‘Stop tijdelijk met de internationalisering van de UvA’
De UvA barst nu al uit haar voegen, en dat dreigt de komende jaren alleen nog maar erger te worden, schrijft Asva-bestuurslid Bor van Zeeland. Hij vindt dat de UvA, totdat ze instrumenten heeft om de toestroom van internationals in te dammen, geen nieuwe Engelstalige studies meer moet aanbieden.
Het is dit jaar drukker dan ooit op de UvA. Studenten klagen steen en been over een gebrek aan studieplekken, de woningnood lijkt nijpender dan ooit en de kwaliteit van onderwijs staat onder druk. Deze signalen zijn onderdeel van een ongekend snelgroeiende UvA veroorzaakt voor een groot deel door internationalisering.
De UvA ging van 31.000 studenten in 2016 naar 41.000 in 2022 en gaat momenteel naar een verwachte studentenpopulatie van 50.000 studenten in 2026. Dat is een groei van 9.000 studenten in vier jaar tijd.
Wet Taal en Toegankelijkheid
De redding om deze groei verantwoord te laten verlopen is de Wet Taal en Toegankelijkheid (WTT), maar die is nu uitgesteld tot ten minste 2026. Tot die tijd kan de UvA niet langer stilzitten en zal het de moeilijke keuze moeten maken om verdere internationalisering te stoppen, totdat het de sturende middelen heeft om de groei gecontroleerd te laten verlopen.
Door heel Nederland en op de UvA zijn de afgelopen jaren veel bachelors een Engelstalige track aan gaan bieden. Nederland loopt hiermee voorop in Europa met het bieden van laagdrempelig, kwalitatief en goedkoop Engelstalig onderwijs.
Het is iets waar de UvA zeer trots op mag zijn en het is iets wat gekoesterd dient te worden. Echter lijkt op dit moment de UvA de gevolgen ervan niet meer in de hand te hebben, waardoor precies deze waarden onder druk komen te staan.
Het internationaliseren van opleidingen gaat namelijk gepaard met een enorme toename in het aantal studenten aan die opleiding. Om een paar voorbeelden te noemen: Media & Cultuur ging in vier jaar tijd door internationalisering van 90 naar 460 eerstejaars, sociologie ging van 50 naar 200 eerstejaars, politicologie van 130 naar 560 eerstejaars. Bij al deze studies komen gelijke geluiden naar voren dat de kwaliteit van onderwijs onder druk staat door de gevolgen van deze onbegrensde groei.
Ruimtegebrek
Dit jaar hoort Asva verhalen van studenten die noodgedwongen op de grond moeten zitten bij hoorcolleges, of door een gebrek aan ruimte onderwijs opnieuw online moeten volgen. Ook klagen studenten al langer over de inschrijfprocedure. De vakaanmelding voelt nu vaak alsof je concerttickets gaat kopen, waarbij studenten om kwart voor acht ’s ochtends klaar moeten zitten achter hun laptop om zo snel mogelijk een plekje te bemachtigen bij gewilde vakken.
Sommige studenten lopen zelfs studievertraging op, omdat zij te laat waren om zich in te schrijven voor een vak. Ook al zaten zij klaar bij het openen van de inschrijvingen.
Werkdruk
De docenten zelf lijken de werkdruk ook niet meer aan te kunnen. Zij geven aan dat zij niet de studenten kunnen voorzien van de kwaliteit van feedback die zij zouden willen geven. Vorig jaar werd er nog twee blokken lang een nakijkstaking gehouden door werkgroepdocenten, wegens de grote werkdruk die zij ondervinden onder de groei.
Daarnaast zien we onder deze groei de huizenmarkt steeds verder dichtslibben, waardoor honderden internationale studenten momenteel dakloos zijn. Zij dreigen op straat te raken in een stad die ze niet kennen en slapen noodgedwongen bij vrienden op de bank, of betalen zich blauw aan hostels, hotels en campings. Het kamertekort in Amsterdam van 6.600 kamers loopt steeds verder op en de kamerprijzen worden relatief gezien steeds duurder in verhouding tot de rest van het land.
