Lukas van de Coevering | De zomerse stemming behouden
Het Nederlandse weer is onvoorspelbaar en vaak grijs, regenachtig en kil. Maar wachten op de zomer hoeft niet, vindt columnist Lukas van de Coevering. ‘Misschien is de zomer niet iets om op te wachten, maar een houding die je kunt aannemen.’
De eerste keer dat ik een echte Nederlandse winter meemaakte, raakte ik, net als vele anderen, in een dip. Weken gingen voorbij zonder een sprankje zon, alleen een eindeloos grijs plafond met wind die door mijn kleding heen sneed en een constante, deprimerende motregen. Als internationale student was dit een schok. Thuis was het altijd warm. Hier is kou de norm. Het maakte het moeilijker om van elke dag te genieten en mijn humeur veranderde. Ik ging minder uit, raakte minder enthousiast over kleine dingen en ging zelfs minder met vrienden om.
Maar na een tijdje merkte ik iets interessants. Sommige mensen leken er niet zo door geraakt. Ze fietsten nog steeds vol energie, maakten nog steeds plannen, lachten nog steeds in cafés alsof er geen storm was geweest. Sommige mensen liepen zelfs in korte broek rond in het midden van januari! Ze hadden geen vrede gesloten met het weer, ze hadden gewoon besloten niet te wachten tot het beter werd.
Houding
Toen drong het tot me door: misschien is de zomer niet iets om op te wachten, maar een houding die je kunt aannemen.
Ik bedoel niet dat je moet doen alsof het zonnig is als dat niet zo is, of dat je jezelf moet dwingen vrolijk te zijn. Ik bedoel dat je het optimisme en het initiatief dat de zomer van nature met zich meebrengt, moet behouden. Dat je die openheid, spontaniteit en het gevoel dat alles mogelijk is moet leren benutten, zelfs als de lucht daar anders over denkt.
Buienradar
We hebben de neiging om de zomer als een beloning te zien en de winter als iets dat we moeten doorstaan. Maar als we hier in Nederland zo denken, betekent dit dat we het grootste deel van het jaar moeten ‘doorstaan’. Dus volgend jaar zomer ga ik mijn paradigma veranderen. Ik ga etentjes organiseren als het om 17.00 uur donker is, kleine uitstapjes plannen, ook al is het weer onvoorspelbaar. Gaan hardlopen, een nieuw café ontdekken, eigenlijk alles doen zonder eerst Buienradar te checken.
We hebben geen 23 graden en een terras nodig om ons goed te voelen. Misschien helpt een beetje meer initiatief ons om door de grijze winter heen te komen. Het gaat erom de energie te creëren die we nodig hebben als de wereld koud wordt.
Op een plek waar het weer zelden meewerkt, is wachten op het ‘juiste moment’ een valkuil. We moeten zelf momentum creëren. Niet om de somberheid te ontkennen, maar om te voorkomen dat we erin wegzakken. De zomerse versie van onszelf is nog steeds wie we zijn; die moet alleen worden bevrijd. De versie van onszelf die vaker ‘ja’ zegt, die zonder aarzelen plannen maakt, die zonder reden glimlacht, zit nog steeds in ons. We moeten die versie alleen naar buiten halen, ook al draagt hij een regenjas.
Lukas van de Coevering is PPLE-student
