Badr. Het meest gestolen boek, vertelde de media ons. Ongeloofwaardig. Een flauwe publiciteitszet van de uitgever. Veel in deze wereld is niet wat het lijkt: hypotheekverstrekkers, kalfsbiefstuk, wetenschappelijke publicaties.
Onze samenleving zit vol wanplekken. Van het AMC ontving ik een uitnodiging om deel te nemen aan een bevolkingsonderzoek. In de brief stond dat het HELIUS-onderzoeksteam op zoek is naar het antwoord waarom Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond gevoelig zijn voor suikerziekte. Ik twijfelde geen moment en meldde mij aan.
De schrijver Hafid Bouazza sloot ooit een opiniestuk over dubbele paspoorten als volgt af: ‘Het lichaam is wel geland, maar de geest is onwillig.’ Prachtige woorden, al denk ik dat het andersom is. DNA dat eeuwen geleden zijn trouw aan een andere streek heeft gezworen, geeft zich niet zomaar over aan dit kleiland.
De uitnodiging van het AMC voelde als een ontluikende kameraadschap; je echte vrienden zijn zij die er voor je zijn als het niet goed gaat met je. Hoeveel Nederlanders met een dubbele achtergrond voelden zich door de medische wetenschap in de steek gelaten, omdat werd gezegd: u bent ziek, maar we hebben geen idee wat u heeft. Met dergelijke onderzoeken toont Nederland zich een thuis voor al haar burgers.
In de weken voor het lijfelijk onderzoek vulde ik een lange vragenlijst in. Enigszins zwak, omdat ik een half etmaal bijna niets gegeten en gedronken had, betrad ik met een potje urine het gebouwtje op het Slotervaartziekenhuisterrein. De ontvangstbaliepersoon gaf mij een lijst, waarin werd gevraagd of de onderzoeksresultaten aan zorgverzekeraars, apothekers, ziekenhuizen mochten worden verstrekt, extra bloed uit mijn aderen getapt kon worden voor andere onderzoeken en nog wat andere voor dat moment volstrekt ongepaste vragen. Het rook onprettig bij de balie. En het was niet mijn ochtendurine. ||| Asis Aynan
