Dan Afrifa | Kies mij als de nieuwe Chief Diversity Officer
Als kind leer je dat je een arts, advocaat, accountant of een teleurstelling kan worden. Eén visionair jongetje droomde groter: de Chief Diversity Officer van de UvA worden en niets anders. Nu Anne de Graaf per 1 september opstapt, stap ik naar voren.
Afgelopen jaar had ik als leerling-redacteur van Folia tweemaal het genoegen om over de Chief Diversity Officer (CDO) te schrijven. De eerste keer was pre-corona en voor dat artikel woonde ik een dekolonisatiewerkgroep bij. Na het leren van dekoloniseren sprak ik Anne de Graaf onder vier ogen.
Wat ze vond van de kritiek op haar als de hoogste diversiteitsfunctionaris, vroeg ik zoal, want op het eerste oog zou je inderdaad niet vermoeden dat deze sympathieke vrouw heel veel diversiteitspunten scoort. De Graaf vertelde me toen over haar Amerikaanse arbeidersklasseachtergrond en dat zij juist ervaring heeft in het horen bij gemarginaliseerde groepen.
Zo herinner ik me dat gesprek en dat dwingt me tot introspectie. Ben ík wel divers genoeg om haar op te volgen? Eerlijk gezegd doet het antwoord er niet toe. Ik houd mezelf nu al een diversiteitsspiegel voor, ruim voor mijn aanstelling, en dat getuigt van integriteit en geschiktheid.
Kies mij als de nieuwe CDO en ik zorg ervoor dat elke UvA’er elke dag zelf-reflecteert. In de spiegelzalen die in plaats van de godvergeten studieverenigingskamers komen. Geen dag gaat voorbij zonder dat je jezelf diep in de ogen kijkt en je privileges checkt. Word ik onderdrukt op dit moment? En zo nee: hoe zet ik mijn privileges in voor diegene die ík onderdruk? Moet ik echt bij het corps of besteed ik mijn studententijd veel nuttiger als het hulpje van de nieuwe CDO?
Mijn tweede interactie met Anne de Graaf vond eind vorig jaar plaats, nadat bekend werd dat ze langer aanbleef. Er klonk kritiek van verschillende kanten en ik probeerde die grieven te verwoorden. Daarna mailde ik mijn vragen en een interviewverzoek naar de CDO. En niet De Graaf, maar een van de UvA-woordvoerders belde mij ’s ochtends vroeg op om in mijn oor te brullen over hoe ik mijn journalistieke werk wel niet moest doen. Buiten scheen de novemberzon en binnenin mij werd het bewolkt.
Kies mij als de nieuwe CDO en de UvA-woordvoerders zullen léren dat mensen met een baard ook gevoelens hebben. Verder beloof ik mijn titel te veranderen naar Diversiteitsohene (DO). Ohene betekent koning in het Ghanese Twi en wat maakt het allemaal uit als we toch geen normale Nederlandse naam voor deze functie kunnen verzinnen?
Mijn grootste wapenfeit: dat iedereen die vanuit de Nederlandse periferie aan de UvA komt studeren, eerst een jaar in de Bijlmer of in Nieuw-West of in Noord moet wonen. Niet te lang (want ik wil niet de schuld krijgen van gentrificatie) maar lang genoeg om je af te gaan vragen waarom je al die kleuren van Amsterdam zo weinig terug ziet op de Universiteit van Amsterdam.
Go Dan, Go Dan. Maar pin me hier alsjeblieft niet op vast. Het afgelopen jaar hoorde ik dat de UvA-machten niet altijd staan te springen om de ambitieuzere diversiteitsplannen door te voeren.
Dan Afrifa is een Ghanese Amsterdammer, schrijver en hij studeerde geschiedenis aan de UvA.
