunnen niet met zekerheid weten of de interesses die ons als studenten boeien, later in ons leven net zo boeiend zullen blijven, of dat ze saai zullen gaan lijken naarmate onze smaak en prioriteiten veranderen. Alleen door nieuwe dingen te proberen (en daarin te falen) kunnen we begrijpen wat we boeiend en bevredigend vinden.
Het is normaal dat de meeste studenten wat tijd nodig hebben om hun opties te verkennen en na te denken over wat echt belangrijk is, voordat ze een richting kiezen. Zelfs de meest besluitvaardigen onder ons zijn niet door het leven gekomen zonder minstens een paar dozijn keer aan hun beslissingen te twijfelen. Dat gezegd hebbende, kunnen we niet voor altijd verlamd blijven door besluiteloosheid. Als we te lang wachten, lopen we het risico onszelf langzaam van kansen te beroven. Hoe intimiderend het ook is om uiteindelijk een kans te wagen bij een bepaalde opleiding, we kunnen troost putten uit de wetenschap dat als het echt niet bij ons past, we het altijd opzij kunnen zetten en iets anders kunnen proberen.
