Hicham El Ouahabi | Mahsa Amini, we vergeten je niet
Een jaar geleden werd de Iraanse Mahsa Amini dood gevonden in een politiecel. Ze was kort daarvoor opgepakt omdat ze haar hoofddoek niet op de juiste manier zou hebben gedragen. Het is belangrijk haar niet te vergeten, betoogt Hicham El Ouahabi. ‘Het gaat ons allen aan, ongeacht wie we zijn. Zelfs als we behoren tot degenen die veel rechten hebben verworven. Niets is onveranderlijk.’
Er is veel om over te schrijven, om over te klagen, en om over na te denken. Maar soms is het nodig om even stil te staan, te herdenken, om een overstijgend en fundamenteel punt opnieuw te belichten.
Zondag 8 oktober zou ze 23 kaarsjes hebben uitgeblazen. Ze was 22 jaar jong, de gemiddelde leeftijd van een Nederlands wo-student, toen ze door de shariapolitie hardhandig werd gearresteerd, waarna ze overleed. Haar ‘misdaad’: ze droeg de hoofddoek ‘niet correct’, haar haren waren zichtbaar. Ze heeft geen misdaad heeft begaan, maar een heldendaad, een daad van menselijkheid. Helaas behoort ze tot de velen op aarde die zijn omgekomen louter vanwege wie ze waren: de Iraanse Mahsa Amini.
Voor mij is Mahsa niet zomaar een slachtoffer of een voorbijganger in het nieuws die na verloop van tijd wordt vergeten. En hoewel we weinig gemeen hebben en een verschillende achtergrond hebben, voel ik toch een sterke verbondenheid. Komt het doordat we beide in 2000 zijn geboren? Vast niet. Is het te wijten aan mijn gevoel voor rechtvaardigheid? Misschien. De verbondenheid ligt in ons mens-zijn, althans daar ben ik heilig van overtuigd.
Mahsa verrichtte een handeling die we in onze omgeving elke dag constant zien gebeuren. Een daad die de meest normale zaak van de wereld is: haren laten zien. Echter, voor haar en miljoenen andere vrouwen was en is dit een handeling waarvoor je je leven moet vrezen. En toch deed ze het, en velen na haar ook. Hoewel de regels onlangs zijn aangescherpt, met meer cameratoezicht en verhoogde gevangenisstraffen tot 15 jaar, wagen vrouwen in Iran zich meer dan ooit zonder hoofddeksel op straat. Hoop, moed en kracht. Dit is wat Mahsa heeft achtergelaten.
En dat gaat ons allen aan, waar dan ook ter wereld, ongeacht wie we zijn. Zelfs als we behoren tot degenen die veel rechten hebben verworven. Niets is onveranderlijk.
Ze zal geen verjaardagskaarsen meer uitblazen. Maar van bovenaf verspreid ze dagelijks hoop en moed over de wereld, in het bijzonder over de vrouwen in Iran. Mahsa, je blijft voortleven in de gedachten van mensen, en het is aan ons allemaal om dit te blijven benadrukken en om jouw pad te koesteren. Het pad van: vrouw, leven en vrijheid.
