UvA-gebouwen | ‘Soms denk ik weleens dat de maagden hier nog huizen, zoveel lawaai is er’
Deze Intreeweek lijkt het heel ver weg: maar er komt een tijd dat ook jij alumnus zult zijn. Op de vierde verdieping van het Maagdenhuis, in de snikhete nok van het slecht geïsoleerde pand, is de focus op alle ex-UvA’ers gericht. Funda van der Lugt werkt er als projectleider Alumnirelaties.
In het Maagdenhuis zetelen verschillende bestuursafdelingen van de UvA, zoals Bureau Communicatie, de afdeling Juridische Zaken, het bureau van de Raad van Toezicht en de afdeling Alumnirelaties en Universiteitsfonds (AUF). Bij het alumnibureau werkt projectleider Funda van der Lugt. Ze heeft een kamer op de vierde verdieping, zeg maar de zolder van de Maagdenhuis. Dat was lang het archief van de afdeling Documentaire Informatievoorziening (DIV) totdat ook de afdeling AUF er een onderkomen kreeg.
Leeftijd: 50 jaar
Functie: Projectleider bij Bureau Alumnirelaties
Werkplek: Vierde verdieping
Werkt al tien jaar in het Maagdenhuis
Ook ‘de vierde’ werd in februari 2015 tijdens de Maagdenhuisbezetting in bezit genomen door de bezetters, die prompt door de vloer zakten. Van dat alles is niets meer te zien: de zolder werd opgeknapt, de luiken gingen open, de wanden en hanenbalken werden geschilderd, er kwam puik meubilair, een eigen koffiehoek met espresso. De afdeling DIV vertrok, het AUF bleef. Toen kwam ook Funda van der Lugt ‘naar boven’.
Tien jaar
‘Inmiddels werk ik zo’n tien jaar in het Maagdenhuis,’ zegt Van der Lugt. ‘Lang geleden – ik werkte nog niet eens bij de UvA – liep ik een keer met mijn vriend op het Spui. Toen we langs het Maagdenhuis kwamen zei ik tegen hem dat ik hoopte ooit nog eens in dat imposante historische gebouw te mogen werken. Kort daarop kwam er een advertentie voorbij waarin de UvA een oproepkracht zocht ter vervanging van de bestuurssecretaresses. Ik heb toen gesolliciteerd, al wist ik helemaal niet dat ik in het Maagdenhuis zou komen te werken. Maar dat bleek wel het geval.’
(Lees verder onder de foto)
‘Na mijn tijd als oproepkracht kreeg ik uiteindelijk een vast contract en werkte ik op verschillende afdelingen en etages, waardoor ik overal in het pand wel mensen ken. Ik werkte op de eerste verdieping bij het bedrijfsbureau van de – inmiddels overleden – Renée Bakkerus en ik werkte bij de bestuursondersteuning op de derde etage, toen ook collegevoorzitter Louise Gunning er nog werkte. De Maagdenhuisbezetting die ik toen meemaakte was echt heel heftig, maar omdat ik nogal nuchter en stressbestendig reageerde vroeg toenmalig AUF-directeur Carolyn Wever mij om op haar afdeling te komen werken en zo ben ik op de vierde terechtgekomen.
Maagden
‘Het leuke aan het Maagdenhuis is dat elke verdieping anders is; op de tweede en derde verdieping kun je via de galerijen het hele vierkante gebouw rondlopen en vanaf de eerste verdieping kijk je zo de hal in. De vierde is een heel aparte verdieping met allerlei kleine en lage gangetjes, waar je gemakkelijk de weg kwijt raakt. In de winter voelt het hier snel donker aan, daarom zijn er op veel balken in de gangen reflecterende rode lichtplaatjes zijn bevestigd, vergelijkbaar met een fietsachterlicht.’
‘Je kunt vanaf hier ook goed naar buiten kijken naar wat vroeger de binnenplaats van het weeshuis was, waar de wezen werden gelucht. Je ziet ook de buitenklok. Het uurwerk staat al jaren stil op vijf voor twaalf. Af en toe denk ik wel eens dat de maagden hier nog in het gebouw huizen, zoveel lawaai is hier soms. Het komt door de wind, die door kieren, gaten en buizen waait en suist. Op bepaalde plekken – bijvoorbeeld bij de wc’s – is dan zoveel lawaai dat ik denk: wie van de maagden zou dat nu weer zijn?’
‘Het is tegenwoordig wel stiller in het Maagdenhuis dan vroeger. Dat komt vooral door corona, waardoor veel mensen een deel van de week is gaan thuiswerken. Het flexwerken heeft bovendien een grote vlucht genomen. We zijn natuurlijk een afdeling die voor de hele UvA werkt, maar soms mis ik ook de studenten, want die zijn hier niet. Gelukkig zijn er overal op de UvA inmiddels genoeg flexplekken, zodat ik ook wel eens ergens op de REC werk.’
