Han van der Maas | De zwakte van het moderne activisme
Columnist Han van der Maas kijkt met verbazing naar de linkse activisten die gesprekken en debatten onmogelijk maken. ‘Wat is hier de strategie? Femke Halsema en het College van Bestuur stappen op, de Telegraaflezer schrikt zich een hoedje en stemt later dit jaar massaal Bij1?’
Halsema, ben je bang voor kritische studenten? Deze leus, zichtbaar in de lawaaidemonstratie tijdens het discussiedebat met Femke Halsema, houdt mij bezig. Het schept een beeld van oprecht geïnteresseerde studenten die graag in debat willen met een burgemeester die het vertikt in gesprek te gaan. Maar niets was minder waar: Halsema wilde het liefst in debat in Zaal A, maar daar werd de kans op een verstoring te groot geacht, terecht zo bleek.
Slecht een klein aantal bezoekers kon in debat in de Stopera. Ik ben niet van de festivalgeneratie dus toen ik om 20:01 online een kaartje probeerde te bemachtigen was ik te laat. Mijn collega-docenten waren er gelukkig wel. En wat deden die? Ze stonden met de rug naar Halsema en liepen weg voor het gesprek (‘we reject this conversation’). Halsema is een uitstekende debater, daarvoor weglopen is niet overtuigend.
Room for Discussion legt zo opnieuw de zwakte van het moderne activisme bloot. De vorige keer was bij het interview met de NAVO-baas Rob Bauer, dat met geschreeuw, een vorm van geweld, onmogelijk werd gemaakt. Dit weglopen van Amsterdamse academici tijdens een gesprek met een welwillende burgemeester van een linkse stad was een nieuw zwaktebod. Wie is hier bang voor een kritische dialoog?
Het is ook de vraag of het doel, een staakt-het-vuren in Gaza en uiteindelijk een oplossing van het Israëlisch-Palestijns conflict, hiermee dichterbij komt. Is het bijvoorbeeld waarschijnlijker geworden dat Nederland de Palestijnse staat erkent? Nee, Nederland heeft een ruk naar rechts gemaakt, een uitgesproken pro-Israël partij is de grootste van Nederland en staat in peilingen op 48 van de 150 zetels. Is het dan handig als radicaal-links gewoon links als grootste vijand kiest? Wat is hier de strategie? Halsema en het CvB stappen op, de Telegraaflezer schrikt zich een hoedje en stemt later dit jaar massaal Bij1? Lezen de UvA-activisten wel eens de Telegraaf, kijken ze VI en checken ze GeenStijl? Volksvijand nummer één is daar Femke Halsema. Met hun oproep tot aftreden kunnen onze activisten achteraan aansluiten in een lange rij van extreemrechts, allerhande complotdenkers en voetbalhooligans.
Ik geloof niet in activisme als een doel op zich. Het moet wel helpen. Je moet zieltjes winnen, we leven immers in een democratie. Zelf ben ik een soort van legaliserings-activist. Volgens mij, en het gaat er nu even niet om of ik gelijk heb, veroorzaakt het verbod op de handel in soft- en harddrugs een ongeëvenaarde criminaliteit waarbij alleen al in Mexico tienduizenden doden per jaar vallen. In de VS sterven meer dan honderdduizend mensen per jaar aan een vermijdbare overdosis. Dat is heel erg en op te lossen met gecontroleerde legalisering waarbij partijen met een winstoogmerk worden uitgesloten. Wat te doen?
Sommigen activisten voeren al decennia strijd voor een beter drugsbeleid met frustrerend weinig effect. Ik heb er toch zeker al drie columns over geschreven. Misschien moet ik het Folia-kantoortje eens kort en klein slaan, of onze minister persoonlijk verantwoordelijk stellen voor deze massamoord. Ik eis de onmiddellijke stopzetting van de War on Drugs. De UvA moet alle banden verbreken met het Ministerie van Justitie en Veiligheid!
Maar dat doe ik niet, want we leven in een democratie. Er zit niks anders op dan de publieke opinie mee te krijgen. Dat gaat langzaam of zelfs helemaal niet en volgend jaar gaan er weer meer mensen dood in Mexico en de VS. Dat is diep frustrerend maar geen reden een strategie te kiezen die de polarisatie enkel doet toenemen.
Er is ook nog bijkomende schade van het UvA-activisme: de al tanende sympathie voor de buitenlandse student is in een maand geheel verdwenen. En dat is erg, omdat het komende kabinet honderden miljoenen wil bezuinigen op de universiteiten. Daarbij zullen de Engelstalige opleidingen aan de UvA, die de bakermat vormen voor activisme om het activisme, niet gespaard worden. Er dreigt een ongeëvenaarde kaalslag aan de universiteiten. Laten we ophouden met deze linkse achterhoedegevechten en bedenken hoe we een derde van de Nederlanders weghalen bij de PVV.
