Onder het mom van Operation Santa deelt het Erasmus Student Network (ESN) in verschillende studentencomplexen chocolade uit aan internationals. Wij liepen mee in een studentencomplex in Amsterdam-Nieuw-West. ‘Iedereen gaat naar huis, behalve ik. Ik heb hier geen familie. Dat is heel eenzaam.’
De actie met het motto ‘Don’t be chocolonely’ werd door ESN, de UvA en de HvA bedacht om het moeilijke jaar te verzachten en het vakantiegevoel aan te wakkeren. Hoewel 2021 voor niemand makkelijk was, hebben internationale studenten het extra zwaar te verduren. Ze zijn ver weg van huis en van familie, en vaak aangewezen op hun kleine studentenkamer.
Martijn Nieland is resident-assistant in een studentenflat Maassluisstraat waar voornamelijk internationals wonen. Hij is het aanspreekpunt als er dingen kapot zijn in studentenkamers, of wanneer studenten problemen hebben. Erg druk heeft hij het er niet mee. ‘Over het algemeen is het rustig, in dit gebouw zijn de studenten vrij sociaal. Aan het begin van het jaar worden veel vriendengroepen gemaakt. Ze steunen elkaar veel.’ Vooral sinds coronatijd worden er meer dingen georganiseerd in het gebouw. ‘Studenten blijven elkaar vinden, gaan samen een drankje doen of zitten in de common rooms om voetbal, Formule 1, of gewoon een film te kijken, of ze spelen Fifa.’
Toch vindt hij het goed dat Operation Santa er is. ‘Misschien missen wij iets, en dan is het fijn voor de studenten om te weten dat er naar hen omgekeken wordt. Ik denk dat ze genoeg plekken hebben om heen te gaan, maar wellicht vinden ze de drempel soms te hoog.’
Kring der eenzamen
Hoewel Martijn de chocoladerepen niet langs de deuren mag brengen omdat dat niet coronaproof zou zijn, komen er een paar studenten naar de brievenbussen toe. Masterstudent Mediastudies Zarah Noorani (22) vertelt dat ze zich rond deze tijd van het jaar wel eenzaam voelt. ‘Iedereen gaat naar huis, behalve ik. Ik heb hier geen familie. Dat is heel eenzaam. Facetime kan niet alles goedmaken.’
Hoewel ze wel naar huis zou kunnen, zou ze het zwak van zichzelf vinden als ze na vier maanden in Nederland alweer naar huis gaat. Ook haar familie zou zich afvragen waarom ze nu alweer naar huis komt, denkt ze. ‘Maar aan de positieve kant: ik word nu gedwongen om een thuis te creëren op een nieuwe plek en nieuwe mensen te ontmoeten waar ik me comfortabel bij voel. Eigenlijk zou je overal een thuis moeten kunnen vinden.’
Gelukkig is Zarah niet de enige in het gebouw die niet naar huis gaat met kerst. ‘Verrassend genoeg zijn er meer! Nu is het plan om een kring der eenzamen te vormen, ons te verbinden door onze eenzaamheid en samen een diner te hebben.’
Binnen blijven
Student Engelse Taal & Cultuur Giogo Costa (20) uit Luxemburg gaat wel naar huis met kerstmis. Dat plan viel bijna in het water omdat er een offline tentamen gepland stond op 24 december, maar gelukkig werd dat – onder druk van studenten – verplaatst. Giogo voelt zich soms eenzaam. ‘Het is nogal een uitdaging om hier vrienden te maken als je uit een ander land komt. Soms voelt het beter om binnen te blijven dan naar buiten te gaan.’ Inmiddels woont hij vijf maanden in Nederland en heeft hij wat vrienden gemaakt. ‘Ik ben bevriend met mijn buurman, en in dit gebouw hebben we veel evenementen, dus ik voel me niet zo eenzaam als in het begin.’
Giogo voelt zich gesteund door zijn docenten. ‘Ik ben erg op hen gesteld. In de afgelopen drie weken zijn mijn beide oma’s overleden. Ik heb toen contact gezocht met een van mijn docenten om erover te praten. Zij hebben mij zo gesteund dat ik me minder eenzaam voel dan ik had verwacht.’
Vrienden maken
Eenzaamheid is wel een probleem onder internationale studenten, denkt Giogo. ‘Misschien niet zo groot als ik denk, maar het is echt heel anders als je thuiskomt en niemand hebt om mee te praten. Met de strenge maatregelen is dat nog erger. Als ik tot 5 of tot 7 college heb kan ik niet eens met iemand wat gaan drinken. Vrienden maken is zo heel moeilijk.’
Niet elke internationale student heeft het even lastig. Student communicatie Maria Alejandro (19) uit Peru kwam naar Nederland samen met een goede vriendin. ‘We wonen naast elkaar. Verder wonen in dit gebouw veel medestudenten, we hebben grote keukens waar we elkaar zien en er zijn soms feestjes. Zelfs als je geen zin hebt om iemand tegen te komen, zul je op een gegeven moment wel moeten als je naar de keuken toe moet. Ik voel me dus niet zo eenzaam. Sommige dagen wel, maar niet heel veel.’
Maria vindt wel dat de UvA meer zou kunnen doen om te voorkomen dat internationale studenten eenzaam zijn. ‘Meer sociale bijeenkomsten waar mensen heen kunnen gaan. Misschien een kerstmisbuffet. En het zou ook mooi zijn als docenten meer betrokken zouden zijn en meer met studenten omgingen.’