Op z'n Duits | Red porno
Toen Spotify onlangs nieuwe privacyvoorwaarden aankondigde was ik verdrietig. Mijn platenspeler wilde toegang tot alle foto’s op mijn telefoon en wilde weten met wie ik allemaal praat. ‘Als een jaloerse ex’, schreef Wired. Ik was verdrietig, omdat ik best wil betalen voor muziek, maar alleen met mijn geld en niet met mijn data. Het alternatief was weer gaan downloaden.
Piraterij hoeft niet erg te zijn. Er zijn verschillende onderzoeken die aantonen dat fi le-sharing geen negatief effect heeft op muziekverkoop. Mensen gaan nog steeds massaal naar de bioscoop, ook al zijn films razendsnel binnen te trekken. Bij porno ligt dat anders. Hoewel Jenna Jameson succesvol haar eigen game op de markt bracht, is dat niet haalbaar voor een Tatiana uit Tsjechië. Pornosterren kunnen niet zo makkelijk hun winstkansen spreiden, omdat porno een afgesloten domein is. En ze kunnen ook niet meer optreden in sekstheaters, want die zijn allemaal dicht dankzij gratis online porno.
Toch nemen tegenstanders van piraterij het nooit op voor Sasha Grey of Bobbi Eden. Stichting Brein vervolgt torrentboeren, maar rept nooit over illegaal verspreide pornofilms. De industrie heeft haar eigen waakhonden: Porn Guardian en Takedown Piracy. Zij hebben het druk, want iedereen die wel eens op YouPorn, Pornhub of
xHamster heeft rondgekeken is in overtreding. Dat zijn meer mensen dan gaan stemmen voor de Tweede Kamer.
Er zijn maar weinig groepen die willen betalen voor porno. Vrouwen bijvoorbeeld, die door de industrie gezien worden als dé nieuwe doelgroep. Of mensen met zeldzame fetisjen die niet goed bediend worden door mainstreamsites. Hierdoor bestaat het risico dat pornosterren extremere films moeten gaan maken om hun boterham te beleggen. Helaas weten we alleen te weinig om hier zinnige uitspraken over te doen.
Pornografie is een onder-onderzocht domein. Bijzonder zorgwekkend is dat er nauwelijks wetenschappelijke archieven (pdf) bestaan. Er is de Human Sexuality Collection van Cornell, maar die bevat voornamelijk teksten. De Sexual Representation Collection in Toronto heeft wel expliciete beelden, maar de collectie is klein. Het dichtste dat we in Europa in de buurt komen, is het Sexmuseum aan het Damrak.
Ook ik ben niet bereid te betalen voor porno met geld. Betalen met data vind ik hier geen probleem. Ik zie zo een reddende rol voor de wetenschap. De metadata die pornosites verzamelen, zijn goud waard voor onderzoekers. Wetenschappers kunnen met onderzoeksgelden die data en films kopen. Als collectief betalen we dan via NWO alsnog voor porno. Winst voor de industrie, winst voor de wetenschap.
