‘UvA had geen excuses moeten aanbieden voor uitnodigen pedo-activist’
Student Rogier van de Ven zat in het college dat pedo-activist Nelson Maatman vorige week toesprak. Hij vindt dat de UvA nergens excuses voor verschuldigd is. ‘Als de universiteit gaat dansen naar de pijpen van de populaire mening, verliest zij haar kritische karakter.’
Afgelopen dinsdag werd Nelson Maatman uitgenodigd om te spreken tijdens een college over pedofilie voor het vak Sociology of Sexuality. Sindsdien is de UvA met zoveel kritiek overladen dat zij haar excuses heeft aangeboden. Het zou ‘een grote misser’ zijn geweest om Nelson uit te nodigen en er zullen ‘maatregelen’ worden genomen 'om herhaling te voorkomen'. Deze verontschuldiging zie ik als een afbraak van de integriteit van de UvA.
Hedendaags discours
In de week dat Nelson Maatman kwam praten werd het onderwerp ‘pedofilie’ behandeld. Dat is een belangrijk thema voor een vak dat Sociology of Sexuality heet, omdat er nou eenmaal pedofielen zijn in onze samenleving. Wij kregen de alom bekende en uitgeputte opvattingen rondom pedofilie, we moesten Foucault en Plato lezen, waardoor ik verheugd was om te horen dat Nelson Maatman zou komen spreken bij het college: een heuse pedofiel! Ik ben namelijk meer geïnteresseerd in het hedendaagse discours rondom pedofilie, dan wat die Grieken er tweeduizend jaar geleden over te vertellen hadden.
Een sociaalwetenschapper behoort zich enigszins te distantiëren van haar cultureel geïnformeerde vooroordelen wanneer zij het onderzoeksveld instapt. Natuurlijk zijn we allemaal gesocialiseerde wezens en is het lastig om de eigen culturele overtuigingen los te laten, maar we kunnen in ieder geval open staan voor andere denkwijzen. Vanuit die positie konden we Nelsons praatje analyseren, zonder dat onze cultureel gevormde moraliteit rondom pedofilie ons in de weg zou zitten.
Toch was de hoofddocent zich bewust van de gevoeligheid rondom pedofilie. In de werkgroep voorafgaand aan het college en nog eens aan het begin van het college maakte zij duidelijk dat iedereen die zich er ongemakkelijk bij voelde niet naar Nelson hoefde te luisteren, en het lokaal kon verlaten tijdens zijn betoog. Op deze manier konden mensen die zich in het onderwerp interesseerden over pedofilie leren, en mensen die er aanstoot aan namen vertrekken.
Marquis de Sade
Bovendien geeft de verwerping van Nelson blijk van een selectieve moraal. Een paar weken later lezen we voor hetzelfde vak Marquis de Sade, een seksistische en racistische sadist, die daadwerkelijke verkrachting verheerlijkt. Daar horen we niets over, omdat de kritiek jegens de UvA blind de cultureel geïnformeerde moraliteit volgt, die voorschrijft dat pedofielen een gevaar zijn voor onze samenleving en De Sade een literair genie en seksueel revolutionair is.
Als de universiteit gaat dansen naar de pijpen van de populaire mening, verliest zij haar kritische karakter. Daarom had de UvA nooit haar excuses moeten aanbieden. Sociale wetenschappers zijn van waarde in onze samenleving omdat wij de status quo kritisch benaderen. Daar hoort bij dat we onze vooroordelen weleens opzij moeten zetten en ik ben diep teleurgesteld dat we in dit geval niet over onze eigen vooroordelen heen hebben kunnen kijken.
Rogier van de Ven is student culturele antropologie en ontwikkelingssociologie aan de UvA.
