Op z'n Duits | Het nut van de bieb
Er zijn twee dingen zeker in dit leven: er is gedoe in het Midden-Oosten en er is gedoe met het Binnengasthuis. In 1995 ging ik politicologie studeren in wat later BG5 werd genoemd. Je mocht nog roken in het Atrium, net als op het balkon. Dat was dan ook mijn favoriete hang-out. Gerommel was er de hele tijd. Er zou een bibliotheek gebouwd gaan worden. Klinkt bekend hè?
Het oudste artikel over het Binnengasthuis in krantendatabase LexisNexis stamt uit 1991. De gemeentelijke Bouw en Woningdienst meent dat het slopen van historische panden noodzakelijk is om voldoende betaalbare woningen te bouwen. Wijkcentrum d'oude Stad en de Vereniging Vrienden van de Binnenstad pikken het niet. Een jaar later wordt een pand op het terrein gekraakt wegens leegstand. Niet alleen is constante waakzaamheid tegen een sloopzuchtige gemeente en een bouwzuchtige universiteit geboden, ook de nachtrust van omwonenden wordt verstoord. Zo vinden er in 1994 houseparty’s plaats in het Atrium.
In 1999 gaat het echt broeien. Boeken moeten zijn ‘waar de klant zich bevindt’ verklaart bibliothecaris Nol Verhagen tegen Het Parool. De UvA kiest daarom ‘voor nieuwbouw in het centrum van de nieuwe cité universitaire rond het voormalige Binnengasthuis’. Cité universitaire! I love it. De bewoners zien het echter niet zitten dat er 62 sociale huurwoningen moeten wijken en komen in verzet. De media maken geen melding van vuurwerk of piemelleuzen, maar dat kan ook opzettelijk wegkijken zijn.
Ook medewerkers zijn niet verheugd. Docent Scandinavistiek en COR-lid Harry Perridon zegt in 1999 tegen Het Parool: ‘Geld wordt tegenwoordig uitgegeven ter meerdere eer en glorie van de bestuurders. Niet voor het zo goed mogelijk verzorgen voor onderwijs en onderzoek’. Even later: ‘Het riekt op zijn minst naar megalomanie. Bij de hele faculteit geesteswetenschappen kan dit jaar geen enkele promovendus worden aangenomen, omdat daar geen geld voor is. Voor die verhuizing zal nog meer geld worden onttrokken aan de normale bedrijfsvoering: onderwijs en onderzoek’. Perridon had een glazen bol.
Inmiddels is het 2016. Studenten hebben al die jaren zonder morren de bibliotheken verspreid over de stad gebruikt, als studie- of ontmoetingsplek. De sociale wetenschappen zijn weg van het BG. Zij hebben nu een Library Learning Centre (pleonasme-alert) op het Roeterseiland. Daar zijn boeken hooguit wandversiering – de rest staat in archieven buiten de ring. Dit alles heeft niks veranderd aan de plannen voor een bieb op het BG-terrein. De UvA lijdt onverminderd aan grootheidswaan.
Tegen Folia zei directeur Huisvestingsontwikkeling Cees van der Wolf onlangs dat het misschien beter is om te spreken van een ‘universiteitskwartier’. Hij denkt namelijk dat de term ‘binnenstadscampus’ hetgeen is wat bewoners zo dwarszit. Hij zou er goed aan doen eens zo’n bibliotheek te bezoeken, fysiek of online, en lering te trekken uit de kennis die daar beschikbaar is.
