Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Noa Vahle
Foto: Laura de Mildt
actueel

Noa Vahle: ‘Grootste misvatting is dat mijn baan heel glamorous is’

Wessel Wierda Wessel Wierda,
11 februari 2025 - 09:43
Betreft
Deel op

UvA-alumnus Noa Vahle is sportverslaggever bij Ziggo Sport. Haar bachelorscriptie schreef ze in vliegtuigen op weg naar voetbalwedstrijden. ‘Dit vak leer je echt door ervaring op te doen in de praktijk.’ Dit is het eerste interview uit het nieuwe Folia-magazine, dat vanaf deze week overal op de campussen verkrijgbaar is.

Louis van Gaal, Luka Modrić, José Mourinho, Arne Slot; het is een indrukwekkend lijstje voetbaltrainers en -spelers dat ze in haar jonge carrière al voor de camera heeft weten te krijgen. Als sportverslaggever bij Ziggo Sport spreekt Noa Vahle (25) regelmatig de grootste sterren in het voetbal. ‘Een meisjesdroom,’ geeft ze aan, waar ze veel plezier aan beleeft.
 
Dat haar baan ook heel glamorous zou zijn, is volgens Vahle wel een grote misvatting. In werkelijkheid is het vooral voorbereiden – interviews en wedstrijden terugkijken, voetbalnieuws lezen: ‘als ik niet goed voorbereid ben, word ik zenuwachtig’ – ‘statief meesjouwen naar het voetbalstadion’, snel nog even poeder op het gezicht smeren, ‘glim ik,’ vragen aan de cameraman, ‘nee? Oké, we gaan live!’

Noa Vahle
Foto: Laura de Mildt
Noa Vahle

Is het stressvol?
‘Nee, het is geen stressvolle baan, maar wel een drukke baan. Je moet veel “nee” zeggen tegen mensen, want je bent veel weg. Maar ik krijg er geen stress van, interviewen is heel leuk om te doen en voetbal is mijn passie.’
 
Normaal gesproken stel jij natuurlijk de vragen. Is het raar om nu de antwoorden te geven?
‘Ja, best wel. Ik houd ook niet echt van interviews, daarom doe ik er niet zo veel. Maar laatst was ik wel bij de College Tour-podcast van Twan Huys en dat vond ik leuk om te doen omdat het verbonden was aan een universiteit, zoals dit interview dat ook is.’
 
Voel je je nog zo sterk verbonden met de studentenwereld?
‘Het zijn natuurlijk mijn generatiegenoten. Maar een echt typische student ben ik niet geweest. Ik heb er altijd veel naast gewerkt en in de avonduren gestudeerd. Bovendien speelde een groot gedeelte van mijn studie zich af tijdens corona. Dat kwam ook wel goed uit hoor, want daardoor kon ik terwijl ik in de studio zat tussendoor even een hoorcollege kijken. Mijn bachelorscriptie heb ik in vliegtuigen onderweg naar voetbalwedstrijden geschreven. Gelukkig leer je in dit vak het meest door gewoon ervaring op te doen, haha. Maar een echte studentenervaring, met avonden in de lampen hangen, heb ik dus niet gehad.’
 
Ze kijkt even rond. ‘Wel jammer, want als ik hier zo loop over de Roeterseilandcampus en al die studenten bij elkaar zie, denk ik wel: wauw, gezellig, leuk. De dingen die hen bezighouden, houden mij ook bezig. Daardoor kan ik me ook beter in hen verplaatsen dan andere mensen in mijn vak.’

