Egyptenaren vinden het nooit te vroeg voor een goede grap of een creatieve woordspeling op straat, in een café, een drukke metro of op de markt.
Voor een Arabische les gaan we Egyptische moppen en straattaal bespreken. Ik ben vastbesloten de laatste moppen over de Egyptische president Morsi te ontdekken. Dat blijkt moeilijker dan verwacht.
Straattaal is gelukkig overal. Onderweg in de taxi naar een bar in het centrum van Caïro besluit ik de chauffeur te vragen naar recente Caïreense slang. Taxichauffeurs rijden immers de hele dag door de stad en zien en horen talloze mensen.
Maar deze chauffeur is een keurige man en hij kijkt me even verwonderd aan. 'Weet zeker dat je het wilt weten?', vraagt hij dan. Hij lijkt wat verlegen. ‘Ja,’ antwoord ik. ‘Het is een studieopdracht,’ voeg ik er snel aan toe.
Als hij de woorden uitspreekt en van uitleg voorziet, begrijp ik zijn aarzeling. Voor deze chauffeur heeft volkstaal enkel een seksuele connotatie. Wanneer ik uit de taxi stap staat er in mijn opschrijfboekje keurig genoteerd hoe je zegt dat een meisje mooie borsten en een geweldig lichaam heeft en het doet als een machine.
Nu nog die mop over Morsi.
'Egyptenaren houden ervan om elkaar uit te lachen of elkaar op te vrolijken met humor,' vertellen Heba en Mahmoud mij in een cultureel centrum aan de Nijl. ‘Als iemand huilt, of zelfs wanneer iemand is overleden, maken we grappen. Misschien komt het doordat we vrijwel altijd onder buitenlandse overheersers hebben geleefd. Humor is ons wapen.'
Er volgen allerlei moppen over de mensen uit het zuiden van Egypte die - volgens Mahmoud - niet veel begrijpen van het leven buiten hun eigen stad of dorp. Universele grappen zoals hoe je twee olifanten in een fles stopt. En een gedateerde mop over de Mohammed-cartoons in Nederland en Denemarken. Maar nog steeds geen Morsi.
‘We gebruiken soms oude moppen over Mubarak en vervangen hem door Morsi,’ vertelt een Egyptische vriend. ‘Morsi is er nog maar net. We hebben nog geen tijd gehad om nieuwe moppen over hem te verzinnen.’
Maar dat geloof ik niet. Iedere dag staan er in de kranten cartoons van Morsi, als wolf in schaapskleren gemaakt van zijn baard bijvoorbeeld, er worden liedjes over hem gezongen, hij siert op graffiti-muren rond het Tahrirplein.
Ik waag een laatste poging in een café. Daar vertelt opnieuw een jongen mij dat hij geen moppen over Morsi kent. ‘Maar kijk op Facebook en je vindt honderden grappen en cartoons,’ adviseert hij mij. Ik geef het op. Is de ouderwetse mondelinge mop over politici op zijn retour in Caïro?
Voor een Arabische les gaan we Egyptische moppen en straattaal bespreken. Ik ben vastbesloten de laatste moppen over de Egyptische president Morsi te ontdekken. Dat blijkt moeilijker dan verwacht.
Straattaal is gelukkig overal. Onderweg in de taxi naar een bar in het centrum van Caïro besluit ik de chauffeur te vragen naar recente Caïreense slang. Taxichauffeurs rijden immers de hele dag door de stad en zien en horen talloze mensen.
Maar deze chauffeur is een keurige man en hij kijkt me even verwonderd aan. 'Weet zeker dat je het wilt weten?', vraagt hij dan. Hij lijkt wat verlegen. ‘Ja,’ antwoord ik. ‘Het is een studieopdracht,’ voeg ik er snel aan toe.
Als hij de woorden uitspreekt en van uitleg voorziet, begrijp ik zijn aarzeling. Voor deze chauffeur heeft volkstaal enkel een seksuele connotatie. Wanneer ik uit de taxi stap staat er in mijn opschrijfboekje keurig genoteerd hoe je zegt dat een meisje mooie borsten en een geweldig lichaam heeft en het doet als een machine.
Nu nog die mop over Morsi.
'Egyptenaren houden ervan om elkaar uit te lachen of elkaar op te vrolijken met humor,' vertellen Heba en Mahmoud mij in een cultureel centrum aan de Nijl. ‘Als iemand huilt, of zelfs wanneer iemand is overleden, maken we grappen. Misschien komt het doordat we vrijwel altijd onder buitenlandse overheersers hebben geleefd. Humor is ons wapen.'
Er volgen allerlei moppen over de mensen uit het zuiden van Egypte die - volgens Mahmoud - niet veel begrijpen van het leven buiten hun eigen stad of dorp. Universele grappen zoals hoe je twee olifanten in een fles stopt. En een gedateerde mop over de Mohammed-cartoons in Nederland en Denemarken. Maar nog steeds geen Morsi.
‘We gebruiken soms oude moppen over Mubarak en vervangen hem door Morsi,’ vertelt een Egyptische vriend. ‘Morsi is er nog maar net. We hebben nog geen tijd gehad om nieuwe moppen over hem te verzinnen.’
Maar dat geloof ik niet. Iedere dag staan er in de kranten cartoons van Morsi, als wolf in schaapskleren gemaakt van zijn baard bijvoorbeeld, er worden liedjes over hem gezongen, hij siert op graffiti-muren rond het Tahrirplein.
Ik waag een laatste poging in een café. Daar vertelt opnieuw een jongen mij dat hij geen moppen over Morsi kent. ‘Maar kijk op Facebook en je vindt honderden grappen en cartoons,’ adviseert hij mij. Ik geef het op. Is de ouderwetse mondelinge mop over politici op zijn retour in Caïro?
