De nieuwe collegezaal op de Roeterseilandcampus – kosten 9,8 miljoen – is een controversieel project geworden: de UvA heeft het nieuwe onderwijsgebouw absoluut nodig voor haar uitdijende studentenaantallen, maar de buurtbewoners zijn de bouwactiviteiten van de UvA spuugzat, zo bleek gisteravond. ‘Hier bouwen voor de deur? Dat gaat niet gebeuren.’
Voor aanvang van de voorlichtingsavond over de nieuwe collegezaal leek er niets aan de hand. De avond leek zelfs rustig en gemoedelijk te verlopen: er was gezellig geroezemoes, er was koffie, thee en water en diverse soorten brownies. Maar Wilma de Munck, directeur bedrijfsvoering van de Faculteit Economie & Bedrijfskunde, was haar praatje over de noodzaak van de nieuwe collegezaal nog niet begonnen of de zaal ontplofte. ‘We kennen uw verhaal al’, ‘het geneuzel van de UvA horen we al jaren’, ‘de UvA schoffeert voortdurend de buurt’, ‘ga maar naar een industrieterrein’, ‘vol is vol’. De Munck kon nog net iets zeggen over ‘de onvoorziene groei’ van het aantal studenten op de REC, maar daarna nam ze haar plaats op de voorste rij maar weer in en hield de rest van de avond haar mond.
Bezwaar al aangekondigd
Rond de 25 buurtbewoners waren afgekomen op een voorlichtingsavond over het nieuwe onderwijsgebouw dat de UvA op korte termijn wil gaan bouwen op de REC: de plannen zijn al klaar, de tekeningen gemaakt, de aannemers vermoedelijk al besteld (althans, dat vermoeden de buurtbewoners). ‘En nu, op het laatste moment worden wij nog even voorgelicht. De zaak is al lang beslist.’ Voor zover het gaat om de UvA is dat inderdaad waar: het CvB heeft op 18 april besloten dat de nieuwe collegezaal er komt en wel op de plek van het huidige ‘postzegelparkje’. Maar aan de kant van de gemeente is de zaak nog niet rond: de UvA moet nog een vergunning aanvragen. Dat zal vermoedelijk begin juli gebeuren.
‘Maar wij gaan zeker bezwaar indienen tegen de bouw,’ zei een groepje bewoners na afloop van de bijeenkomst. ‘Straks staat er een grote doodskist van achttien meter hoog voor onze neus.’ De boosheid van de buurt gaat niet alleen om de bouw van de nieuwe collegezaal, maar ook over de communicatie van de UvA. ‘Het hele plan is al lang in kannen en kruiken, anders kan er nooit zo snel een collegezaal staan. Het vorige UvA-bestuur heeft ons steeds toegezegd dat er op het “postzegelparkje” niet zal worden gebouwd. En nu toch weer. Keer op keer wordt ons vertrouwen in de UvA geschaad, dat hebben we bij het BG-terrein ook gezien.’ Bedoeling is dat het nieuwe pand met ingang van het collegezaal 2019|2020, dus over een jaar, in gebruik wordt genomen.
Veertig procent groei
Probleem van de UvA is de onstuimige groei van het aantal studenten op de REC. ‘De instroom van eerstejaars is de afgelopen vijf jaar met bijna 40 procent gegroeid,’ zei Hans den Boer van de afdeling Huisvestingsontwikkeling van de UvA. ‘Vraag en aanbod van collegezalen moeten we met elkaar in evenwicht brengen,’ voegde Arthur Dijkhuizen, programmamanager van de Roeterseilandcampus, eraan toe. Zo is er maar eén grote collegezaal voor 450 mensen (in gebouw-A). In het nieuwe gebouw komt een theaterzaal voor duizend mensen. De UvA ziet geen andere mogelijkheid de zaal te bouwen op de geplande plek. Naar alternatieven is overigens wel gekeken, liet Dijkhuizen weten, zowel op het terrein van de REC als daarbuiten.
Maar buiten de campus een zaal realiseren, zoals voorgesteld door de bewoners, ‘past niet binnen de strategie van de UvA’, zei Dijkhuizen, die eraan toevoegde wel naar ‘de ontwikkelpotentie’ van andere REC-locaties te hebben gekeken, maar die bleken te duur, te klein of in strijd met Arbo-wetgeving. ‘Het overkoepelen van de binnentuin van het J/K-gebouw neemt bijvoorbeeld het licht weg voor studenten en medewerkers.’ ‘En dat licht mag u zeker bij ons wel wegnemen,’ riep een boze buurtbewoonster.
Glazen bol
‘De UvA schuift haar problemen altijd op de buurt af,’ scandeerde de zaal. ‘Wat bent u voor managers, dat u die groei niet hebt voorzien?’ Die groei kón gewoon niet worden voorzien, was het antwoord van Den Boer. Immers; het hele plan van de Roeterseilandcampus is al tien jaar – of langer – geleden ontworpen, toen de toeloop van (internationale) studenten nog niet te voorspellen was. ‘Maar welke garanties geeft u dat er in de toekomst niet nog meer zal worden gebouwd,’ was een vraag uit de zaal. Den Boer zei ‘niet in een glazen bol’ te kunnen kijken, maar liet wel weten: ‘Deze campus is niet klaar. Dit is een ontwikkellocatie.’ Overigens liet een vertegenwoordiger van de gemeente weten dat binnen het REC-gebied maximaal 75 procent mag worden bebouwd. ‘Als de UvA daar onder blijft met de bouw van dit pand, dan wordt de aanvraag vermoedelijk wel goedgekeurd.’
‘Niet stiekem indienen hè’
Aan het eind van een tumultueuze avond kwam een van de gematigde buurtbewoners met een schijnbaar lumineus voorstel. ‘Vraag het UvA-bestuur het project voorlopig on hold te zetten en in gesprek te gaan met de buurt.’ Maar Den Boer had een teleurstellende mededeling. ‘Ons College van Bestuur is klip en klaar in haar besluit en heeft gezegd hier op deze plek te willen bouwen.’ Een antwoord dat de zaal helemaal niet zinde. ‘Terug naar de tekentafel’, ‘hier laten we het niet bij zitten’. In een verhitte sfeer ging de zaal uiteen, wachtend op een initiatief van de UvA om te komen praten, dan wel wachtend op het moment dat de UvA de bouwaanvraag indient. ‘En niet stiekem indienen hè,’ riep een van de bewoners nog. Ze kreeg voor elkaar dat de UvA de bewoners zal inlichten zodra de aanvraag bij de gemeente is ingediend.