‘Mannen zijn vaak wat directer, daar ben ik ook wel van’

Ja, je bent een jonge vrouw in een werkveld waar collega’s toch vaak ouder en man zijn. Hoe is dat voor jou?
‘Ik vind het juist leerzaam om van ze te leren en eerlijk gezegd vind ik het zelfs prettig om met mannen te werken. Mannen zijn vaak wat directer, daar ben ik ook wel van. Zij zeggen gewoon: dit is goed, dit is fout! Vrouwen willen er nog wel eens omheen draaien, terwijl ik gewoon wil weten hoe het zit. Vaak is de afwisseling wel goed hoor, een vrouwelijke presentator en mannelijke analist vind ik bijvoorbeeld erg goed werken. Maar ik vind dat er bij dit soort discussies eerst en vooral gekeken moet worden naar iemands capaciteiten.’
 
Nu zijn er ook mensen die jou niet kennen, die zullen zeggen: ja, leuk en aardig, maar jij bent de dochter van Linda de Mol.
‘Vaak gaat het daar inderdaad meer over dan dat ik jong en vrouw ben. En dan ben ik de eerste die zegt dat ik daardoor ongetwijfeld meer connecties en kansen heb gekregen. Ik zal het waarschijnlijk de rest van mijn leven blijven horen. Maar uiteindelijk sta je ergens, naar mijn mening, omdat je er de kwaliteiten voor hebt.’
 
In 2023 won Vahle de Televizier-Ring Talent award. In haar toespraak toonde ze zelfspot door onder meer haar familie te bedanken voor ‘de kruiwagen’ – een ludieke verwijzing naar die ‘connecties en kansen’. Ook refereerde ze aan het WK-voetbal in Qatar waar ze als 22-jarige naar toe mocht om verslag te doen. Voor Vahle het meeste bijzondere moment uit haar carrière tot dusver. 

‘Ik zie mezelf niet zo snel met hakken en al in de studio staan om een quiz te presenteren’

Welk interview tijdens dat WK is je erg bijgebleven?
‘Ik heb toen een vraag gesteld aan de voorzitter van de FIFA, Gianni Infantino, over de arbeidsmigranten die gestorven zijn bij de bouw van WK-stadions in Qatar. Dat was niet makkelijk, want hoewel ik op de eerste rij zat, was ik de hele tijd met mijn hand in de lucht aan het wachten. Er zaten honderden journalisten in de zaal. Toen ik eindelijk de beurt kreeg, vroeg ik hem hoe het kon dat hij zei dat er maar drie doden zijn gevallen, terwijl de ambassadeur van het WK het over vierhonderd doden had en de Britse krant The Guardian zelfs over 6.500 doden… Sowieso dacht ik: ook al zijn het er drie, we hebben het hier wel over mensenlevens. En toen kwam hij vervolgens met een walgelijk antwoord over de manier waarop er geteld werd. Die zou niet juist zijn geweest, stelde hij laconiek.’
 
Kon je hem een vervolgvraag stellen?
‘Nee, want de microfoon wordt bij zo’n vraag meteen uit je handen gerukt. Het lag politiek gezien allemaal heel gevoelig. Maar ik vond het wel belangrijk om die vraag te stellen; zeker omdat de vragen vóór mij alleen maar gingen over hele andere onderwerpen. Toen dacht ik wel: fuck it, ik ben toch straks weg uit deze zaal.’
 
Het is toch ook je taak om juist die moeilijke vraag te stellen?
‘Ja, tóch? Vind ik wel.’
 
Wat zijn je verdere toekomstplannen? Gaan we je binnenkort ook meer buiten de voetballerij zien?
‘Toevallig ga ik straks naar een draaidag voor een nieuw programma: ‘Beste Wensen’, waarin we wensen van mensen in vervulling laten gaan. Heel leuk, maar wel uit mijn comfortzone hoor. Voetbal is altijd de rode draad in mijn leven geweest en voorlopig zie ik dat niet zo snel veranderen. Zo’n programma als Beste Wensen vind ik dan wel leuk om te maken, maar laat ik het zo zeggen: ik zie mezelf niet zo snel met hakken en al in de studio staan om een quiz te presenteren.’

 

Dit interview komt uit het wintermagazine van Folia, dat vanaf 11 februari overal op de campus ligt en hieronder in pdf-vorm te lezen is.

lees meer
website loading