Pepijn Stoop | Tussenstation
‘Welke master wil jij eigenlijk gaan doen?’ vraagt een studievriend. We zitten in de trein naar Leeuwarden in een poging ons studentenov een keer te misbruiken. Terwijl ik nip van mijn pumpkin spice latte (kleine aanslag op mijn studieschuld) vertelt hij over de UvA masterdag.
Hij vertelt dat hij AI en Data Science aan de Radboud overweegt en dat een studievriendin die opleiding waarschijnlijk gaat kiezen. Zijn vraag over wat ik ga doen had ik al aan zien komen. Ik probeer een antwoord te formuleren, maar eerlijk: ik vind de masterkeuze retemoeilijk.
Voor mijn gevoel was mijn meeloopdag bij de bachelor kunstmatige intelligentie gisteren en zit ik nu ineens in het derde jaar. Tijd dus om na drie jaar opnieuw te kiezen: wordt het de UvA, de VU, Utrecht, de Radboud of misschien toch Leiden? Ik had me voor de zomer al ingesteld op het feit dat ik in november weer met een programmaboekje over de campus in een van die steden zou lopen. Helaas wist ome Cor (klinkt toch leuker dan covid) nog niet of hij voor de derde keer op herfstvakantie wilde in Nederland, dus werden alle open dagen online.
Daarom zat ik de avond voor de treinreis alleen achter mijn bureau zo’n voorlichtingspresentatie te kijken. Een vrouw van rond de zestig las een uur lang van haar slides en zei dingen die ik al op de website had gelezen. Er was geen student van de master aanwezig die het grijze praatje wat kon opfrissen met persoonlijke ervaringen. Na drie kwartier – ik was ondertussen mijn nagels gaan lakken – klikte ik de video weg. Ik was er niet veel wijzer van geworden. Je wordt hier als student toch niet warm van? Mijn spreekbeurt over konijnen in groep 3 was interessanter.
Stel dat je al die droge Zoompresentaties door bent gekomen, dan moet je uit die bak informatie nog een keuze maken. Alleen al in Nederland zijn er vijf AI-masters met ieder een eigen focus, zoals taal en logica in Utrecht en computer vision (beeldverwerking) op mijn Science Park. Mijn probleem is dat ik dan weer een alfa en een bèta ben en dus eigenlijk helemaal niet wil trechteren, maar dat is precies wat een master doet. Geen AI dan? Computer Science? Nee, niet alfa genoeg. Twee masters? Hoe moet ik dat gaan bekostigen? Onlyfans? Wil ik niet gaan reizen? Tweede minor doen? Ik heb echt geen idee.
Mijn keuze schoof ik dus al maanden voor me uit totdat die vriend mij die vraag stelde. Ik heb maar eerlijk geantwoord dat ik het niet weet. Dat ik helemaal niet nu wil kiezen voor de rest van mijn leven. Dat ik het liefste even uit de trein stap die van bachelor via master rechtstreeks naar 35 jaar werken gaat.
Precies op dat moment riep de conductrice om dat we een tussenstation bereikt hadden. En toen wist ik het: ik kán gewoon uitstappen. Wanneer ik dus die keuze ga maken, weet ik nog niet. Maar voorlopig dwaal ik even rond op dit tussenstation.
Pepijn Stoop is student kunstmatige intelligentie aan de UvA.
