Kirsty McHenry | Onderdrukking is geen oplossing
Voor een universiteit die zich erg lijkt in te zetten voor het behoud van sociale veiligheid en een ‘positieve omgeving’, lijkt de UvA nogal snel de honden op haar studenten te zetten, vindt onze columnist Kirsty McHenry.
In de ogen van de UvA en de autoriteiten, ongeacht capaciteit of alternatieve prioriteiten, begint de sleutel tot het bewaren van de rust met het onder controle houden van studenten. Hoewel er op dit moment een tekort is aan politieagenten in de stad, naar schatting 300 minder dan burgemeester Halsema nodig heeft, voelt het vaak alsof de politie alomtegenwoordig is. Sterker nog, het lijkt alsof de politie het afgelopen jaar nooit echt van de campus is geweest. Kan Halsema - of het College van Bestuur – nog steeds beweren dat dit is hoe democratie eruit ziet, nu er regelmatig politie-eenheden op de campus verschijnen en drones studenten van bovenaf in de gaten houden?
Veilige basis
De beste manier voor het CvB om een ‘veilige basis’ voor studenten te creëren zou waarschijnlijk zijn dat ze Halsema en de andere leden van de Driehoek van de telefonische sneltoets halen. Met andere woorden, het bellen van de politie is typisch de onmiddellijke reactie van de UvA op demonstraties, zelfs als dit betekent dat de situatie escaleert. Het is veelzeggend dat in een stad met een tekort aan politieagenten het neerslaan van pro-Palestina demonstraties bovenaan de agenda lijkt te staan.
Uit het optreden van de politie blijkt duidelijk dat hun brute reactie op de demonstraties en de onmiddellijke vernietiging van de borden en symbolen van de demonstranten niet alleen voortkomt uit professionele verplichtingen. Daar komt nog bij dat iedereen zich de traumatische ervaringen van het politiegeweld nog herinnerd tijdens de 2024 Encampments. Dit alles draagt bij aan de groeiende vijandigheid tussen de politie en de demonstranten, waardoor de spanningen verder toenemen.
Business as usual
Het CvB heeft altijd beweerd dat ze tegen verstoring zijn, maar de manier waarop ze reageren op de pro-Palestijnse demonstraties wakkert het vuur vaak aan. Als het doel van het CvB is een terugkeer naar de ‘normale’ gang van zaken, dan deugt hun techniek niet. In plaats van een dialoog aan te gaan met de demonstranten, geeft het bestuur de voorkeur aan onderdrukkende methoden die geweld tegen studenten en de schending van democratische rechten normaliseren. Bovendien kunnen we, als we afgaan op de afgelopen week, verwachten dat ‘business as usual’ zal bestaan uit politiegeweld, weggrissen en bewaking. Ongeacht wat het CvB misschien van plan is, hebben zulke harde maatregelen gevolgen die verder reiken dan de selecte groep dissidente studenten die ze als doelwit hebben. Of studenten nu demonstreren of niet, de repressie wordt collectief gevoeld. En, zonder het einde in zicht, lijkt het erop dat we er allemaal aan moeten wennen om onder dronebewaking naar de les te lopen.
Maar ondanks de repressieve reactie van het bestuur, blijven de studentendemonstranten volhouden dat ze niet van plan zijn zich terug te trekken. En hoewel het CvB zich stoer blijft voordoen, zal de strengheid van haar methodes waarschijnlijk een steeds hogere tol eisen van de studenten en medewerkers. Het is twijfelachtig of het College van Bestuur voor altijd op de politie zal kunnen vertrouwen om het ‘vuile werk’ van het bedwingen van de demonstraties op te knappen. Wil men tot een permanente oplossing komen, dan zal men uiteindelijk in gesprek moeten gaan met de demonstranten. Hoewel de keuze hoe dit aan te pakken uiteindelijk bij het CvB ligt, zal haar beslissing emblematisch zijn voor het soort beslissingen die we op de UvA kunnen verwachten.
