Het was een lange tijd alleen maar toekomstmuziek: het plan dat Crea, de culturele organisatie van de UvA en de HvA, zou gaan verhuizen naar het Roeterseiland. Begin januari kwam het er dan toch van. De vergane panden aan het Binnengasthuisterrein werden verruild voor een gloednieuw onderkomen op het Roeterseilandcomplex. Even slikken voor de fervent Crea-bezoeker die gehecht was geraakt aan het mooie terras aan de Grimburgwal. En misschien zelfs wel aan het afbladderende behang, de sfeerloze witte tegelvloer en de penetrante geur van riool die zo nu en dan de kop opstak als je door de gangen van het gebouw liep.
Het strakke, moderne en schone Crea-gebouw is dus even wennen. Maar het moet gezegd: het ziet er prachtig uit. Vorige week werd Crea feestelijk officieel geopend. Nadat rector Dymph van den Boom op een steiger werd gehezen en een lintje doorknipte - jammer dat ik dat gemist heb - was het tijd voor een 'feestelijke verkenningstocht'. Ik was erbij, want ik hou van feestelijke verkenningstochten. Kon elke dag maar een feestelijke verkenningstocht zijn.
Crea had het feest goed aangekondigd: binnen was het afgeladen vol. Alsof je in een dampende club op het Rembrandtplein stond. Dit was de eerste foto die ik maakte. Ze vroegen me of ik kon raden bij welke studentenvereniging ze lid waren. Ik had het in één keer goed... (Tip: het was niet het corps.) (Nog een tip: ook niet SSRA.) (Het goede antwoord staat onder aan dit verslag.)
Buiten werd er naar hartenlust gerookt. De mooie rode loper die de organisatie voor de gelegenheid had uitgerold, deed dankbaar dienst als asbak.
De Folia-redactie was goed vertegenwoordigd. Hoe langer ik trouwens naar deze foto kijk, hoe raarder ik ’m vind. Het lijkt erop alsof Pascal (links) en Jim (rechts) elkaar aankijken, maar toch ook weer niet.
Het stomme is: ik heb heel lang met deze dames staan kletsen. Ze waren heel aardig. Maar ik weet niet meer hoe ze heten. Wel dat ze vroeger altijd naar Crea gingen en iets met theater deden. En dat een van hen psychologie heeft gestudeerd.
Asva-voorzitter Eline Peters was er ook. Op deze foto had ze net even haar hakken uitgetrokken. Het zal ook niet makkelijk zijn, die drukke agenda van haar: van vergadering naar vergadering, van borrel naar borrel. Ik zou er ook vermoeide voeten van krijgen, ook al draag ik geen hakken.
Ontluikende romantiek. Let maar op. Over vijf jaar zegt dit stelletje tegen elkaar: 'Weet je nog, die eerste zoen bij de opening van het nieuwe Crea...?'
Schrijver, jurist en communicatieadviseur Maurice Seleky en een goede vriend wilden per se in deze pose op de foto. Waarom werd niet helemaal duidelijk.
Dit meisje probeerde ik zo onopvallend mogelijk op de foto te zetten. Een collega en ik vroegen ons - misschien een beetje oneerbiedig - af of dit meisje net gymnastiekles had gehad of zich, nou ja, voor de gelegenheid had opgedoft.
Het feest ging nog tot diep in de nacht door. Eindoordeel: Crea is erop vooruitgegaan. Goed, het nieuwe gebouw heeft nog niet de sfeer van het oude, vertrouwde Crea aan het Binnengasthuisterrein, maar wat niet is, kan nog komen. Misschien moeten de rioleringen gewoon eerst een paar keer verstopt zijn geweest en de verf iets minder vers op de muren zitten om dat échte Crea-gevoel terug te halen.
Het goede antwoord: Particolarte.
Het strakke, moderne en schone Crea-gebouw is dus even wennen. Maar het moet gezegd: het ziet er prachtig uit. Vorige week werd Crea feestelijk officieel geopend. Nadat rector Dymph van den Boom op een steiger werd gehezen en een lintje doorknipte - jammer dat ik dat gemist heb - was het tijd voor een 'feestelijke verkenningstocht'. Ik was erbij, want ik hou van feestelijke verkenningstochten. Kon elke dag maar een feestelijke verkenningstocht zijn.
Crea had het feest goed aangekondigd: binnen was het afgeladen vol. Alsof je in een dampende club op het Rembrandtplein stond. Dit was de eerste foto die ik maakte. Ze vroegen me of ik kon raden bij welke studentenvereniging ze lid waren. Ik had het in één keer goed... (Tip: het was niet het corps.) (Nog een tip: ook niet SSRA.) (Het goede antwoord staat onder aan dit verslag.)
Buiten werd er naar hartenlust gerookt. De mooie rode loper die de organisatie voor de gelegenheid had uitgerold, deed dankbaar dienst als asbak.
De Folia-redactie was goed vertegenwoordigd. Hoe langer ik trouwens naar deze foto kijk, hoe raarder ik ’m vind. Het lijkt erop alsof Pascal (links) en Jim (rechts) elkaar aankijken, maar toch ook weer niet.
Het stomme is: ik heb heel lang met deze dames staan kletsen. Ze waren heel aardig. Maar ik weet niet meer hoe ze heten. Wel dat ze vroeger altijd naar Crea gingen en iets met theater deden. En dat een van hen psychologie heeft gestudeerd.
Asva-voorzitter Eline Peters was er ook. Op deze foto had ze net even haar hakken uitgetrokken. Het zal ook niet makkelijk zijn, die drukke agenda van haar: van vergadering naar vergadering, van borrel naar borrel. Ik zou er ook vermoeide voeten van krijgen, ook al draag ik geen hakken.
Ontluikende romantiek. Let maar op. Over vijf jaar zegt dit stelletje tegen elkaar: 'Weet je nog, die eerste zoen bij de opening van het nieuwe Crea...?'
Schrijver, jurist en communicatieadviseur Maurice Seleky en een goede vriend wilden per se in deze pose op de foto. Waarom werd niet helemaal duidelijk.
Dit meisje probeerde ik zo onopvallend mogelijk op de foto te zetten. Een collega en ik vroegen ons - misschien een beetje oneerbiedig - af of dit meisje net gymnastiekles had gehad of zich, nou ja, voor de gelegenheid had opgedoft.
Het feest ging nog tot diep in de nacht door. Eindoordeel: Crea is erop vooruitgegaan. Goed, het nieuwe gebouw heeft nog niet de sfeer van het oude, vertrouwde Crea aan het Binnengasthuisterrein, maar wat niet is, kan nog komen. Misschien moeten de rioleringen gewoon eerst een paar keer verstopt zijn geweest en de verf iets minder vers op de muren zitten om dat échte Crea-gevoel terug te halen.
Het goede antwoord: Particolarte.
