Misschien wist u het niet, maar naast de wereldhandel en de wetenschap, floreerde ook de Armeense boekdrukkunst in de zeventiende eeuw in Amsterdam. De Bijzondere Collecties (BC) van de UvA heeft het merendeel van de in Amsterdam gedrukte Armeense boeken in haar bezit. En daar moest maar eens een tentoonstelling aan worden gewijd, vond men.
Het is dinsdagmiddag en ik strijk neer op een van de banken van de Aula in de UvA, waar de expositie met een ceremonie zal worden geopend. Op het programma praatjes van organisatoren en deskundigen - waaronder van Steph Scholten, directeur van UvA Erfgoed - en een muzikaal intermezzo. Collegevoorzitter Louise Gunning zal het eerste exemplaar van The diaspora of Armenian printing 1512-2012 overhandigen aan de Armeense ambassadeur. Ik ben er klaar voor.
Ik moet zeggen: het eerste kwartier lukt het me vrij aardig mijn aandacht bij de les te houden. Maar als Theo van Lint, hoogleraar Armeense studies aan de University of Oxford, het belang van taal voor de Armeense cultuur uit de doeken begint te doen, komt er toch iets van een verveeld kind in me los.
Gelukkig lukt het me - terwijl ik ondertussen aandachtig veins te luisteren - om de 'coin magnet' in Temple Run volledig te upgraden. Eindelijk!
Enfin, na een minuutje of tien begin ik me eningszins ongemakkelijk te voelen bij mij iPhone-escapisme. We zijn hier in de Aula, het centrum van de wetenschap, en wat doe ik? Gelukkig ben ik vanmiddag niet de enige met concentratieproblemen.
Nadat UvA-bazin Louise Gunning in onberispelijk Engels het belang van het Armeense erfgoed voor de UvA heeft benadrukt en het boek over boekdrukkunst aan Zijne Excellentie heeft overhandigd, is het tijd om de tentoonstelling bij de Bijzondere Collecties te bezichtigen. En voor een borrel natuurlijk, door cateraar Eurest vergezeld met borrelnootjes in kartonnen (?) bakjes.
Zouden mevrouw Gunning en Mieke Zaanen - secretaris van de UvA - eerder op de dag samen uit winkelen zijn gegaan op zoek naar een passend ensemble, of is hier sprake van een ongelukkig toeval?
De tentoonstelling toont prachtige voorwerpen, waaronder het oudste gedrukte Armeense boek uit 1512 en de eerste in het Armeens verschenen Bijbel, gedrukt in Amsterdam in 1668. De borrel, die zich in het museumcafé afspeelt, heeft jammer genoeg wat minder glans. Niet zo gek natuurlijk, bij de opening van een tentoonstelling, maar als borrelverslagever hoop je toch op wat meer reuring in de tent.
Die reuring blijft helaas ook buiten, het domein van de rokers onder ons, uit. Ach, het kan niet elke dag feest zijn. In ieder geval weet ik na vandaag dat de Armeense boekdrukkunst van wezenlijk belang was voor Amsterdam. En heb ik mijn high score in Temple Run aanzienlijk verbeterd.
Het is dinsdagmiddag en ik strijk neer op een van de banken van de Aula in de UvA, waar de expositie met een ceremonie zal worden geopend. Op het programma praatjes van organisatoren en deskundigen - waaronder van Steph Scholten, directeur van UvA Erfgoed - en een muzikaal intermezzo. Collegevoorzitter Louise Gunning zal het eerste exemplaar van The diaspora of Armenian printing 1512-2012 overhandigen aan de Armeense ambassadeur. Ik ben er klaar voor.
Ik moet zeggen: het eerste kwartier lukt het me vrij aardig mijn aandacht bij de les te houden. Maar als Theo van Lint, hoogleraar Armeense studies aan de University of Oxford, het belang van taal voor de Armeense cultuur uit de doeken begint te doen, komt er toch iets van een verveeld kind in me los.
Gelukkig lukt het me - terwijl ik ondertussen aandachtig veins te luisteren - om de 'coin magnet' in Temple Run volledig te upgraden. Eindelijk!
Enfin, na een minuutje of tien begin ik me eningszins ongemakkelijk te voelen bij mij iPhone-escapisme. We zijn hier in de Aula, het centrum van de wetenschap, en wat doe ik? Gelukkig ben ik vanmiddag niet de enige met concentratieproblemen.
Nadat UvA-bazin Louise Gunning in onberispelijk Engels het belang van het Armeense erfgoed voor de UvA heeft benadrukt en het boek over boekdrukkunst aan Zijne Excellentie heeft overhandigd, is het tijd om de tentoonstelling bij de Bijzondere Collecties te bezichtigen. En voor een borrel natuurlijk, door cateraar Eurest vergezeld met borrelnootjes in kartonnen (?) bakjes.
Zouden mevrouw Gunning en Mieke Zaanen - secretaris van de UvA - eerder op de dag samen uit winkelen zijn gegaan op zoek naar een passend ensemble, of is hier sprake van een ongelukkig toeval?
De tentoonstelling toont prachtige voorwerpen, waaronder het oudste gedrukte Armeense boek uit 1512 en de eerste in het Armeens verschenen Bijbel, gedrukt in Amsterdam in 1668. De borrel, die zich in het museumcafé afspeelt, heeft jammer genoeg wat minder glans. Niet zo gek natuurlijk, bij de opening van een tentoonstelling, maar als borrelverslagever hoop je toch op wat meer reuring in de tent.
Die reuring blijft helaas ook buiten, het domein van de rokers onder ons, uit. Ach, het kan niet elke dag feest zijn. In ieder geval weet ik na vandaag dat de Armeense boekdrukkunst van wezenlijk belang was voor Amsterdam. En heb ik mijn high score in Temple Run aanzienlijk verbeterd.
