Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Marc Kolle (Folia-archief)
opinie

‘Wijs scriptiebegeleiding desnoods af, maar reageer alsjeblieft als we mailen’

Jip Koene,
1 februari 2022 - 09:18

Studenten die een scriptiebegeleider zoeken zijn meer gebaat bij een duidelijk ‘nee’, dan bij onbeantwoorde mails, schrijft biologiestudent Jip Koene. ‘Breng studenten op de hoogte; reageer en communiceer. Ook als dat betekent dat je geen tijd hebt.’

Op de academie is het heel erg druk. Of je nou student bent, universitair medewerker of een doorgewinterde onderzoeker; de to-do-lijsten lijken eindeloos. Nog een essay hier, een opdracht daar. En oh ja! Ook nog een afspraak om een onderzoeksvraag scherper te krijgen. En dan nog al dat nakijkwerk… De werkdruk op de universiteit lijkt op alle niveaus toe te nemen. En dat wordt gevoeld, op alle niveaus.

 

Studenten zullen zich na het doorlopen van een vooraf bepaald curriculum moeten verdiepen in een onderwerp. Dit kan een literatuuronderzoek of een langdurig onderzoeksproject zijn. Dit is een overweldigende fase voor een student, hij of zij moet het opeens zelf uitzoeken. En dit terwijl er nog een deadline is vanuit het huidige vak.

‘Met handen in het haar blijf je achter met drie verstuurde mails en een mailbox die aangeeft up-to-date te zijn’

Tijd om na te denken over wat studenten echt tof vinden en wat voor mogelijkheden er zijn? Nee hoor, die is er niet. Even een periode er tussenuit om orde op zaken te stellen? Dan loop je niet meer nominaal. Dan maar een tandje erbij.

 

De vrijheid om een onderwerp te kiezen is er, de tijd om van die vrijheid te genieten niet. Naast studie, sport, bijbaan en een sociaal leven toch die ene weekend dag opofferen om met een leuk onderwerp te komen en vervolgens een passende begeleider te zoeken. En hier komt het. Radiostilte…

 

Na een leuk en motiverend gesprek met een mogelijke begeleider valt het dood. Op mails wordt niet direct of ontzettend laat gereageerd, waardoor de moed al in de schoenen is gezakt. De deadline van het onderzoeksvoorstel nadert en er is nog steeds geen constructief plan bedacht. Met handen in het haar blijf je achter met drie verstuurde mails en een mailbox die aangeeft up-to-date te zijn. Deze eenzijdige manier van communiceren gaat gepaard met veel stress, een afnemend enthousiasme en een machteloos gevoel bij studenten.

‘Reageer en communiceer. Ook als dat betekent dat je geen tijd hebt’

Het is niet per se zo dat de desbetreffende professor of promovendus het niet meer ziet zitten om met jouw scriptie aan de slag te gaan. Hoogstwaarschijnlijk is het enthousiasme dat jij ervoer net zo bij je potentiële begeleider. Het komt er alleen vaak op neer dat deze mensen het, net als jij, ontzettend druk hebben. Onderwijzen, schrijven, analyseren, begeleiden en innoveren, het takenpakket is groot. Daarbij komt ook nog eens een toenemende aanwas van nieuwe studenten die allemaal ervaring op willen doen in het vak. De welwillendheid te begeleiden gaat gepaard met een bomvolle mailbox. De mail van een kwetsbaar en beginnend onderzoeker verzuipt in een bad van harde deadlines voor subsidieaanvragen, vragen van cursisten, verzoeken van collega’s en updates vanuit het college van bestuur. Het is welwillend, maar te veel.

 

Het enthousiasme van een student in de zoektocht naar richting wordt belemmerd door een mailbox die overgesatureerd is en beheerd wordt door een welwillende begeleider. Die overgesatureerde mailbox resulteert in verdwijnende motivatie en onzekerheid bij studenten en overwerkte academici. Dit is zorgwekkend.

 

Het takenpakket van academici moet op een of andere manier verkleind worden. Leg voor de een de focus op onderwijs en de ander op onderzoek. Hoe die verhouding zou moeten liggen is een goede vraag. In de basis denk ik dat we af moeten we van de duizendpootmentaliteit en de primaire verantwoordelijkheden scherp krijgen. Onderwijzen, begeleiden en onderzoek doen. Bedenk wat deze verantwoordelijkheden inhouden: welke cursus(sen) geef je; welke bachelor- en welke masterstudenten begeleid je; wat is de scope van je onderzoek dit academisch jaar? Stel kaders op en breng overzicht aan. Bespreek dit met elkaar in een wekelijkse vakgroepmeeting.

 

Breng elkaar en studenten op de hoogte; reageer en communiceer. Ook als dat betekent dat je geen tijd hebt. Dan weten jij, je collega’s en studenten waar ze aan toe zijn. Laat dit communicatiefactortje in ieder geval de eerste stap zijn. Met als uiteindelijke doel dat de welwillendheid van de begeleiders en het enthousiasme van studenten beter kan gedijen, wat ten goede komt van de gezondheid van het instituut.

 

Jip Koene is masterstudent Biological Sciences: Ecology & Evolution.

Lees meer over