Jerry's schuld: ‘Of het studentenleven vijftigduizend euro waard is?’

‘Eerst leende ik tweehonderd euro per maand, maar al snel ging ik leven naar mijn lening, in plaats van lenen naar mijn leven. Je gaat het geld toch uitgeven en al snel leen je meer. Uiteindelijk leende ik maximaal, en toen ik erachter kwam dat je nog collegegeldkrediet kon krijgen heb ik dat ook aangezet.’

‘Intussen is mijn studieschuld vijftigduizend euro, maar dat is dan maar zo. Ik kan er wel spijt van hebben dat ik zoveel heb geleend, maar anders had ik niet zo’n leuke studententijd gehad. Ik had ook niet uit huis kunnen gaan zonder te lenen. Als je de huurprijzen in Amsterdam wil kunnen betalen dan moet je echt veel werken of dus veel lenen.’

‘Door de hoge kamerprijzen in Amsterdam en omdat ik niet meer mocht lenen na zeven jaar studeren, koos ik er begin vorig jaar voor om weer bij mijn moeder in Noord te gaan wonen. Anders was het echt niet gelukt om mijn master te doen. Ik betaalde hiervoor 630 euro voor een kamer van zeven-en-een-halve vierkante meter, dat is gewoon te veel voor te weinig. En na vijf jaar met huisgenoten wonen, was ik daar ook wel klaar mee.’

‘Ik heb nu de zolderkamer voor mijzelf. Door corona heb ik 16 weken lang op mijn zolderkamer zitten zoomen. Het zelfstandig studeren ging me heel makkelijk af, maar in groepjes werken was niet te doen via Zoom. Het is onmogelijk om oogcontact te maken met mensen via een camera. Verder ging het studeren heel goed. Ik had al snel een nieuw bureau gekocht en bedacht: dit is nu mijn studiekamer, niet meer mijn slaapkamer.’

Foto: Sara Kerklaan

Jerry: 'Ik dacht: "Ik zet even mijn lening aan, voor één maand"'

‘Nu gaat studeren echt goed. Tijdens mijn bachelor is dat weleens anders geweest. Ik probeerde toen de verkeerde balletjes in de lucht te houden, zoals vrienden en werk. En bij studie zag ik alleen maar de deadlines. Ik voelde me kut, waardoor ik niks deed, waardoor ik me nog kutter ging voelen omdat ik niks deed en zo kwam ik in een neerwaartse spiraal.’

‘De telefoon opnemen was al te veel en ik werd drie keer per week huilend wakker. Ik wist niet waarom ik zo verdrietig was. Toen ik er niet meer tegen kon, heb ik de huisarts gebeld en gezegd: “Ik kan dit niet alleen”. Met hulp van een psycholoog en mijn studieadviseur heb ik toen beetje bij beetje de draad weer opgepakt.’

‘Of het studentenleven vijftigduizend euro waard is? Dat weet ik denk ik pas over vijf jaar. Als ik dan niet rond kom, dan vraag ik mezelf misschien wel af of al die biertjes nodig waren. Maar als ik het tegen die tijd niet terug kan betalen dan is er sowieso iets misgegaan. Ik ben wel gaan studeren om een goede baan te krijgen.’

‘Ik maak me geen zorgen om mijn studieschuld. Ik ben er niet gestrest over. Ik weet dat ik het heb, maar ik lig er niet wakker van. Het is een gegeven. Op een dag word ik ook veertig, maar daar lig ik ook niet wakker van.’

‘Waar ik me wél zorgen om maak is of ik in Amsterdam kan blijven wonen met deze huizenmarkt. De buurman van mijn moeder hier in Noord verkoopt zijn rijtjeshuis voor vijf ton! Die zorgen staan los van mijn studieschuld en mijn kansen op een hypotheek. Zonder een erfenis, rijke pappie en mammie of een flinke spaarrekening zit een huis in Amsterdam kopen er sowieso niet in.’

De achternaam van Jerry is bekend bij de redactie van Folia. Hij wilde niet over zijn studieschuld vertellen als hij online vindbaar was.