Ik ben in mijn familie de eerste die naar de universiteit gaat. Mijn moeder was trots omdat zij zelf niet de kans had om te studeren. Studeren aan de universiteit? Dat was in haar tijd alleen weggelegd voor de elite. Mijn opa was een simpele mijnwerker en kon het niet opbrengen om voor al zijn elf kinderen schoolspullen te betalen. Mijn moeder wilde zich hier niet bij neerleggen maar de burgeroorlog brak uit, waardoor al haar toekomstplannen in één keer weggevaagd werden. Ze moest vluchten.
Ze kwam aan in Nederland. Het land vol mogelijkheden. Het besef dat je naar de universiteit of hogeschool kan gaan zonder belemmerd te worden door te hoge kosten of discriminatie was een groot verschil met Somalië. Maar niet lang meer. Deze maand treden de eerste bezuinigingen van kabinet-Rutte in werking. Studeren wordt duurder. Het collegegeld gaat fors omhoog. Je krijgt een boete als je langer dan vier jaar over je studie doet. Naar het buitenland gaan voor studie, een stage lopen of bestuurswerk doen wordt sterk ontmoedigd omdat je daardoor studievertraging oploopt. Met als gevolg dat wij allemaal als een machine klaargestoomd worden voor een arbeidsmarkt waarin ‘wie-je-kent-belangrijker-is-dan-wat-je-kunt’. En het protest daartegen? Tja.
Bij de eerste demonstraties waren veel studenten aanwezig, maar het verzet wordt reeds gestaakt. Als wij daadwerkelijk zouden beseffen hoe gelukkig wij mogen zijn dat wij überhaupt onderwijs mogen volgen en dat ook zouden wensen voor de toekomstige generaties, onze (klein)kinderen, dan zouden wij NU aan het protesteren zijn. Voor toegankelijk, kwalitatief en uitdagend onderwijs. Maar helaas, wij, carrièrezuchtige opportunisten die we zijn, denken aan ons eigen hachje. Mijn moeder zei laatst nog: ‘Faat, studeren wordt weer voor de elite in Nederland. Net zoals in Somalië.’ Ze krijgt misschien nog gelijk.
Ze kwam aan in Nederland. Het land vol mogelijkheden. Het besef dat je naar de universiteit of hogeschool kan gaan zonder belemmerd te worden door te hoge kosten of discriminatie was een groot verschil met Somalië. Maar niet lang meer. Deze maand treden de eerste bezuinigingen van kabinet-Rutte in werking. Studeren wordt duurder. Het collegegeld gaat fors omhoog. Je krijgt een boete als je langer dan vier jaar over je studie doet. Naar het buitenland gaan voor studie, een stage lopen of bestuurswerk doen wordt sterk ontmoedigd omdat je daardoor studievertraging oploopt. Met als gevolg dat wij allemaal als een machine klaargestoomd worden voor een arbeidsmarkt waarin ‘wie-je-kent-belangrijker-is-dan-wat-je-kunt’. En het protest daartegen? Tja.
Bij de eerste demonstraties waren veel studenten aanwezig, maar het verzet wordt reeds gestaakt. Als wij daadwerkelijk zouden beseffen hoe gelukkig wij mogen zijn dat wij überhaupt onderwijs mogen volgen en dat ook zouden wensen voor de toekomstige generaties, onze (klein)kinderen, dan zouden wij NU aan het protesteren zijn. Voor toegankelijk, kwalitatief en uitdagend onderwijs. Maar helaas, wij, carrièrezuchtige opportunisten die we zijn, denken aan ons eigen hachje. Mijn moeder zei laatst nog: ‘Faat, studeren wordt weer voor de elite in Nederland. Net zoals in Somalië.’ Ze krijgt misschien nog gelijk.
