Student Leonora in Italië: ‘Ik ben blij dat ik niet twee weken in quarantaine hoef’

Foto: Leonora Verveld

Leonora Verveld zit voor haar studie natuurkunde enkele weken in Italië, ‘net in de week dat het allemaal is misgegaan’. We spraken haar over de sfeer, de angst en de grote hoeveelheid mondkapjes die daar toch al aanwezig was.

Wat ben je in Italië precies aan het doen?

‘Ik ben vorige week zondag aangekomen, hier in Gran Sasso in Italië, dat op zo’n twee uur rijden afstand van Rome ligt. We zijn een nieuwe detector aan het bouwen waarmee we hopen donkere materie te kunnen vinden. Vandaag is een spannend moment, want we hebben de machine bovengronds gebouwd, maar we gaan hem vandaag verplaatsen naar onder de grond.’

Gooit het coronavirus roet in het eten?

‘Nou, het heeft op twee manieren effect. Veel mensen die hier werken zijn internationaal. Zwitserland heeft bijvoorbeeld een beleid dat iedereen die uit Italië terugkomt, standaard twee weken in quarantaine moet. Ook vanuit dit gebied, al is het hier nog niet besmet. En andere collega’s kunnen hier weer niet heenkomen, omdat wordt geadviseerd niet naar Italië te reizen. We hebben volgende week een tekort aan mensen, hoorde ik.

Als ik vertel dat in Nederland je niet standaard in quarantaine hoeft, zijn sommige collega’s erg verbaasd. In die zin ben ik wel blij dat de Nederlandse overheid wat nuchterder is. Dan hoef ik bij terugkomst niet mijn leven twee weken op pauze te zetten.’

Hoe is de sfeer?

‘We ervaren het virus niet als heel dichtbij, want we zitten nogal afgelegen in een dorpje van vijfhonderd inwoners. Iedereen heeft een beetje een houding van, we zien het wel. Wel volgen we natuurlijk het nieuws, ikzelf via The Guardian. Dagelijks komen daar flink wat updates binnen, ik word er een beetje gek van. We grappen erover, wanneer iemand ziek wordt; oh, het zal toch geen corona zijn? Maar ondertussen zijn wel ook wel bang dat wanneer één iemand besmet raakt, het als een lopend vuurtje de anderen zal besmetten.

Tegelijkertijd zijn we onbedoeld, omdat we die detector bouwen, juist heel goed beschermd tegen het virus, denk ik. We moeten de hele dag onze handen wassen, want alles moet schoon en steriel mogelijk zijn bij het bouwen. Het is een niveau van schoon dat je normaal niet zo snel tegenkomt: we moeten door verschillende kamers voordat we in de ruimte mogen waar we aan het bouwen zijn, dragen mondkapjes en moeten een speciaal pak aan over onze kleren. Als ik dus nog een voorraad mondkapjes nodig heb, kan ik in elk geval genoeg meenemen, haha.’

Ben je zelf ongerust, of je familie?

‘Mijn ouders volgen het nieuws natuurlijk wel, en raden me aan goed op te passen. Ikzelf maak me een beetje zorgen. Ik vlieg terug vanuit Rome volgende week maandag, een gebied met verhoogd risico. Ik ga denk ik dan wel even lezen hoeveel mensen daar precies geïnfecteerd zijn. Daar laat ik dan van afhangen of ik direct door naar mijn hotelkamer ga en mezelf daar opsluit, of dat ik toch nog even een museum ga bezoeken ofzo.’

Zijn er verder nog voorzorgsmaatregelen getroffen?

‘Niet voor zover ik weet. We zitten natuurlijk ook niet in een besmet gebied. Wel waren er enige zorgen toen bekend werd dat alle scholen en universiteiten werden gesloten. We waren net met een hele belangrijke stap in ons proces bezig en waren bang dat dit lab ook gesloten zou worden. Dat gaat gelukkig niet gebeuren.

Ik heb contact gehad met hoogleraar Patrick Decowski, die dit project leidt. Hij zei, we willen natuurlijk niet dat je daar straks gevangen komt te zitten, dus als je je oncomfortabel voelt, mag je terug. Ik voel niet de noodzaak dat per se te doen. Ik denk als je kijkt naar andere landen, je altijd terug naar huis kan: zelfs Nederlandse mensen uit Wuhan konden worden geëvacueerd, dus dan zal het hier in Gran Sasso ook wel goedkomen.’