Benmiloud | Het kippenhok of het ei
Ze vragen of het een kippenhok is op de feministische redactie van Vileine.com. Tja... Ik wist ook niet waar te beginnen met de wens de vierde feministische golf te steunen en vorm te geven, maar dat er meningsverschillen zouden zijn was altijd al duidelijk.
De theorie van intersectionaliteit – het nieuwe feminisme en activisme dat op alle kruispunten van ras, gender, klasse en leeftijd plaatsvindt – wordt nog niet door iedereen begrepen. Het feit dat we een collectief met polemiek zijn zou de feministische boodschap verslappen, terwijl het idealisme belooft dat evolutie pas bij strijd en meningsverschillen echt begint.
Hoe kunnen meningen veranderen als ze niet worden gehoord en beantwoord? Toch heeft organische polemiek in een wereld waar bepaalde stemmen altijd meer gehoord worden dan andere ook wat sturing nodig. Het is in theorie makkelijk, tot je een debat tussen (en over) zwart en wit ziet ontsporen in zeer emotionele ontploffingen.
Ondertussen is er in Amerika weer een andere stroming gaande: die van extreme politieke correctheid en safe spaces, waarin soms alleen de ‘juiste’ mening mag worden geschreven maar door bijna niemand wordt gelezen. Dat lijkt me helemaal niets, en ook helemaal niet Hollands. Dan maar een evoluerend kippenhok met steeds betere kaders.
Daar voelen de meningsverschillen soms allesbehalve veilig, en ik heb weleens gevreesd dat mensen zouden opstappen en daarmee het cliché van een stel vechtende vrouwen zouden bevestigen. Maar waar gaat het uiteindelijk eigenlijk om bij activisme? Gelijk hebben en bewijzen, of ons ontwikkelen? Zij die graag naar hanengevechten kijken, zitten sinds de oprichting met popcorn te wachten en te stoken tot we elkaar de tent uitvechten, maar dat betekent niet dat we onze vruchtbare strijdlust moeten verliezen. Gouden eieren komen uit drukke kippenhokken. En een meningsverschil per maand – onze cyclussen lopen wellicht al gelijk? – tot nu toe is toch een stuk betere score dan bij de gemiddelde voetbaldiscussie, laten we eerlijk zijn.
Niet dat het om winnen gaat: we willen ons samen ontwikkelen en doen dat door over ideeën te praten in plaats van over mensen. Respect voor verschillen lijkt toch een eerste voorwaarde voor een duurzame emancipatiediscussie. Maar wat is het soms oncomfortabel om de safe spaces van elkaar bevestigende meningen te verlaten.
