Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Vera Duivenvoorden (bewerking Folia)
opinie

Op z'n Duits | Cateraar Cirfood tuft in de mond van studenten

Linda Duits,
15 mei 2020 - 07:42

Met het verloop van de coronacrisis dacht ik steeds aan nieuwe groepen die keihard worden getroffen. Muzikanten, kroegbazen, sekswerkers. Niet iedereen krijgt overheidssteun, hele sectoren gaan kapot, het breekt je hart. Op geen enkel moment zijn mijn gedachten uitgegaan naar de aandeelhouders van multinationals. Zij zijn niet zielig en een bedrijf als Cirfood mag daarom geen financiële bijstand van de UvA ontvangen.

De universiteit is een economie. Naast onderwijs- en onderzoeksfabriek is de UvA bijvoorbeeld vastgoedhandelaar, venture capitalist en hoteleigenaar. Al dat personeel moet ook eten en poepen, maar zulke diensten ziet de universiteit gek genoeg dan weer niet als kerntaak. De catering en schoonmaak worden uitbesteed. Bij aanbestedingsronden maken vooral grote bedrijven kans en daarom zijn de broodjes en wraps aan de UvA afkomstig van Cirfood.

 

Cirfood (zelf schrijven ze CIRFOOD) is schoolcateringmarktleider in Italië en een multinationaal bedrijf. Voorheen namen we af bij Cormet Enjoy the Good Life BV, maar dat reusachtige familiebedrijf werd in 2016 door Cirfood opgegeten. Cirfood heeft als slogan ‘Feed the futureen belooft: ‘Wij maken van eten en drinken een belevenis en creëren meerwaarde voor scholen, universiteiten, bedrijven of organisaties.’ Ik moet daar een beetje van overgeven in mijn mond.

‘Als deze megacateraar deze ramp niet kan overleven: so be it. Blijkbaar was het bedrijf toch niet levensvatbaar met zulke kleine reserves’

De cateraar en schoonmaakbedrijven zijn geen onderdeel, maar wel afhankelijk van de UvA. Zijn de gebouwen dicht, dan zijn ook zij dicht. Dat zorgt nu voor problemen, ook voor diensten die wel onder de UvA Holding vallen. Het Universitair Sport Centrum bijvoorbeeld. Net als andere sportscholen mogen zij naar verwachting pas 1 september open. Zonder overheidssteun én hulp van papa UvA redden zij het niet.

 

Nu Cirfood geen inkomsten vangt van mensen die min of meer gedwongen worden hun veel te dure maaltijden te kopen, willen ze hun verplichtingen naar de UvA niet meer nakomen. ‘De cateraar heeft een verzoek ingediend te worden vrijgesteld van huurbetaling,’ lees ik in Folia en val mijn stoel. Natuurlijk, de medewerkers van de restaurants en kantines zijn (bijna) allemaal hartstikke leuke mensen en ik wil niet dat zij zonder inkomsten komen te zitten. Maar Cirfood kan voor de personeelskosten gewoon gebruik maken van de Noodmaatregel Overbrugging Werkgelegenheid (NOW).

‘Het USC en Crea horen bij de UvA, Cirfood niet. Het is een buitenlands bedrijf dat rijk wordt met geld dat ze aan onze studenten verdienen’

De publieke verontwaardiging was groot toen bedrijven als Booking.com en KLM bij de nationale overheid bedelden om geld. Eenzelfde verontwaardiging behoort te gaan naar Cirfood. Zzp’ers krijgen voortdurend te horen dat ze geen echte ondernemers zijn als ze geen buffer hebben om zulke onvoorziene tegenvallers op te vangen. Hoewel ik dat voor zelfstandigen behoorlijk straf vind, vind ik het voor Cirfood een vanzelfsprekendheid. Als deze megacateraar deze ramp niet kan overleven: so be it. Blijkbaar was het bedrijf toch niet levensvatbaar met zulke kleine reserves.

 

De actie van Cirfood is extra wrang omdat Crea, een zogenoemde ‘aan de UvA gelieerde instelling’, niet bij de UvA bietst. Zij stuurden hun vaste freelancers zonder pardon de bijstand in. ‘We moeten zelf onze broek ophouden en kunnen niet zomaar bij het UvA-bestuur aankloppen om meer geld,’ zei de baas van Crea tegen Folia. De bazen van Cirfood lezen overduidelijk het journalistieke medium van de UvA niet, gezien hun schaamteloze verzoek.

 

Het USC en Crea horen bij de UvA, Cirfood niet. Het is een buitenlands bedrijf dat rijk wordt met geld dat ze aan onze studenten verdienen. En laat dat nou juist de groep zijn voor wie er geen enkele regeling is, geen steunmaatregel of tegemoetkoming. Dat Cirfood recht op bijstand meent te hebben boven hun voornaamste klantengroep, is niets meer dan studenten in de mond tuffen.

 

Facility Services kan daarom heel kort gaan: betaal de huur, of wij zoeken nieuwe pachters. Graag stel ik vervolgens een aanbestedingsronde onder studenten voor. Zij maken immers de werkelijke meerwaarde voor de universiteit.

 

Linda Duits is een weggelopen wetenschapper, gespecialiseerd in populaire cultuur; in het bijzonder op het gebied van gender en seksualiteit.