De UvA moest dit jaar zelfs eerstejaarsstudenten waarschuwen niet naar de stad te komen als zij niet een huis hadden gevonden. Dit zet aankomende studenten enorm onder druk en vele van hen moeten dan ook hun studie vlak voor de start van het academisch afblazen door het woningtekort. Zij zijn dan maanden aan tijd en duizenden euro’s kwijt aan voorbereidingen om naar Amsterdam te komen, terwijl al duidelijk was dat er geen plek voor hen zou zijn.
Niet het probleem
Natuurlijk zijn de internationale studenten niet de oorzaak van deze problemen. Het is geen geheim dat de financiering per student vanuit het Rijk al jaren afneemt en dat Amsterdam relatief weinig studentenhuisvesting heeft, maar de UvA dient wel rekening te houden met het feit dat zo hard groeien in deze krapte studenten tot slachtoffer maakt. Met slechts een waarschuwing aan eerstejaars internationale studenten los je deze problemen niet op.
Nu de stad en de UvA de groei niet meer aankunnen is het tijd voor de UvA om het heft in eigen hand te nemen en verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen van hun acties.
De UvA heeft gelukkig zelf door dat het ook niet meer zo kan. De universiteit luidde afgelopen maand de noodklok over de groei, door onverwachts een quotum aan te kondigen voor het aantal internationale studenten bij politicologie en psychologie.
Nu de Wet Taal en Toegankelijkheid is uitgesteld tot 2026, voelt de UvA alsof diens handen gebonden zijn om iets te doen aan de groei. Deze wet zou de redding zijn voor de UvA, omdat het de mogelijkheid biedt om per track van een opleiding een quotum in te stellen voor een maximaal aantal studenten. Daarmee zou de universiteit de groei kunnen sturen en op een gecontroleerde manier opleidingen kunnen internationaliseren.
2026 is te laat
Zoals de UvA zelf aangeeft is 2026 echt te laat, gezien de problematiek die nu al bestaat met slechts 41.000 studenten. Zijn de handen van de UvA wel zo gebonden als ze beweren? Want hoewel de UvA de noodklok luidt over de ongeremde groei door internationalisering, gaat de UvA toch door met het internationaliseren van opleidingen.
Zo zal ook sociale geografie en planologie vanaf volgend jaar een Engelse track aanbieden, waardoor naar verwachting het aantal eerstejaars aan deze opleiding zal verdrievoudigen. Daarnaast gaat de faculteit Economie en Bedrijfskunde nog steeds door met het actief werven van studenten in het buitenland. De UvA lijkt dus nog wel actief beleid te voeren wat zorgt voor nog meer groei.
De UvA kan gezien de eerder genoemde problematiek niet stil blijven zitten tot 2026. De UvA zal het heft in eigen hand moeten nemen om deze groei te remmen. Een optie zou kunnen zijn dat de UvA een numerus fixus instelt bij de opleidingen die het hardst groeien. Echter is die optie niet optimaal. Een selectie gebaseerd op iemands vaardigheden bevoordeelt een groep studenten die al geprivilegieerd zijn en meer middelen hebben om deze toelating goed te doen. Iets wat sociale ongelijkheid alleen maar vergroot.
Rem daarom deze groei door te stoppen met het verder internationaliseren van de UvA, totdat de WTT het toelaat om op een gecontroleerde manier te internationaliseren. Het zal geen makkelijke keuze zijn, maar het is de meest effectieve manier om de groei terug te brengen naar aantallen die de UvA en de stad aankunnen. Om zo tot een duurzame groei te komen waarmee het laagdrempelige, kwalitatieve en goedkope Engelstalig onderwijs gewaarborgd kan worden voor iedereen op de UvA.
Bor van Zeeland is student politicologie en algemeen bestuurslid van Asva Studentenvakbond. Asva organiseerde gisteren een protestactie onder het motto Stop the Growth.
