Sulayman el Mathari: Drukke alleskunner blijft bescheiden

De universitaire Echo-Awardwinnaar van 2017 is niet alleen geneeskundestudent, die verenigingen bestuurt en naar Oeganda afreisde met een zorgmissie. Sulayman el Mathari (24) is ook een kersverse echtgenoot. Vrijwilliger voor Amnesty. Mentor voor scholieren. Maar ook wekelijks gewoon op de vloer van zijn plaatselijke supermarkt als teamleider te vinden, of bij de buurtpreventie in zijn native Almere. De Leonardo da Vinci van onze tijd zou zich wel eens onder ons kunnen bevinden – waarschijnlijk in de intercity tussen Weesp en Duivendrecht.

Hoewel El Mathari die bovenstaande vergelijking ongetwijfeld bescheiden zou wegwuiven, belichaamt hij alfa en bèta. Zijn ouders spreken Nederlands als tweede taal, zelf stotterde hij als kind. ‘Als je stil bent, zie je veel. Ik uitte me op papier. Door te schrijven over stotteren kon ik het van een afstand bekijken. Ik heb me eruit geschreven.’ En zo kreeg de Echo-jury twee A4’tjes vol passie, getypt op de dag van de deadline.

Vlak voor hij de prijs kreeg, dichtte El Mathari: ‘Hoe hoog ik ook zal vliegen, / ik zal nooit vergeten, / waar ik ben opgestegen.’ Geen lege strofen. Tussen al zijn activiteiten (én de vaste dag die zijn echtgenote zelfbewust opeiste) door geeft hij gratis huiswerkbegeleiding, seksuele voorlichting en carrièrehulp aan scholieren.