Chinezen aan de UvA: ‘Je moet een genie zijn om in China je master te doen’
Eén op de vier UvA-eerstejaars komt uit het buitenland en het aantal internationale studenten neemt toe. De komende tijd volgen we vier Chinese studenten tijdens hun eerste jaar aan de UvA. Waar lopen ze tegenaan? Vandaag aflevering 2: waarom kozen ze eigenlijk voor de UvA?
Yigong Zhang (23)
Studie: master Film Preservation
‘Ik deed mijn bachelor in Amerika en wilde graag verder in een Engelstalige omgeving. Nederland heeft dat meer dan landen als Spanje of Frankrijk. En ik vind het zo fijn dat ik hier weer kan fietsen. In Amerika fietste niemand. Nu kan ik dat weer doen zoals thuis, in Beijing.
China is te bekend voor me, daar zit geen uitdaging meer in. En het is een fijne bonus dat Amsterdam dichtbij Schiphol ligt. Daarbovenop ligt Nederland midden in Europa, wat handig is als je wat van Europa wil zien. Engeland had ik ook wel leuk gevonden, maar door de Brexit is het moeilijker om naar andere landen te reizen. In vergelijking met Amerika en Engeland is studeren in Nederland bovendien een stuk goedkoper. Natuurlijk heb ik ook gekeken naar de wereldranglijst van universiteiten. De UvA en TU Delft staan volgens mij goed aangeschreven. Het studieprogramma hier vind ik erg goed, omdat het gecombineerd is met een verplichte stage. De kwaliteit van de lessen is hoog, er worden veel Engelstalige programma’s aangeboden en Amsterdam is een dynamische stad. Ik vind de plek waar ik woon ook belangrijk.’
Zhihui Shuang (22)
Studie: premaster Business Administration
‘Het is in China heel normaal om een bureau in te huren dat je helpt om in het buitenland een universiteit te kiezen. Ik heb 20.000 Chinese yuan (ongeveer 2.500 euro) aan een dergelijke instantie betaald. Zij helpen je dan bijvoorbeeld met je visumaanvraag en zorgen ervoor dat je geen aanmelddeadlines mist.
Ik ben dan wel Chinees, maar het is makkelijker om in het buitenland toegelaten te worden tot een goede universiteit dan in China. Je moet echt een genie zijn om bijvoorbeeld op de Tsinghua University in Beijing te worden toegelaten. Daar gaan alleen Chinezen heen die een medaille hebben gewonnen op de wiskunde- of natuurkunde-Olympiade. In China werkt het eigenlijk als volgt: na de middelbare school legt iedereen een grote toets af en op basis van die scores kies je vervolgens een universiteit op rang, locatie en studie.
Met hogere scores heb je meer keus. Veel vrienden van me hebben die test meerdere keren gedaan. Er is veel concurrentie. Ik stond in de top drie van mijn bachelor in China en had daarom een hoge kans om op veel universiteiten te worden toegelaten. Maar ik wilde alsnog naar het buitenland voor mijn master; onder andere om mijn Engels te verbeteren. En de UvA staat erg hoog op de ranglijst van universiteiten in Nederland. Grappig, want Nederlandse studenten houden zich volgens mij niet zo bezig met die ranglijsten.’
Pei Wang (22)
Studie: premaster Business Administration
‘Ik heb veel geluk dat mijn ouders zo open-minded zijn. Zij vinden het goed dat ik in het buitenland mijn wereld kan verruimen. Ik heb met hen veel overlegd welk land ik zou kiezen. Je hebt ook Chinese ouders die traditioneler zijn. Zij willen hun kinderen beschermen tegen de druk en stress van grote steden en willen het liefste dat hun kinderen gaan werken en wonen in de stad waar ze geboren zijn. Dan zijn ze dichterbij familie en kunnen ouders hen beter helpen.
De toelatingstest voor masters in China is erg zwaar. Je moet zorgen dat de leraren je mogen als je een master wil doen. In China blijven was wel goedkoper geweest. Je krijgt dan een beurs van de overheid. Als je naar het buitenland gaat, krijg je die alleen bij uitzonderlijk hoge cijfers, met de voorwaarde dat je na je opleiding terugkeert. Maar ik heb de test niet gedaan, want ik wilde sowieso naar het buitenland.
Er studeerden volgens internationaliseringsorganisatie Nuffic vorig academisch jaar 4.547 Chinese studenten in Nederland. Ongeveer driekwart van hen studeert aan een universiteit, en een kwart aan een hogeschool. In Nederland gaan de meeste Chinese studenten in gaan naar de TU Delft: 641. De Universiteit Wageningen (505) en de Universiteit van Amsterdam (474) volgen.
Mijn ouders maken er soms zelfs grapjes erover: “Je had beter in het Westen geboren kunnen worden.” Een leraar raadde me toen Nederland aan als beste keuze. Die zei dat de Nederlandse economie op het moment sterker is dan die van Frankrijk, Duitsland of Engeland.
Ik wil later graag gaan werken in Europa. In Nederland krijg je na afronding van je master een werkvisum van een jaar. Engelse universiteiten staan ook hoog in de wereldranglijsten, maar ze bieden daar geen werkvisum na je studie. Bovendien vind ik een ranglijst niet het belangrijkste. Veel Chinezen gaan naar Engeland of Amerika vanwege de reputatie van de universiteiten daar. Ik vind de gehele ervaring belangrijk. Alhoewel, als ik zoveel geld ga betalen wil ik wel weten dat mijn lessen van goede kwaliteit zullen zijn. Het is een balans.’
Zhu Yi (22)
Studie: bachelor Business & Economics
‘Of je in het buitenland kunt studeren hangt heel erg af van hoeverre je ouders je financieel kunnen ondersteunen. Het is iets van de laatste jaren dat Chinezen eigenlijk steeds welvarender worden en studeren in het buitenland normaler wordt.
In China doe je ongeveer twee of drie jaar over je master. Voor mijn studie is de Shanghai University of Finance erg populair. De kans dat je daar wordt aangenomen is kleiner dan één op de duizend. Sommige mensen studeren wel twee jaar voor de toelatingstest. Ik had ook wel naar Engeland of Amerika willen gaan, maar mijn ouders kunnen dat niet betalen. Bovendien heb ik van vrienden gehoord dat Engelsen niet zo leuk zijn tegen Chinezen. In Nederland vind ik de mensen erg warm en verwelkomend; iedereen zegt hallo en goedemorgen. Daar kunnen Chinezen nog wat van leren.
Mijn ouders spreken zelf geen Engels, dus ze zijn erg trots op me dat ik op een buitenlandse universiteit een Engelstalige studie volg. Niet alleen omdat ik mijn Engels kan verbeteren, maar ook omdat ik zo veel kan omgaan met buitenlanders. Ik moet wel zeggen dat ik hier de werkdruk best hoog vind. Maar ik houd van het leven hier in Amsterdam, dus ik ben nog steeds erg dankbaar dat ik hier mag wonen en studeren.’
