Han van der Maas | Rethink Left
Het is een onzinnige eis van pro-Palestina demonstranten dat de UvA zich zou moeten uitspreken over de oorlog in Gaza, vindt columnist Han van der Maas. ‘Ik vraag me af in welke bubbel deze actievoerders leven. Stel nu dat de UvA als enige Nederlandse universiteit zich tegen de acties van Israël uitspreekt, wat zal dan het effect zijn op het nationale sentiment in dit rechtse landje?’
De UvA zag alweer haar eerste demonstratie van 2024: pro-Palestina demonstranten riepen de UvA op zich uit te spreken tegen de genocide in Gaza. Het protest kon op de steun rekenen van de Centrale Studentenraad van de UvA waarin de radicale Activistenpartij het voor het zeggen heeft. Deze partij heeft democratie hoog in het vaandel, maar dankt haar overwinning aan een verkiezing met een opkomstpercentage die in geen enkele democratie serieus wordt genomen. Wat mij betreft hebben we gewoon geen Centrale Studentenraad als de opkomst lager is dan 25 procent.
Eerder zagen we ook al protesten en bezettingen door klimaatactivisten. De UvA gaat niet in op de eisen van deze activisten, maar toch ziet rechts Nederland haar gelijk bevestigd: links bolwerk bezet door nog linksere radicalen. Zoiets als boeren die de Melkunie bezetten uit protest tegen havermelk.
Ik vraag me af in welke bubbel deze actievoerders leven. Stel nu dat de UvA als enige Nederlandse universiteit zich tegen de acties van Israël uitspreekt, wat zal dan het effect zijn op het nationale sentiment in dit rechtse landje? Voor mensen die langzaamaan hun sympathie voor de Israëlische acties in Gaza verliezen werkt dit waarschijnlijk alleen maar averechts.
Links Nederland likt nog haar wonden na de laatste verkiezingen, en heeft de schuldvraag voor zich uitgeschoven. Mij lijkt het dat radicaal-links haar hand heeft overspeeld. Links Nederland claimt groepen te vertegenwoordigen die massaal op de PVV gestemd hebben. Rechts heeft echter de verkiezingen gewonnen met twee thema’s: een hekel aan buitenlanders en een hekel aan links. Die laatste hekel deel ik, al heb ik een nog grotere hekel aan rechts.
Juist de UvA kan zich beter onthouden van controversiële politieke uitspraken. Controversieel omdat een groot deel van de democratisch gekozen partijen in de Tweede Kamer deze standpunten niet deelt. Men vergeet steeds dat de UvA een overheidsdienst is (kosten circa 600 miljoen per jaar) waarvan de democratische borging in de Tweede Kamer ligt. Als wij een privé-universiteit waren, draaiend op hoge collegegelden en giften, lag dat anders.
Nu kan de UvA vanuit haar taakstelling en expertise wel degelijk een inbreng hebben in het maatschappelijke debat. We kunnen bijvoorbeeld oproepen meer geld aan fundamenteel onderzoek te besteden. We kunnen zelfs controversiële standpunten innemen over bijvoorbeeld Engelstalig hoger onderwijs, omdat een abrupte ingreep in het taalbeleid, net als in Denemarken, zal leiden tot een serieuze verslechtering van de onderzoeks- en onderwijskwaliteit. Het raakt aan onze taken en doelstellingen. Met de oorlog in Gaza ligt dit anders: de UvA heeft geen rol in dit conflict en mocht de UvA zich al uitspreken dan volgt slechts hoongelach.
Voor werknemers en studenten van de UvA ligt dit weer anders. Het staat iedereen vrij aan klimaatacties deel te nemen. Als columnist mag ik mijn persoonlijke mening geven. Persoonlijk veroordeel ik zowel Israëls buitensporig geweld in Gaza als de gewelddadige acties van Hamas. Mijn sympathie ligt bij de linkse Israëliërs die het geweld van Israël veroordelen en bij de Palestijnen die afstand nemen van de gruwelijke acties van Hamas. Van die mening hoeft u zich uiteraard niets aan te trekken, ik spreek niet namens u. Ik ben ook geen genocide-expert. Als beïnvloeder in het nationale sentiment sta ik als Folia-columnist nog onder de briefschrijvers in De Telegraaf.
Radicaal-links gaat gewoon op de oude weg verder alsof er geen voor links desastreuze verkiezingsuitslag is geweest, maar met de kop in het zand gaat links de kiezer niet terugwinnen. Verdere polarisering van bijvoorbeeld het klimaatdebat speelt rechts in de kaart. Het is tijd voor Rethink Left.
