Liberaal Roza Wagenaer laveert tussen radicalen in CSR: ‘Ik dacht vaak aan stoppen’
Ze kreeg de meeste stemmen voor de Centrale Studentenraad (CSR). Maar de lijsttrekker van De Vrije Student, Roza Wagenaer (20), ziet de radicaal-linkse Activistenpartij opnieuw op koers liggen voor de relatieve meerderheid in de CSR. Hoe verklaart ze de opmars van die partij? ‘Onze kiezers blijven vaak stil.’
Het is aanpoten geblazen voor rechtenstudent en CSR-lid Roza Wagenaer. Haar liberale partij De Vrije Student (DVS) was twee jaar geleden nog de grootste op de UvA, maar sinds vorig jaar vormt DVS een duidelijke minderheid in de Centrale Studentenraad. De radicaal-linkse Activistenpartij, die nauw betrokken is bij de recente bezettingen, maakt nu de dienst uit en Wagenaer staat vaak alleen in haar opvattingen. DVS kent geen bondgenoten in de raad.
Dit jaar zal dat naar verwachting niet anders zijn. Hoewel Wagenaer onlangs bij de directe verkiezingen voor de CSR de meeste stemmen behaalde (729) – genoeg om zelf weer plaats te nemen in de raad – moet ze wat zetels betreft de Activisten opnieuw voor zich dulden. Die partij haalde drie van de zeven directe zetels, DVS daarentegen slechts twee. Bovendien zou de Activistenpartij zomaar eens de relatieve meerderheid in de raad kunnen halen, als de facultaire afgevaardigden later bekend worden. De Activisten behaalden immers veel zetels bij de facultaire studentenraden: FGw (8), SS (4), FNWI (3), PPLE (1).
Voor Wagenaer betekent dat opnieuw een jaar waarin ze uit alle macht moet proberen het liberale gedachtegoed niet te laten ondersneeuwen in de raad. Hoe houdt ze zich staande, tussen de radicaal-linkse studenten? Folia sprak haar kort na de directe verkiezingen voor de Centrale Studentenraad.
Had je verwacht dat je de meeste stemmen zou behalen?
‘Nee, eigenlijk niet. Ik ben natuurlijk wel vlak voor de CSR-verkiezingen in de publiciteit geweest omdat ik bij de Raad van State de stemperiode heb laten verlengen, maar ik verwachtte eerder dat iemand van de Activistenpartij de meeste stemmen zou behalen.’
Dat gebeurde niet, maar zij kregen wel, net als vorig jaar, de meeste zetels toebedeeld. Wat vind je van hun opmars?
‘Nou ja, het zegt wel wat over hoe studenten zich voelen en hoe boos en verontwaardigd ze zijn. Want de Activistenpartij laat een heel radicaal geluid horen. Maar tegelijk zijn er ook veel studenten die zich stilhouden. Die er niet op ingaan als in een groepschat harde kritiek wordt geuit op het optreden van de politie of het College van Bestuur, of die zelfs de chat verlaten. Zij willen juist de nuance terug. En dat ontbreekt gewoon heel erg bij sommige, radicale activisten. Er heerst bij hen zoveel boosheid, terwijl een situatie vaak minder zwart-wit is dan-ie wordt voorgesteld.’
De Vrije Student zal dus niet zo snel de barricades op gaan?
‘Nee, wij staan erg voor de dialoog en de pragmatische aanpak. Via diplomatieke wegen dingen voor elkaar krijgen. Demonstreren is belangrijk en goed. Maar er zit een verschil tussen een vreedzaam protest en een bezetting waarbij de ME moet ingrijpen, omdat er onveilige situaties ontstaan.’
Die onvrede bij demonstranten is ontstaan vanwege de banden die de universiteit met Israëlische onderwijsinstellingen onderhoudt. Moet de UvA die verbreken?
‘Ik vind het vooral belangrijk dat Nederlandse universiteiten, nu en in de toekomst, één heldere beleidslijn hanteren wat betreft het opzeggen van academische samenwerking. Als zulke criteria van te voren vastliggen, werkt dat versterkend voor het vertrouwen tussen universiteitsbesturen en activistische studentengroepen.’
Dat vertrouwen lijkt nu ver te zoeken. Sterker nog, de CSR liet weten het vertrouwen in het College van Bestuur te hebben opgezegd. Hoe kijk je daarnaar, als CSR-lid?
‘Het is begrijpelijk gezien de situatie, maar het is een harde maatregel. Persoonlijk sta ik er niet achter. Ik probeer juist de banden met het College van Bestuur goed en constructief te houden.’
Lijkt me een lastige positie waarin je dan verkeert, binnen deze CSR.
‘Ja, ik vond het een hele grote uitdaging afgelopen jaar en heb momenten gehad waarop ik twijfelde of ik het moest blijven doen. Er zijn namelijk best wel wat statements en handelingen van de CSR geweest waar ik niet achter sta. Maar ik denk dat het belangrijk is om mij te blijven inzetten om een beetje de nuance terug te brengen, ook al is dat soms superfrustrerend. Misschien is dat juist waarom ik zoveel stemmen heb gekregen.’
Er zijn binnen de UvA ook maar weinig partijen die lijken op De Vrije Student.
‘We hebben inderdaad een gebrek aan centrumpartijen in de raad. Andere grote partijen, zoals UvASociaal en de Activistenpartij, zijn allemaal links. Ik had gehoopt dat er na de bezettingen een moment zou komen, waarop men dacht: jongens, waar zijn we nou eigenlijk mee bezig? Wat voor een onveilige sfeer zijn we nou aan creëren? Maar die shift heeft nog niet plaatsgevonden.’
