Nog op zoek? Wij bezichtigden een kamer die je voor 125.000 euro kunt kopen
Er zijn duizenden kamers te weinig in Amsterdam, en dat maakt dat de markt op hol geslagen is. Wij namen een kijkje in een kamer die voor 125.000 euro de jouwe kan zijn. ‘Mocht je weer willen verhuizen, dan kan de kamer gewoon weer worden verkocht; en met een beetje geluk, met winst.’
Als ik op woensdagmiddag de hoek om fiets bij de Kostverlorenkade, stapt de makelaar net zijn auto uit. Het flatgebouw is een monumentaal pand, gebouwd in 1942. De entree is ruim en heeft een trappenhuis, maar wij stappen de kleine lift in die ons naar de zevende verdieping brengt. Waar ik momenteel woon, vraagt hij. Studentencampus Uilenstede, antwoord ik, in een gangcomplex met veertien huisgenoten.
Vijftien op een gang
‘Hier wonen vijftien mensen op de gang. Dat zal voor jou dus niet echt wennen zijn,’ vertelt hij als we de lift uitstappen. De vloeren van de gang zijn bedekt met een grof rood tapijt. De zwarte betegelde keuken is klein maar praktisch, met twee aanrechtbladen aan weerszijden van de ruimte. Als je in de keuken staat, is er uitzicht over een vaarwater, de Zuidas en het centrum van Amsterdam. ‘Iedereen heeft hier zijn eigen kastje, de pannen worden vaak gedeeld,’ zegt de makelaar.
Een van de aanrechtbladen is uitgerust met acht kookpitjes, een oventje en een magnetron. Aan het andere aanrechtblad zie ik servies van de andere bewoners, maar de keuken is verder leeg. ‘Een koelkastje heeft iedereen in zijn eigen kamer,’ vertelt de makelaar. Vanuit de keuken kijk ik door de overzijde van de gang een witbetegelde ruimte in. De badkamer oogt klein, zeker als die door vijftien mensen moet worden gedeeld. Aan de linkerkant zijn twee toiletten, en aan de rechterkant zijn twee eenvoudige douches, die niet meer lijken dan karige ruimtes met een douchekop.
(Lees verder door onder de afbeelding)
Drie keer per week schoongemaakt
Ondertussen word ik toch wel benieuwd naar de kamer, die ongeveer in het midden van de gang zit. ‘De muren moeten wel even gesausd worden,’ zegt de makelaar. Er schijnt veel licht door het raam dat de gehele breedte beslaat. Rechts in de hoek staat een klein wastafeltje met daarnaast een nis die dienst kan doen als kledingkast; een stel kledinghangers hangt er rommelig bij elkaar. Bij de raamkozijnen schemert er wat lood door de dunne laag witte verf. Alles lijkt schoon, wat logisch klinkt als blijkt dat de gemeenschappelijke ruimtes maar liefst drie keer per week worden schoongemaakt. Samen met het internet, verwarming, water en licht komen de servicekosten dan neer op een maandelijkse 158 euro.
Hypotheek
Ik vraag me meteen af hoeveel vraag er zou zijn naar een dergelijke koopkamer, waarop de makelaar me vertelt dat er toch al aardig wat mensen zijn komen bezichtigen. Er was zelfs een jongen die aankomende week al een bod zou doen. Maar als ik deze ruimte zou willen kopen, kan ik dan een hypotheek afsluiten? De makelaar belt meteen even met de hypotheekadviseur, die me teleurstelt, omdat het hier gaat om een onzelfstandige woonruimte.
Als er een ander pand tegenover staat, is een hypotheek afsluiten wél mogelijk. Eventueel zouden mijn ouders dan een tweede hypotheek kunnen afsluiten op hun eigen huis, legt hij me uit. Een simpele berekening laat zien dat de kamer dan dat de kosten ongeveer zouden uitkomen op iets minder dan 400 euro per maand. Als ik het na aankoop zou willen verhuren, dan mag dat ook. ‘Maar eigenlijk het liefste aan vrienden of goede kennissen, anders weet je toch niet helemaal wat voor vlees je in de kuip hebt.’
Huisgenoten
Hebben mijn mogelijk toekomstige huisgenoten hier dan ook allemaal hun kamer gekocht? Niet allemaal, zo blijkt. Het gros van de mensen die in de gang woont is eigenaar van hun kamer, maar sommige bewoners huren. Na een kijkje in de badkamer komt er net een meisje thuis, dat Nederlands blijkt te zijn. Ik vraag haar hoe de sfeer in het huis is. ‘Ik woon hier pas net een week, maar volgens mij wonen hier vooral internationale studenten,’ vertelt ze. Het meisje zegt dat ze twintig is, maar volgens haar zijn de meeste mensen in de gang al klaar met studeren of aan het werk. ‘Maar je bent dus naar de kamer aan het kijken! Het zou wel leuk zijn als hier nog een Nederlands meisje komt wonen.’
Dan komt een Italiaans meisje net haar kamer uit. ‘Er zijn wel mensen hier op de gang die sociale en leuke dingen doen,’ antwoordt ze op de vraag of het hier leuk wonen is. ‘Maar even dat je het weet: er is een persoon in de gang die altijd klaagt. Zijn kamer zit dan wel pal naast de badkamer, dus misschien komt het daardoor.’ Al die tijd heb ik nog nergens een wasmachine gezien, of iets wat lijkt op een washok. Er blijken wel degelijk wasruimtes in het pand te zijn, maar die zijn voor een onbekende reden alleen bedoeld voor de mensen van de eerste tot en met de zesde verdieping. Alle bewoners van de zevende brengen daarom nu hun was naar een wasserette op de Kinkerstraat.
Absurd
Op de vraag of het niet absurd is dat het kamertekort zo de spuigaten uitloopt dat er kamers te koop worden gezet, knikt de makelaar instemmend. ‘Maar, omgerekend in maandlasten is het een redelijke prijs voor een kamer. Mocht je dan toch weer willen verhuizen, dan kan de kamer gewoon weer worden verkocht; en met een beetje geluk, met winst.’ De makelaar is er even tussenuit om drie dagen te gaan skiën, zegt hij nog, maar als ik wilde kon ik deze week nog een bod plaatsen.
