Dan Afrifa | Ik zoek nieuwe vrienden
Met de nieuwste lichting Intreeweekdeelnemers heb ik weinig in gemeen. Zij beginnen aan een bachelor en ik dit collegejaar aan een master. Zij zijn meestal onder of rond de twintig en ik nader schoorvoetend de dertig. Toch delen we hetzelfde doel: nieuwe vrienden zoeken.
Zelf begon ik driemaal aan een bachelor en driemaal schreef ik me niet in voor de Intreeweek. Eenmaal was ik wel bij het eindfeest, als stagemanager in de Paradiso, want ik was gevraagd door een vriendin bij de Intreecommissie. Met een te hulp geroepen vriend zorgde ik er die nacht voor dat de dj’s hun drank kregen en dat de geluidsmensen doorkregen over welke speakers de dj’s klaagden. Tussendoor zag ik dronken eerstejaarsstudenten vriendschappen sluiten.
Het toeval wil dat de vriend en vriendin van destijds geen vriend en vriendin meer van mij zijn. Misschien ben ik voorbij de leeftijd waarop samen bloeien betekent dat je dezelfde kant op blijft groeien. De één heeft baat bij zon en schaduw en de ander gedijt op regendruppels. En voor mij geen Intreeweek om uit duizenden leeftijdsgenoten een paar nieuwe maatjes te kiezen. Gelukkig ben ik wel zo oud dat ik een vriendenvacature uit kan zetten.
Mail me als je beschikt over een lage dosering aan cynisme en een positief mensbeeld. Gender is voorlopig irrelevant. Etniciteit en nationaliteit idem. Opleidingsniveau? Ben ik nog niet over uit. Economische klasse: je hecht daar niet veel waarde aan, maar je bent enigszins financieel stabiel, zodat onze gesprekken en (natuur-)wandelingen niet onbewust worden vertroebeld door geldkopzorgen. Een pre: je maakt je zorgen over het klimaat en verdwijnende diersoorten, maar je identificeert niet zozeer als een wereldredder.
Dit is een uitbreidingsvacature. Mijn vriendenkring is al best geweldig, maar we bespreken vooral mensenzaken. Gevoelens, ideeën, levensgebeurtenissen en vooruitzichten. Ik zoek iemand die minder antropocentrisch is. Die zich inleeft in koeien en schapen als we langs de wei wandelen. Die als kind ook fantaseerde over het opzetten van Dierenartsen zonder Grenzen. Die als kind op vakantie in Ghana ook zijn hand in een hondenbek stak en tijdens de gebitscontrole werd gebeten. En je mag niet bang zijn voor geleedpotigen.
Onlangs was ik met mijn vriendin op de Dappermarkt om hotwings te kopen. Bij wijze van proef vroeg ik wat ze zag. Ze zag: diversiteit, mensen van alle kleuren rondstruinend op de markt. ‘Fout! Hoeveel reigers zie je?’ En ze zag alleen de reigers boven op de kipkraam en de viskraam. Dus nam ik haar een paar stappen mee terug en wees haar op nog drie reigers, die ineengedoken op een rij paaltjes wachtten tot iemand iets te vreten hun kant op zou gooien.
Mijn vriendin was gezakt. Stiekem rekende ik daar al op, maar nu had ik haar tenminste de kans gegeven en kan ze me later niet van vriendenmarktdiscriminatie betichten. Hierbij verklaar ik mijn vacature voor geopend. Wil jij vriendjes worden?
Dan Afrifa is een Ghanese Amsterdammer, schrijver en masterstudent geschiedenis aan de UvA.
