Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Abbie Bernet (Unsplash)
opinie

Op z’n Duits | Coronafase 18: de woorden en gevoelens zijn op

Linda Duits,
3 december 2021 - 07:23

En toen zaten we weer in lockdown. Begin november vierde ik nog vrij en vrolijk mijn 45ste verjaardag, een week later was dat niet mogelijk meer geweest. Ik knipperde twee keer met mijn ogen en de boel zat weer op slot. Deze fase van de pandemie kwam zo onverwacht en voelt zo onterecht dat ik geen idee heb hoe ik me ertoe moet verhouden.

Toen in maart 2020, voor mijn gevoel inmiddels vier jaar geleden, de eerste maatregelen ingevoerd werden buitelden we over elkaar heen met duidingen. De fases volgden elkaar op en we hunkerden naar de vrijheid die een jaar langer op zich liet wachten dan beloofd. Het maakte van herfst, winter en lente een donkere periode, waarin het leven stil leek te staan. Vaccins zouden verlossing brengen en hoewel het tergend langzaam ging, was die in juni in zicht. Het liep anders.

 

Misschien komt het door onze onstuitbare zucht te duiden, die opperste staat van reflexiviteit die kenmerkend is voor de mens onder hoogmoderniteit, dat de woorden en gevoelens nu op zijn. We hebben al zoveel meegemaakt en dat steeds direct willen plaatsen. Maar voor echte beschouwing is afstand nodig en die krijgen we niet. Toen we in september dit jaar eindelijk weer terugkeerden naar iets dat leek op normaal en het verwerkingsproces kon beginnen, werden we genadeloos teruggeworpen naar het oude nieuwe normaal van corona.

Het komt wel goed, dacht ik altijd. Nu geloof ik dat niet meer

De huidige fase heet blijkbaar ‘avondlockdown’ en is net zo halfslachtig als het beleid waaruit ze voortkomt. Daarop mopperen heeft geen enkele zin: het kabinet is al 322 dagen demissionair en gaat dus niet weg en komt ook weer terug. Boos worden over beleid is net zo kansloos als boos worden op het weer. Sowieso lijkt niets wat deze regering doet consequenties te hebben, ik noem een toeslagenaffaire.

 

‘Er is iets stukgegaan’ antwoordde een kennis toen ik hem in die gelukzalige oktobermaand vroeg hoe hij uit corona was gekomen. Ik wist precies wat hij bedoelde. Er is vertrouwen weg. Uiteraard in de overheid, maar ook in de toekomst. Dat is lastig voor iemand met zo’n optimistische inborst als ik. Het komt wel goed, dacht ik altijd. Nu geloof ik dat niet meer.

Mijn vat van verontwaardiging dat ik altijd bodemloos achtte is leeg

Er is iets stuk, ik ben kapot, we zijn verslagen. Tegelijkertijd valt het mee, kan het erger, hebben we zwaarder doorstaan. Op die tegenstrijdige gelijktijdigheid kan ik grootse metaforen plakken – ‘gegijzeld’ en ‘abusive relationship’ komen in me op – maar die wil ik niet gebruiken. Dat is iets wat wappies doen, een term die ik eigenlijk ook niet wil gebruiken omdat ik weet dat hij contraproductief werkt, maar het woord is nu eenmaal ingeburgerd en een goed alternatief is er niet.

 

Wat rest is apathie. Het is geen woede of hopeloosheid, maar volslagen desinteresse. Dreigende berichten over de omikron-variant? Het zal wel. CDA’ers die trots zijn op Hugo de Jonge en voor zijn terugkeer lobbyen? Ik haal mijn schouders erover op. Mijn vat van verontwaardiging dat ik altijd bodemloos achtte is leeg. Ik heb geen zin in ironie. Alle grappen zijn allang gemaakt. Het is zelfs zo erg dat ik Twitter links laat liggen.

 

De omstandigheden waaronder je leeft hebben natuurlijk een effect op je gemoedstoestand, maar dicteren die niet per se. ‘Zo moet het zijn geweest tijdens de oorlog’, zei een vriend dit weekend. Niet om te overdrijven met fascisme, maar omdat we onszelf betrapten op het toch hebben van een leuke tijd. In films zie je altijd maar gloom & doom en Duitsers met laarzen die door grauwe straten marcheren, maar ook toen speelden mensen spelletjes en werden ze verliefd en kregen ze de slappe lach. Ik schik me in mijn opgelegde lot, dan maar zonder bespiegeling.

 

Linda Duits is een weggelopen wetenschapper, gespecialiseerd in populaire cultuur; in het bijzonder op het gebied van gender en seksualiteit.

Lees meer over