Word jij de nieuwe Emma Curvers?
Studeer jij aan de HvA of de UvA en zie je jezelf als geboren columnist? Stuur voor 31 januari 2016 een column van maximaal 300 woorden aan redactie@folia.nl. Emma Curvers geeft in haar slotcolumn alvast wat tips.
Vrijwel ieder geletterd mens wil columnist worden. Niet één keer ontving ik de afgelopen jaren als redacteur een sollicitatie met de wens diepte-interviews te schrijven of journalistiek onderzoek te doen. ‘Een column graag, met mijn portret erboven.’ Net zoals ik dat wilde, zes jaar terug en nog steeds. Waarom? Er zijn al veel te veel columnisten en het betaalt beroerd. Je maakt je voortdurend druk om de beledigingen aan je adres, of erger, het gebrek daaraan. Mijn seksleven is niet significant verbeterd sinds ik columnist ben. Het is maar een beetje bladzij. En toch wil je het, hè?
Dus nu moet je maar aantonen waarom je deze plek verdient. Hoe kun je de jury overhalen? De redactie gaf mij de eer om dat op te schrijven. ‘Túúrlijk doe ik dat,’ zei ik, met diezelfde gespeelde nonchalance als waarmee ik zes jaar terug deze column accepteerde. Maar met de vraag wat ik van jouw column verwacht stelde ik onvermijdelijk ook mijzelf de vraag wat ik verwacht van de mijne, en wat ik daarvan heb waargemaakt. Het werd dus een confronterende week. Wat zijn in vredesnaam de regels, of de richtlijnen?
1. Lijstjes zijn lui; 2. Mensen zijn dol op lijstjes; 3. Decoreer niet (tenzij het verfraait, natuurlijk) en 4. Wees altijd jezelf, tenzij 5. Iemand anders je beter lijkt. 6. Durf persoonlijk te zijn maar 7. Val ons niet lastig met jezelf. 8. Onthoud je van schuttingtaal behalve als krachttaal je punt bijzet en 9. Show don’t tell, maar 10. Vertel absoluut wat onzichtbaar is. Het enige wat vaststaat is dat je nooit ofte nimmer een column mag schrijven over je zoektocht naar een onderwerp.
Om regels te gebruiken moet er eerst een wereld bestaan waarbinnen ze werken. En dát is zo aantrekkelijk aan het veroveren van dat gebiedje in de marge. Er is niemand nodig die je voorschrijft hoe dat moet, want je gaat er zelf een rijk met eigen wetten oprichten. Er heerst een orde waar geen ontkomen aan is. Je bent niet bang om het verkeerd te doen of ons tegen het zere been te stoten. Jíj bent het dictatortje van dat gebied in de marge en als wíj zien wat jij ziet, dan schrijven we ons voortaan vrijwillig in om ons door jou tegen het zere been te laten stoten. De marge is van jou.
