De plannen voor zelfbestuur bij filosofie zijn vastgelopen
Tijdens het referendum over de democratisering van de UvA werd het model van de zelfsturende universiteit, het zogenoemde groene model, breed afgewezen. Behalve bij de filosofen, waar het model de meerderheid haalde.
‘Filosofie wil op eigen houtje het groene model invoeren’, kopte Folia afgelopen voorjaar, na gesprekken te hebben gevoerd met filosofiestudenten van de opleidingsvereniging Amfibi. Het leek een realistische kop omdat bij het UvA-referendum was gebleken dat driekwart van de master- en meer dan zestig procent van de bachelorstudenten zich had uitgesproken voor een zelfbesturende universiteit. Van de medewerkers had iets meer dan de helft aangegeven voorstander te zijn van een zelfsturende universiteit. Nergens op de UvA lagen die percentages zo hoog als bij de filosofen.
Vastgelopen
Filosofiestudenten wilden daar gevolg aan geven en organiseerden brainstormsessies om te kijken hoe ze zelf voortaan hun opleiding zouden kunnen besturen en zo een bijdrage konden leveren aan de zo gewenste democratisering. Maar tussen wens en realiteit gaapt soms een diepe kloof. ‘De plannen zijn helemaal vastgelopen,’ zegt filosofiestudent en toenmalig Amfibi-bestuurslid Noor de Vries nu.
‘Er was een voorstel, vooral door studenten geschreven, om een soort permanente dialoog te voeren over hoe we met elkaar de opleiding vorm kunnen geven. Maar tijdsdruk bleek al snel het probleem: het kost gewoon veel tijd en veel mensen hebben dat niet. Ik ook niet. Ik heb het heel druk gekregen met studeren. Het gekke is: een echte democratiseringsslag maken kan uiteindelijk tijd besparen, maar voor het zover is moet je er tijd in investeren en die is er niet.’
Van revolutionair elan is nog maar weinig te merken bij de filosofen, zo valt Noor desgevraagd op. ‘Iedereen zit aan zijn limiet, ook docenten. Die ervaren zo veel werkdruk, dat ze eigenlijk helemaal geen tijd hebben voor actievoeren. We horen wel eens van faculteitsbestuurders dat er best ruimte is voor meer eigen initiatieven en autonomie, maar als het er op aan komt is daarvoor toch meestal weinig ruimte. Kijk naar de jaarindeling 8-8-4. Dat is echt geen ideaal model, maar de weerstand ertegen wordt weinig concreet gemaakt dus het model blijft bestaan. Voor een breed gedragen protestgeluid moet ook een soort momentum bestaan en dat is er nu niet. Misschien dat een docentenstaking daar verandering in kan brengen. Ik hoop het, want ik zou erg voor zo’n staking zijn.’
