UvA'ers helpen Kazachen met op poten zetten studentensportclubs
Interviews op de Kazachse staatstelevisie, formeel overleg met notabelen en heibel in de nachttrein naar Astana. Vier afgezanten van de Amsterdamse studentenschaatsvereniging Skits maakten het de voorbije week allemaal mee, tijdens een officiële rondleiding door Kazachstan. UvA-student fiscale economie Koen Tuitert (21) vertelt over het hoe en waarom van deze opmerkelijke reis.
Koen, welkom terug in Nederland. Hoe is jullie trip tot stand gekomen?
‘Elk jaar gaan we met Skits op winterreis, maar vanwege budgettaire beperkingen komen we normaliter nooit verder dan het Duitse Inzell of het Italiaanse Collalbo. Daarom hebben we de voorbije zomer gesprekken gevoerd op onder meer de Japanse en Kazachse ambassades in Den Haag om te kijken of wij met hun steun een verdere reis voor elkaar konden krijgen.’
Waarom zouden buitenlandse mogendheden jullie vakantie financieren?
‘Het is niet zo dat we zo'n ambassade binnen lopen en zeggen: ”Hallo wij zijn Skits, geef ons vakantiegeld”. We leggen ze uit wat wij voor hun land kunnen betekenen, bijvoorbeeld met onze kennis over het organiseren van studentensport.’
Is die kennis zo uniek?
‘Jazeker, hoe studenten hier in Nederland hun eigen verenigingen runnen, dat zie je elders maar weinig. In veel landen bestáán er niet eens studentensportverenigingen. Gekoppeld aan de unieke status die Nederland heeft op schaatsgebied, hebben we dus zeker iets te bieden. Uiteindelijk kregen we van Kazachstan een geheel verzorgde rondleiding aangeboden voor een vierkoppige delegatie van Skits.’
Die rondleiding vond de voorbije week plaats, hoe kijk je daar op terug?
‘Het was geweldig natuurlijk. We zijn eerst naar de grote stad Almaty gereisd, waar ook de mythische schaatsbaan Medeo ligt. Ooit gold die baan als de snelste ter wereld. In de catacomben hangen nog foto's van Nederlandse schaatstoppers die daar lang geleden wereldrecords hebben gereden. We hebben er zelf ook een paar rondjes geschaatst, en gesproken met vertegenwoordigers van de Kazachse schaatsbond.’
De lokale media waren ook op de hoogte gebracht van jullie komst?
‘Dat bleek ja. De eerste dag hadden we te maken met de schrijvende pers, maar de tweede dag werden we opgewacht door verschillende camerateams. Ze wilden weten wat wij als Nederlandse ervaringsdeskundigen van het ijs van Medeo vonden. Onze interviews verschenen een dag later nagesynchroniseerd op een nationale tv-zender.’
Kazachs interview met Koen Tuitert, lokaal beter bekend als Кун Тайлер [Koen Tailer].
Hoe verliep de reis daarna?
‘We namen de nachttrein naar Astana. Een rit van zestien uur door een soort Flevopolder, maar dan honderd keer zo groot. Letterlijk hè. Steden in Kazachstan zijn schaarse eilanden tussen eindeloze vlaktes. Gelukkig hadden we bier mee. Die was al bijna op toen de conducteurs ons duidelijk probeerden te maken dat alcohol drinken in coupés streng verboden is. Ze spraken overigens alleen Russisch en Kazachs, maar een mede-passagier wist als tolk te fungeren om de boel in goede banen te leiden.’
En toen kwamen jullie aan in de wonderlijke hoofdstad Astana?
‘Wat een stad is dat zeg. Almaty is precies wat je verwacht te zien in een voormalig Sovjetland, tot het vervallen treinstation aan toe. Maar Astana! Twintig jaar geleden was het een onbeduidend plaatsje, maar er is sindsdien zo veel geld in gepompt. Alles is nieuw en blinkend. Vol indrukwekkende architectuur. Er is een lange boulevard met voor praktisch elke sport een topstadion. Wat dat betreft kunnen we hier in Nederland veel leren van dergelijke investeringen in sport. Maar andersom ook.’
Wat dan?
‘Het is daar allemaal gericht op topsport en grote evenementen. In de praktijk staan die stadions veel leeg. De basis, gezellige breedtesport, studentensport, dat bestaat daar veel minder en daar valt veel winst te behalen. Dat hebben we ook verteld aan de notabelen daar.’
Is jullie komst het begin van de grote studentenschaatsrevolutie in Kazachstan?
‘Nou, dat denk ik niet nee. Sowieso zal op veel gebieden - persvrijheid, onderwijs, Engelse taalvaardigheid – nog een hoop moeten verbeteren in Kazachstan. Maar het is een land vol vriendelijke mensen, die een generatie na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie druk bezig zijn hun eigen staat kleur te geven. Een reis naar Kazachstan kan ik iedereen aanraden.’
