‘We doen het voor de studenten,’ zei De Vastgoedman op woensdagavond in het Maagdenhuis, net op het moment dat het Louise Gunning te heet onder de voeten werd. Bij Hans Amman voelden we ons gelijk thuis: dit was de man die dan wel een skybox bij Ajax had, maar er ook zomaar een dakloze zou uitnodigen. Hij stond dan wel in sjieke cafés, maar altijd aan de bar, en als het gezellig werd schroomde hij er niet voor ‘De Vlieger’ aan te vragen, en met een snik in zijn stem het glas te heffen.
Nee, dan Louise Gunning. Elk sprookje heeft een verbeelding van het kwaad nodig, en zij was – als we de commentaren mochten geloven – Cruella DeVille, de boze stiefmoeder en een regenteske ijskoningin ineen. Als er iemand vervreemd was van haar onderdanen, dan was zij het. Een degelijk salaris, een vorstelijk optrekje en meer nevenfuncties dan er vacatures voor FGw-alumni zijn. Als klap op de vuurpijl stak ze Caesars ‘Ofwel Caesar, ofwel niemand’ naar de kroon met het nu al historische ‘This is our Maagdenhuis.’
We hadden bijna met haar te doen, maar gelukkig kon ze in de tweede helft schuilen achter de brede rug van burgervader Eberhard, de ideale paraplu voor een studentenstorm. Na wat nog het meest leek op een spontane aflevering van College Tour stuurde hij ons naar bed met de zalvende woorden ‘ik wens jullie wijsheid, een beetje harmonie en een betere studie toe.’ Hij gaf ons het idee ’s nachts over ons te waken, maar toch konden we de slaap niet vatten. Wat als Louise Gunning ons met dezelfde boodschap de nacht in had gestuurd?
Collegevoorzitter Louise Gunning (midden), achter burgemeester Eberhard van der Laan (rechts) | Foto: Daniël Rommens
Die wijsheid en dat beetje harmonie waar Van der Laan het over had, waren niet meer dan een sympathieke versie van wat Jet Bussemaker in De Telegraaf zei. Met gevoel voor dedain verklaarde ze dat het leenstelsel noodzakelijk is om studenten een nodige opvoedcursus geven, want: ‘Een universitair niveau vereist bijvoorbeeld ook kennis over hoe de samenleving in elkaar zit. En hoe je met elkaar omgaat.’ En dat terwijl wij ons niet aan de indruk konden ontrekken dat de studenten er alles aan gedaan om de harmonie te bevorderen: lezingen, samen eten, koekhappen met de ME en een geëngageerde wandeltocht door de binnenstad van Amsterdam. Ons leek het juist dat de drie-eenheid Gunning-Van der Laan-Bussemaker zich tegen deze gemeenschapszin verzette.
Waar Gunning symbool begon te staan voor het halsstarrige bestuur, werd Van der Laan geprezen om zijn rol als verbinder. De ‘wet is wet’-retoriek die werd gebruikt om een mogelijke ontruiming te legitimeren horen we nu eenmaal liever van het type kapitein dat bij noodweer de rust bewaart dan van iemand die zich geen raad weet met de situatie. De ijsschots is in beide gevallen niet te vermijden, maar het luchtschip vol genderstereotypes vaart onverschrokken voort.
En zo zijn we weer terug bij De Vastgoedman, die ons helpt te verklaren waarom het beleid waar nu tegen geprotesteerd wordt in relatieve stilte uitgevoerd werd. Het CvB kon zich bezuinigingen op mediatraining veroorloven, omdat Hans Amman in de besloten sociëteit zijn rol als kastelein met verve vertolkte. Als je maar genoeg rondjes geeft en je sympathiek opstelt, is je gast een kranige jongen als hij aan het eind van de avond die op maat gesneden derivatenportefeuille kan weigeren.
Lekker Stereotyperen is te volgen op tumblr en Facebook. Zelf een stereotype gespot dat aandacht verdient? Mail lekkerstereotyperen@gmail.com!