Halverwege een buitensporig normale nacht word ik wakker. Ik blijf liggen en verwacht de slaap te hervatten, omdat ik niet met trek en ook niet met bovengemiddelde overpeinzingen naar bed was gegaan. De slaap blijft echter ongrijpbaar als mijn onverwerkte trauma’s en verloren als mijn jeugd. Wie kan me uitleggen waarom ik wakker ben?
In de laatste collegeweken van 2021 dronk ik vele kopjes koffie om mijn deadlines te halen en vele glazen water om niet uit te drogen door alle koffie. Omdat mijn ziel bijna was verdronken in die vloeistoffencombinatie, dronk ik tijdens de kerstvakantie vooral melk en sap en soms wijn als het tijdstip het toestond. Op een zaterdag dronk ik twee blikjes Pepsi Max en één 7up. Ik voelde me goed omdat mijn koffie-en-water-boycot standhield, maar waarschijnlijk voelde ik vooral de werking van al het verzadigde suiker.
Ik denk dat ik mijn ogen die januarinacht – ondanks alle slokken slaapthee – niet langer dan twee uurtjes dicht had. De grote overeenkomst tussen toen en nu is dat ik de extra wakkere uren benut door te lezen. Destijds las ik een weinig suggestieve mannenseksscene die zich afspeelde in de schuur van een tabaksboerderij, uit de debuutroman van de Vietnamees-Amerikaanse auteur Ocean Vuong. Dit keer lees ik een column over de hele wereld als een groot theater waarin Pim Fortuyn een van de beste acteurs was. Deze alinea omcirkel ik:
‘Dit is vaak het lot van politicologen: eigenlijk zijn het letterkundigen die niet muzisch genoeg zijn romans te lezen. Politicologie is een zekere schriftgeleerdheid, de archeologie van grote ideeën en -ismes – maar die verklaren zelden waarom politici doen wat ze doen, en vrijwel nooit waarom burgers wel of niet op ze stemmen.’
Toevallig komt deze boodschap overeen met de aantekeningen in mijn column-to-be-bestand Zonderpoliticologenisdewereldbeteraf.docx. Daarin maak ik korte metten met de examencommissie UvA-politicologie 2014/15 en met het waanbeeld dat politicologen betere wetenschappers zijn dan historici, omdat de eerstgenoemden een paar colleges statistiek hebben gevolgd.
Bovenal reken ik af met de ‘duiding’ die politicologen geven bij de actualiteit. Naar mijn gevoel gaan zij net zo te werk als tv-voetbalanalisten: ze beschrijven precies wat wij ook zien maar dan met moeilijke blikken en hoogdravende metaforen. Om van te gapen.
5:15. De eerste tinten ochtendblauw dringen zich op aan de hemel. Steeds meer autolampen drijven het donker weg. Over iets minder dan twee uur moet ik beginnen met allemaal dingen die beter gaan als je genoeg (REM-)slaap hebt genoten. Maar meer dan naar slaap snak ik naar een duiding van mijn slapeloosheid. Een uitleg die me niet zozeer wijzer maakt, maar me de troost van schijnbegrip biedt. Dus politicologen, waarom ben ik wakker?
Dan Afrifa is een Ghanese Amsterdammer, schrijver en masterstudent geschiedenis aan de UvA.