Keet Winter | Stressles
Met schouders opgetrokken tot mijn oren (ondanks zware rugzak) wandel ik ’s ochtends naar de universiteit. Ik ben weer eens gestrest. Er moet nog zo veel gebeuren, en vooral: er kan zo veel misgaan.
Voor het einde van de week moet ik twee papers ingeleverd hebben, en ik moet nog beginnen. De zoektocht naar een nieuwe kamer heeft nog niks opgeleverd. En dan is er ook nog deze column. Absoluut geen redenen dus om lachend en huppelend naar school te gaan. Ik schrik me dan ook dood wanneer er achter me plotseling iemand begint te fluiten.
‘Niet zo schrikken, hoor’, zegt de lachende man achter me, ‘stress, dat is helemaal niet goed voor je.’ Blijkbaar moeten we dezelfde kant op, want de lachende man met guitige kleurrijke muts loopt een stukje met mij mee en geeft me een les in stressloos door het leven gaan. ‘Doe rustig aan, maak je niet zo’n zorgen. Geniet van de wereld om je heen. Probeer de spieren in je lichaam te ontspannen. De wereld is veel mooier als je ontspannen bent. Adem in,’ − de man doet het even voor en ademt overdreven diep in − ‘adem uit.’ Met een dramatische zucht laat hij zijn adem ontsnappen.
Mijn hele leven krijg ik van de mensen om mij heen tips om wat meer “zen” te zijn. Plotseling ben ik helemaal klaar met al die tips om “rust te vinden”. De man loopt weer vrolijk verder, heeft zijn melodie weer opgepakt waar hij was gebleven. Waarom zou ik altijd maar “zen” moeten zijn? Als iedereen zo zorgeloos fluitend door het leven zouden gaan, zou de wereld er misschien mooier uitzien, oké. Als we al onze zorgen los zouden laten en alleen nog maar op onze ademhaling zouden focussen krijgen we alleen ook niks meer gedaan. Bovendien heb ik hartstikke goede redenen om een beetje gestrest te zijn.
Stress is ook ergens goed voor. Zo zorgt stress ervoor dat je concentratie verbetert, en daardoor presteer je beter. Wanneer je gestrest bent komt er adrenaline vrij, hierdoor wordt je actief en alert en lukt het om de laatste dagen voor de deadline extra hard werken. Door rustig in en uit te ademen haal je geen deadlines. Rome is niet gebouwd zonder stress. De Eiffeltoren heeft menig verkrampte rug gekost.
In mijn hoofd hoor ik de stem van de fluitende man: ‘wie overal beren op de weg ziet komt zijn huis niet uit. Adem in, adem uit, ontspan.’ Natuurlijk heeft hij ook gelijk. Te veel stress is ook niet goed, en werkt verlammend. Je moet op zoek naar de middenweg. Toch werkt het bepaald niet ontspannend altijd maar vertelt te worden dat je “in en uit moet ademen”. Daarom wil ik bij dezen afspreken dat als iedereen ophoudt tegen mij te zeggen dat ik “rustig aan moet doen”, ik wat meer zal ontspannen.
Keet Winter is student filosofie aan de UvA.
