Anderhalve meter afstand? Zo kan dat op weg naar de UvA en op de campus
Voor menig student betekent het ‘nieuwe normaal’ dat zijn reis naar de UvA ingrijpend verandert. Hoe forenzen we naar, en werken we op het Roeterseilandcomplex in de anderhalvemetersamenleving? Folia-redacteur Dan Afrifa nam de proef op de som. ‘Bij het optrekken en afremmen van de metro schiet ik heen en weer alsof ik een Tiktok-filmpje opneem.’
Ik ben dit studiejaar niet aan het studeren, maar stel je voor dat ik toch naar de UvA zou willen voor een studieplek. Hoe zou dat dan moeten? Na even uit mijn kamerraam gestaard te hebben en ik me de nieuwe hindernissen heb ingebeeld, trek ik mijn schoenen aan. Op naar REC.
Zwartrijden
Stipt om 11.00 uur ga ik de deur uit in de richting van Station Strandvliet. Hoewel ik incheck, voel ik me net een zwartrijder zonder een mondkapje op. Omdat de anderhalve meter afstand bewaard moet worden, is de helft van de zitplekken in de metro waar ik instap onbezet. Ik sta en houd me uit coronavrees nergens aan vast, waardoor ik bij het optrekken en afremmen van de metro heen en weer schiet alsof ik een Tiktok-filmpje opneem. Op Station Weesperplein tref ik een snoepautomaat zonder mondkapjes, volgens de stationsmedewerker zijn ze uitverkocht.
De pijlen op de grond voor het ABC-gebouw van het Roeterseilandcomplex leiden me naar de juiste ingang. Er staat geen rij en het lijkt erop dat het toegestane maximumaantal van 130 studenten in het gebouw nog niet is bereikt. Voordat ik naar binnen ga, werp ik een blik achterom. Het grasveldje aan het water tegenover Crea is ook leeg, en dat terwijl het lekker weer is.
De anderhalvemeter-universiteit
Bij binnenkomst moeten studenten en medewerkers hun naam, telefoonnummer en aankomsttijd noteren, met een pen waarvan ik me afvraag of die ontsmet wordt. De lijst is volgens de beveiliging nodig om zicht te houden op het bezoekersaantal, maar het lijkt ook dé kans voor stalkers om achter contactgegevens te komen.
Verder vraag ik me af hoe de universiteit eruit moet gaan zien wanneer het onderwijs weer op gang komt. Worden er extra beveiligers ingezet om toe te zien op de sociale onthouding? Wachten ons ontruimingen als het op een dag toch te druk wordt? En hoe herkennen we in de UB het verschil tussen een stoel die vrijgehouden wordt voor een studiemaatje of vanwege de anderhalve meter afstand?
Vandaag zijn de studiezalen in ieder geval op slot, alleen de begane grond en de eerste verdieping zijn geopend voor studenten. Wandelend door het gebouw proef ik een schichtige sfeer, alsof er tikkertje wordt gespeeld maar niemand weet wie ‘hem’ is. De meeste studieplekken in de hallen zijn bezet en in C1.08, en de andere opengestelde lokalen, mogen maar zes personen tegelijkertijd aanwezig zijn.
(Lees verder onder afbeelding)
In het nieuwe normaal heb ik de volgende opties: of ik neem plaats in de gang en raak afgeleid door smoezende studenten of ik ga in een lokaal zitten en kijk steeds op wanneer iemand zoekend naar binnenstapt. En dan schiet me iets te binnen. Dus neem ik de trap naar de begane grond, schrijf me uit bij de uitgang en been naar het eerdergenoemde lege grasveldje. Daar spreid ik mijn studeeropstelling uit en ik maak verbinding met Eduroam, hopend dat de snuffelende honden op anderhalve meter afstand blijven.
