Lekker stereotyperen | De stagiair
Inmiddels zijn we al bijna twee jaar een bijna succesvolle start-up. Daarom organiseerden we wat in goed Amsterdams een two year anniversary-borrel heet. Na ons derde glas bubbels vonden we het tijd om op de achterkant van een bierviltje wat te brainstormen over onze toekomst. We wilden verder professionaliseren en onze organisatie uitbouwen. En daarvoor is een onbetaalde arbeidskracht onontbeerlijk.
Omdat we veel te bieden hebben, gingen we vol vertrouwen opzoek naar de gratis kwaliteitsimpuls waar we zo om zaten te springen. We schreven een vacature uit: ‘Als stagiair heb je bij ons de mogelijkheid om jezelf te ontwikkelen tot junior content producer. Je bent primair verantwoordelijk voor het stroomlijnen van de content productie. Daarbij hoort een breed takenpakket: je ondersteunt het creatieve proces, je genereert free publicity, draagt zorg over de planning en je onderhoudt contact met suppliers. Enige ervaring met een laserjet printer, Facebook en het zetten van Arabica (met name dark roast) is een pré. Als kers op de taart is er de mogelijkheid tot een aanbevelingsbrief voor een vervolgstage.’
We formuleerden duidelijk en precies wie we zochten: ‘Een geboren communicator met een vlotte hands-on mentaliteit die social media ademt, een teamplayer die geen moeite heeft zich aan te passen aan de corporate huisstijl, een flexibele doorzetter zonder negen tot vijf-instelling, die bovendien beschikt over een gezonde dosis humor en incasseringsvermogen.’
Binnen twee dagen hadden driehonderd pas afgestudeerde werklozen zich gemeld. We haalden de vacature offline en besloten een gerandomiseerde selectie van vijf kandidaten uit te nodigen voor een gesprek. Het was bij het eerste gesprek meteen raak. Björn had alles wat we zochten: hij was een onbeschreven blad die veel van ons zou kunnen leren. Uit de zorgvuldig gekozen donkergrijze trui met bijpassende zwarte broek die erg goed kleurde bij zijn warrige krullenbos, bleek dat hij onze bedrijfsvisie goed begreep.
De eerste dag zetten we Björn gelijk op zijn werkplek. Tussen het koffiezetapparaat en de printer hadden we achter de kantoordeur een klein bureau voor hem geplaatst. We gingen ervan uit dat hij zich er snel thuis zou voelen. Maar toen we om tien uur zin hadden in koffie, keek hij ons vragend aan: waarom we geen Nespresso-apparaat hadden? De halve dag waren we kwijt om hem uit te leggen dat filterkoffie beter is dan een ongedefinieerde substantie die door een aluminium kuipje wordt geschoten. Toen was het tijd voor lunch. We zouden hem morgen wel uitleggen hoeveel scheppen er in het filter moeten.
Gelukkig had hij ook veel talent. Hij was niet alleen goed op Facebook, maar hij kon ook met meer specialistische websites als Tumblr en Twitter omgaan. Bovendien was het een aangename verassing dat hij tijdens het opruimen feilloos aanvoelde dat de ‘IJ’ niet bij de ‘I’ maar bij de ‘Y’ gearchiveerd diende te worden. Als Björn zich in dit tempo door zou blijven ontwikkelen dan zou die aanbevelingsbrief voor een vervolgstage er vast en zeker inzitten.
Wil je ook de kneepjes van het vak leren? Reageer dan hieronder met een ‘open sollicitatie’ en wie weet zit ook jij straks bij ons op kantoor.
