De studie politicologie is links, zeggen deze studenten
.jpg)
De UvA staat al jaren te boek als een linkse universiteit, maar klopt dat wel? En is dat erg? Studievereniging Machiavelli van politicologie organiseert vanmiddag een symposium over de politieke diversiteit in het onderwijs. Folia vroeg vier niet-linkse studenten van deze studie naar hun ervaring.
Volgens deze studenten politicologie is de UvA zeker overwegend links. Dit zien ze onder andere terug in het aandeel linkse studenten op de universiteit. ‘Ik was de enige in mijn werkgroep die de UvA wel links vond,’ vertelt Thijs Barendrecht (23). Thijs, en Twan Morsch (24), beiden lid van de studentenpartij De Vrije Student, krijgen het gevoel dat ze een minderheid vormen door het grote aandeel linkse studenten op de universiteit. Twan ziet ook dat een open debat met medestudenten soms moeilijk is. ‘Doordat de politieke visie van studenten politicologie zo uniform is, is een debat niet altijd mogelijk. Er worden dan aan beide kanten al snel labels geplakt als “rechtse jongen” of “linkse activist” die het onmogelijk maken.’
Ook Sien (20), die ‘uit privacyoverwegingen’ liever haar achternaam niet vermeldt, voelt dat ze veel meer linkse medestudenten heeft. Maar ze ondervindt hier verder geen negatieve gevolgen van: ‘Ik heb wel een minderheidsgevoel, maar niet een minderwaardigheidsgevoel.’
Niet genuanceerd
De vier studenten vinden dat het curriculum meer gefocust op de linkerkant van het verhaal en daardoor eentonig is. ‘Bij het vak diversiteit, gelijkheid & rechtvaardigheid kwam soms slechts één counter-theorie aan bod, die meteen in de volgende slide werd ontkracht. Terwijl de eigen kant van het verhaal met tien papers werd verdedigd.’ Volgens Jacco van Berkel (22) liep niemand dat college uit met een genuanceerd beeld. Twan zoekt uit interesse dan ook wel eens aanvullende bronnen op. ‘Als we bij politicologie stukken lezen over nationalisme, dan lees je vooral dat het een sociaal construct is of een invented community. Terwijl er ook auteurs zijn die zeggen dat het nuttig kan zijn.’
Ook de docenten zijn voornamelijk links, zeggen de vier studenten. ‘Ik heb nog nooit een PVV-stemmer als docent gehad,’ zegt Twan. Niet vaak zijn de docenten open over hun politieke kleur, wat Jacco als iets positiefs ziet juist omdat iedereen zich op z’n plek moet voelen. ‘We moeten niet hebben dat werkgroepdocenten zich gaan voorstellen met hun politieke voorkeur. Als ze uitgesproken links zijn, dan zie ik alles ineens in dat licht.’
Wel diverse politieke opvattingen
Jacco ziet, ondanks een linkse meerderheid, wel veel diversiteit in de politieke visies op de studie. Terwijl hij zichzelf in het midden van het politieke spectrum plaatst, ziet hij op de studie ook studenten die GroenLinks en Forum voor Democratie stemmen. ‘Iedereen kan gewoon zijn zegje doen.’ Ook Twan en Thijs houden zich nooit in tijdens werkgroepen omdat ze een afwijkende mening hebben. Sien hield daarentegen in haar eerste jaar van de studie haar mening juist vaak voor zich. ‘Ik was toen minder genuanceerd dan nu en wilde het conflict niet opzoeken. Dus hield ik mijn mond als iemand met een sterk links argument kwam in de werkgroep.’
Volgens de vier de studenten is het niet per se een probleem dat hun studie links georiënteerd is. Ze hebben niet het idee dat er actief wordt geprobeerd de studenten links gedachtegoed op te leggen. ‘De docenten hebben niet een vooropgezet plan om GroenLinks-stemmers op te leiden,’ zegt Thijs.
Kritische studenten
De houding van de student is wel belangrijk, vinden ze. ‘Het curriculum neigt dan wat vaker naar links dan naar rechts, maar je mag toch van de kritische student verwachten dat die daar doorheen kan kijken,’ stelt Twan. Ook Jacco ziet het belang van een kritische blik, bij zowel studenten als docenten. ‘Zolang je eerlijk blijft tegen jezelf en bewust bent van je kleur, ontstaat er ruimte voor iedereen om zich op z’n plek te voelen.’
Het gevaar van onbegrip en een verstomd debat ligt op de loer zodra er labels worden geplakt en het persoonlijk wordt gemaakt, maken de vier studenten duidelijk. ‘Soms vragen medestudenten me weleens of ik dan niet om anderen geef, omdat ze rechts automatisch zien als zelfingenomen. Dan moet ik mezelf ineens gaan verdedigen op zo’n persoonlijk niveau, daar komt geen discussie meer bij kijken,’ zegt Sien.
Zulke vooroordelen bestaan aan beide kanten, ziet ze. Zo hoort ze soms op rechts bijnamen als “die linkiewinkies” en bestaat er een vooroordeel dat links naïef is. Ook Thijs ziet een vorm van polarisatie: ‘De linkse identiteit van de UvA trekt een bepaalde harde kern aan, die het gevoel heeft dat ze de linkse waarden op de universiteit moet verdedigen. Dat leidt tot extreme meningen.’
.jpg)
Geen spijt
Maar over het algemeen zit het allemaal wel goed op de universiteit. Sien heeft dan ook geen spijt van haar keuze voor de UvA ondanks het linkse profiel: ‘Ik heb nooit gedacht: “Shit, ik had naar een andere universiteit moeten gaan.”’ En met de polarisatie lijkt het ook wel mee te vallen. Thijs: ‘Ik ken een student die op FvD stemt en goed bevriend is met een medestudent die SP stemt.’ Zolang er wel sprake is van vrijheid, niet van discriminatie en een open debat mogelijk blijft is een links bolwerk geen probleem, stellen ze. Daar heeft de UvA als onderwijsinstelling dus wel een actieve rol in. Twan zegt: ‘We moeten altijd onze aannames en opvattingen blijven testen om persoonlijk te groeien en daarvoor moet je blijven luisteren naar tegengeluiden.’
