Terug naar 6 mei | Palestijnse promovendus Omar Barghouti: ‘Geweldloos protest wordt beantwoord met onderdrukking’
Het is deze week precies een jaar geleden dat de pro-Palestinaprotesten aan de UvA volledig uit de hand liepen. In deze serie gaat Folia in gesprek met verschillende betrokkenen over hun ervaring. Met vandaag deel 5: Palestijnse mensenrechtenactivist en promovendus aan de UvA Omar Barghouti.
‘Ik sprak op 6 mei bij het eerste UvA-kampement op Roetersweiland uit solidariteit met de Palestijnse bevrijding en tegen de genocide in Gaza. Ik gaf daar een kleine mediaworkshop in één van de tenten, toen het kampement plotseling werd aangevallen door relschoppers met vuurwerk, waardoor onze tent bijna in brand vloog. De politie keek toe, en liet de relschoppers zomaar het kampement in en uit gaan zonder een poging te doen om hen tegen te houden, laat staan ze te arresteren.’
Medeplichtig
‘En dat terwijl wij er een voortdurende genocide plaatsvindt op 2,3 miljoen Palestijnen in de Gazastrook. Dit zou toch het geweten van ieder mens moeten raken om juist méér vreedzame druk uit te oefenen op de UvA om een einde te maken aan haar medeplichtigheid aan de ernstige schendingen van de mensenrechten door Israël. Denk aan de voortdurende financiële banden die de UvA erop nahoudt met bedrijven die nauw betrokken zijn bij de genocide. Of aan de academische banden tussen de UvA en verschillende Israëlische universiteiten die deze genocide niet alleen hebben gesteund, maar al decennialang een onmisbare pijler vormen in het ontwerpen, uitvoeren, rechtvaardigen en witwassen van het onderdrukkingsregime van Israël.’
‘Studenten en medewerkers van de UvA die al maandenlang campagne voeren om hier een einde aan te maken, verdienen lof voor hun morele moed en principiële solidariteit, en mogen niet worden belasterd, onderdrukt en met geweld worden gearresteerd. Want deze actievoerders hebben telkens de normale gang van zaken op de universiteit verstoord door op een geweldloze manier op te komen voor de rechten van het Palestijnse volk. Dit geweldloze protest werd door het establishment echter beantwoord met repressie, onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting, intimidatie en verschrikkelijk geweld dat leidde tot verwondingen van tientallen van onze medestudenten en medewerkers.’
Onderdrukking
‘Deze verachtelijke, illegale onderdrukking heeft naar mijn idee twee hoofddoelen: ten eerste probeert de universiteit de aandacht af te leiden van de daadwerkelijke eisen van de activisten, die betogen dat er een einde moet worden gemaakt aan de indirecte medeplichtigheid van de UvA aan de genocide en apartheid door Israël. Maar ook probeert de universiteit op deze manier de protestvoerders angst aan te jagen, en te zorgen voor een gevoel van onzekerheid en wanhoop.’
‘Als de universiteit er met deze vorm van onderdrukking in slaagt om dergelijke pleidooien voor gerechtigheid het zwijgen op te leggen, kan elke beweging voor bijvoorbeeld raciale, economische, gender-, of klimaatrechtvaardigheid de volgende zijn. Daarom moeten we de onderdrukking blijven trotseren, en blijven strijden voor een einde aan de medeplichtigheid van Nederlandse universiteiten aan de misdaden van Israël. Niet alleen vanwege de strijd tegen de genocide, maar ook om alle andere vormen van gerechtigheidstrijd te steunen. Het enige antwoord op het negeren van de eigen principes door de UvA, is het inbouwen van meer democratische macht van het volk, om haar op die manier te dwingen deze waarden en principes te respecteren.’
