Op z'n Duits | Je mist de tijd van je leven niet
Waarde eerstejaars, mijn welkomstwoord is een waarschuwing. Pas op! Na een hele zomer te zijn afgefikt omdat jij en andere jonge mensen de coronaregels niet zouden naleven, krijg je nu meewarige blikken van medelijden. Zooooo zielig dat jullie geen Intreeweek hebben. Dat is immers de beste tijd van je leven, het formatieve moment van je studentenbestaan. Trap er niet in, het is onzin.
Zelf heb ik me er ook schuldig aan gemaakt. ‘Verloren generatie,’ twitterde ik toen in april bekend werd dat de introductieperiode van de UvA niet doorging. Ik vond jullie zo deplorabel, want er zouden ook al geen eindexamenfeesten zijn. Inmiddels weet ik dat dit wel losliep. Ja, je hebt bepaalde ervaringen gemist, maar daar kwamen andere voor in de plek. Je kan me niet vertellen dat je geen enkel plezier hebt gemaakt deze zomer.
Het is sowieso raar om iets dat zo vroeg plaatsvindt de beste tijd van je leven te noemen. Ik had het leuk op de middelbare school, maar daarna heb ik het nog heel vaak leuk gehad. Ik moet er niet aan denken dat er niets meer in het vat zit. Zo is het ook met je studententijd. Als je daarna nooit meer losgaat met je vrienden, als je nooit meer zulke gezellige weken of maanden beleeft, heb je een heel saai leven en doe je iets fout.
Het is balen dat er geen Intreeweek is, maar het is niet het einde van de wereld. Sterker, zo leuk vond ik het niet. Ik voelde me een brugger, een klein kind. Nieuw zijn aan de universiteit maakte me onzeker. Ik vond het moeilijk om aansluiting te vinden bij de mensen uit mijn groepje en om me een houding te geven. Sowieso wist ik niet wat voor type student ik was, wie ik wilde zijn. Ik werd lid bij Unitas – mijn ontgroening begon na de Intreeweek – maar ik was ook ‘alto’. Typisch een puber dus, niet de jongvolwassene die ik dacht.
Pas echt leuk werd de Intreeweek in het tweede jaar, toen ik zelf begeleider was. Ik kende de stad inmiddels, wist waar Abraham de mosterd haalt. Ik had mijn draai gevonden, weg van school en ouders. Weg was ook de onzekerheid, ik kon nu volop genieten van alle ontmoetingen en feesten.
Er is geen vast moment waarop je vrienden voor het leven maakt. Het is niet zo dat je de boot mist als je geen Intreefeest in de Melkweg hebt. Er zijn genoeg mensen die een stomme introductieweek hadden, of niet meededen om hun moverende redenen. Bovendien is jouw situatie nu niet anders dan die van je jaargenoten. Als iedereen hetzelfde mist, is er geen FOMO.
Mensen die je zielig vinden omdat je niet met een groepje gele tassen door de stad fietst, zijn vooral bezig met hun eigen sentiment. Voor jou zijn er wel betere dingen om je druk over te maken. Dubieuze samenwerkingsverbanden van je opleiding, hoge huurprijzen, grote kans op vroegtijdige uitval. Er is genoeg te doen, welkom aan de UvA!
Linda Duits is een weggelopen wetenschapper, gespecialiseerd in populaire cultuur; in het bijzonder op het gebied van gender en seksualiteit.
