Anna’s schuld: ‘Biologie heeft zoveel contacturen dat genoeg werken moeilijk is’
.jpg)
Studeren is een investering in jezelf, en daarom werd de basisbeurs zes jaar geleden afgeschaft. Wat vinden studenten van het leenstelsel? Waarom lenen ze? En hoe kijken ze naar hun studieschuld? Deze week spreken we met zes UvA’ers over hun schuld. Vandaag biologiestudent Anna Vreeburg (22) over haar schuld van 25.000 euro.
‘Ik heb twee jaar maximaal geleend. Soms was al het geld nodig, maar soms ook niet. Ik leende maximaal zodat ik een buffertje kon opbouwen. Aan het eind van de maand zet ik dan opzij wat ik overhoud. Ik leende de laatste maanden ook nog steeds vol, al leef ik wel spaarzamer.’
Leent momenteel niet
Bachelor afgerond in: biologie
Studieschuld: 25.000 euro
‘Ik ben al sinds september op zoek maar heb nog steeds geen werk. Het is lastig om een baantje te vinden tijdens corona. Al is de druk wel minder hoog, omdat ik kan lenen. Ik ben ook wel op zoek naar een baantje waar ik plezier uit kan halen. Vroeger was er werk genoeg. In de horeca kon je altijd wel werken, die flexibiliteit is er nu wel uit.’
‘Mijn studieschuld is intussen 25.000 euro. Dat biologie zoveel contacturen heeft, maakte het altijd lastig om genoeg te werken. Ik begon twee jaar geleden met lenen toen ik uit huis ging, om mijn huur te kunnen betalen. Mijn huur is 600 euro per maand, dus zat er niet veel anders op dan lenen. Bij biologie ben je van negen tot vijf bezig met je studie. Je zit in het lab of je bent bezig met veldwerk. Een tijd lang heb ik er wel naast gewerkt, maar nooit heel veel omdat het snel te druk werd. Ik heb altijd geprobeerd mijn grenzen goed te bewaken om niet overwerkt te raken. Als het teveel werd dan ging ik minder werken. Dat betekende dan wel meer lenen.’
Veel verdienen
‘Ik maak me nauwelijks zorgen om mijn studieschuld. Ik ga er vanuit dat ik na mijn studie hard ga werken, zoals ik nu ook altijd doe en daarom ook veel ga verdienen. Dan moet het wel goed komen denk ik. Maar misschien ben ik daar te optimistisch in. Ik probeer er vooral nu niet teveel mee te zitten.’
‘Ik denk er wel over na bij het maken van een masterkeuze, al is het niet alles bepalend. Maar ik wil wel zeker weten welke master ik wil doen voordat ik eraan begin. Ik gun het mezelf niet om een verkeerde keuze te maken. Dan maak je niet alleen een verkeerde keuze die tijd kost, maar waar je ook nog eens een flinke som geld voor neer kan leggen. Ik heb niet eerder een tussenjaar genomen, dus ik wil er nu even tussenuit om rustig de juiste keuze te maken. Ik vind het tempo hoog liggen op de universiteit en dat maakt het lastig de juiste keuze te maken. Voor mijn gevoel zat ik nog diep in mijn scriptie toen mensen vroegen wat ik hierna ging doen. Toen dacht ik “Ik ben nu toch hier mee bezig, hoe kan ik nu al aan het volgende denken?”’
Huis in het buitenland
‘Over in Nederland een huis kunnen kopen met een studieschuld maak ik me niet druk. Het lijkt me dat ze daar wel coulant mee om zullen gaan, omdat zoveel mensen een grote studieschuld gaan hebben. Waar ik me eerder druk om maak is hoe er in het buitenland wordt gekeken naar mijn studieschuld. Ik weet niet zeker of ik wel in Nederland wil blijven wonen later, maar ik heb geen idee hoe ze in andere landen omgaan met zo’n grote schuld bij het kopen van een huis.’
‘Als ik mijn schuld met die van vrienden vergelijk dan valt het nog best mee. Veel vrienden hebben na drieënhalf jaar studeren wel een hogere schuld, meer richting de dertigduizend. Dan voel ik me ergens al opgelucht over mijn eigen schuld. Maar het blijft heel jong en heel veel geld: 22 jaar oud met een schuld van 24.000 euro.’
